ฉันจับได้ว่าสามีที่อยู่กินกันมา 10 ปี...มีเมียน้อย

อยู่กินกันมา 10 ปีได้ มีโซ่ทองคล้องใจอีก 1 คน เป็นเด็กผู้หญิงน่าตาน่ารัก น่าชัง อายุยังไม่ถึงขวบเลยค่ะ

ดิฉันกับสามีคบกันมาตั้งแต่สมัยเรียน สามีเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูด....ไม่เคยนอกใจดิฉันเลย ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาเขาไม่เคยให้ดิฉันออกไปทำงานนอกบ้าน เขาบอกว่าให้ดิฉันทำหน้าที่แม่ที่ดีของลูก เลี้ยงลูกให้ออกมาเป็นเด็กดีก็พอดิฉันไม่เคยทำหน้าที่ขาดตก ทุกอย่างในบ้านดิฉันจัดแจงหมด สามีกลับบ้านมา ทานข้าวก็นอน..ส่วนฉันต้องแยกห้องนอนเพราะดึกๆลูกจะงอแงกินนมบ่อย กลัวสามีจะพลอยไม่ได้นอนไปด้วย

ดิฉันไม่เคยสงสัยอะไรในตัวเขา โทรศัพท์ไม่เคยเตะ..จนกระทั่งวันหนึ่ง สามีไปทำงานแต่ลืมโทรศัพท์เอาไว้ในขณะลูกหลับ ดิฉันเข้าไปทำความสะอาดห้องสามี เสียงไลน์ดังขึ้น ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่มันดังถี่ๆจนดิฉันเดินเข้าไปดู...และสุดท้ายก็เปิดอ่าน และสดุดกับชื่อไลน์คือสามีตั้งไว้ว่า เมียจ๋า ดิฉันงงนิดๆเปิดเข้าไปดูโปรไฟล์ น้องผู้หญิงคนนั้น โอ้..สวยสุดๆ อายุประมาณ 19-20 น้องเค้าไลน์มาว่า

พี่ค่ะ หนูรอที่เดิมนะค่ะ '' รีบมานะค่ะ คิดถึง อยากกอดอยากจุ๊บแล้ว ... พร้อมสติกเกอร์รูปหมีกอดกันข้อความเก่าๆไม่มี สงสัยเขาจะลบออกหรือยังไง เราก็ไม่รู้

ดิฉันพยายามอ่านทวนไปมาหลายครั้ง แน่นอกนิดๆ สักพักได้ยินเสียงรถสามีดังจึงวางโทรศัพท์ไว้ที่เดิมแล้วทำเหมือนไม่รู้อะไร สักพักสามีก็ขึ้นบ้านมาหยิบโทรศัพท์และออกไป ดิฉันเกิดความสงสัยอย่างมากอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน วันนั้นทั้งวันกลุ้มใจและทำอะไรไม่ถูกเลย ด้วยความสงสัยต่างๆนาๆดิฉันจึงคิดแผนการอะไรไว้เยอะในสมอง จนดิฉันคิดที่จะแฮกรหัสเฟซบุ๊คของสามี เพราะความอยากรู้อยากบอกว่าตลอดเวลา 10 ปี ดิฉันไม่ใช่ผู้หญิงงุ้งงิ้ง มานั่งจับผิดแฟนนะค่ะ คือไว้ใจมากกกๆๆๆ มากที่สุด

แต่ตอนนี้คือไม่เหลือแล้วความไว้ใจ....ดิฉันได้อีเมลล์เฟซบุ๊คแฟนมา ที่เหลือคือรหัส ดิฉันสุ่มทุกอย่างที่คิดว่าเขาจะตั้งตั้งแต่เบอร์โทร วันเกิด เลขบัตรประชาชน....แต่ก็ผิดหวังเพราะมันเข้าไม่ได้สักอัน....ก็ได้แต่เฝ้ารอโอกาสไปเรื่อยๆจนวันหนึ่งค่ะ....สามีหลับแล้ว ลูกเราก็หลับแล้ว เราย่องเข้าห้องสามีกลางดึก แอบลักโทรศัพท์เขามาค้นหาเบอร์แปลกๆที่โทรเข้าโทรออกบ่อยๆ มีอยู่เบอร์หนึ่งเมมว่า สมบัติ...เป็นชื่อพี่ที่ทำงานของสามีที่ดิฉันก็รู้จักค่ะแต่มันแปลกคือ...โทรคุยกันทุกวัน วันล่ะ30นาที + ดิฉันคิดว่าเมมชื่อปลอมไว้กันพลาดหรือเปล่านะ จดๆๆเบอร์ทุกเบอร์ที่ดิฉันสงสัยค่ะ

พอได้ทุกเบอร์ที่คิดว่า อืมมม...น่าจะเพียงพอ ดิฉันนำเบอร์เหล่านั้นมาค้นหาในเฟซบุ๊ค ซึ่งมันจะมีให้เอาเบอร์โทรค้นหาใช่ไหมค่ะดิฉันเอาเบอร์ที่สามีเมมว่าสมบัติค้นหา แต่มันกลับเจอเฟซเด็กผู้หญิงที่เคยทักมาหาในไลน์ เราเข้าไปส่องเคยค่ะและ....ความจริงก็เริ่มเปิดเผยออก น้องคนนี้เป็นนักศึกษาอยู่ หน้าตาดีค่ะ และที่แย่ไปกว่านั้นคือ....เขาคบกับสามีดิฉันแบบเปิดเผยในระดับนึงตอนนั้นคือเจ็บ จุก ดิฉันนั่งร้องไห้หน้าคอม อธิบายความรู้สึกไม่ออก มีรูปมือจับกัน ซึ่งเราจำได้ดีว่ามือสามีเรา เพราะนาฬิกาที่เขาใส่เราเป็นคนซื้อให้...คำบรรยายภาพ..... 8 เดือนแล้วนะ หนูรักพี่มากเลยนะ อยู่รักหนูไปนานๆนะค่ะเหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจเลยค่ะ..... เค้าคบกัน 8 เดือน ลูกสาวเราอายุ 7 เดือน....คิดดูสิค่ะ ว่าเขาคบกันตั้งนานแต่เราโง่ และไม่รู้อะไรสักอย่าง

ดิฉันลองสุ่มเข้าเฟสแฟนอีกครั้ง โดยใช่รหัสผ่านที่เป็นเบอร์โทรของผู้หญิงคนนั้น และ....มันเข้าได้ค่ะ ตอนนั้นหัวใจเต้นแรงสุดๆจะดูดีไหมหรือไม่ดูดี.....เอาว่ะ มาถึงขนาดนี้แล้ว รู้ไว้จะได้ตาสว่าง.....ดิฉันกดเข้าไปในช่องแชทของแฟนกับหญิงคนนั้น

กดเลื่อนอ่านไปเรื่อยๆ.....และที่เจ็บคือ ผู้หญิงคนนี้ รู้แล้วค่ะ ว่าแฟนเรามีครอบครัว ข้อความโดนลบไปเยอะ ที่เห็นมีวัน 18 พฤศจิกาเป็นต้นไป

น้องคนนั้น : พี่รักหนูไหมแฟนเรา : รักมากครับน้องคนนั้น : รักมากกว่าแฟนพี่ไหมแฟนเรา : มากกว่าสิ พี่เสียใจที่เจอน้องช้าไปน้องคนนั้น : หนูคงเป็นได้แค่ตัวสำรองแฟนเรา : อย่าคิดแบบนั้นสิค่ะน้องคนนั้น : รักหนูแล้ว ไม่ทิ้งหนูนะ

แฟนเรา : ทิ้งได้ไง รักขนาดนี้น้องคนนั้น : เย้ๆๆ พรุ่งนี้มาให้กอดนะแฟนเรา : จะจัดหนักให้หายคิดถึงเลยน้องคนนั้น : จะเลียให้ล้มเลยค่ะแฟนเรา : แหม่ๆๆ เจอพี่เลียคืน ร้องลั่นเลยนะน้องคนนั้น : ก็ผัวเก่ง แถมใหญ่ เอวก็ดี เห็นไหมหนูถึงหลงขนาดนี้แฟนเรา : ครับ รักหนูนะ พรุ่งนี้เช้าจะรีบไปจัดให้น้องคนนั้น : จะรอค่ะคุณผัววว

ส่วนมากจะคุยกินติดเรทสุดๆ เราอายแทนเลย....ตอนนั้นทั้งโกรธทั้งเสียใจ แต่เงียบไว้ๆ จะรอจับได้คาหนังคาเขาเราทนมา 3 วัน ร้องไห้ทุกคืน มองหน้าลูกแล้วสงสารจับใจ...และวันที่เรารอก็มาถึงวันนั้นก่อนวันหยุด 1 วัน สามีนัดพาน้องคนนั้นไปดูหนัง เรารู้สถานที่และเวลา พอถึงวันนัดสามีบอกจะไปหาเพื่อนและเขาเนียนโทรหาพี่สมบัติและคุยเรื่องงานๆกัน สามีขับรถออกไปสักพัก พี่สมบัติโทรมาเครื่องเรา

บอกว่า บอกไอ้ต่อเอาเอกสารลูกค้ามาให้ด้วย (เหมือนจะร่วมมือกันนะค่ะ) ทำให้เราตายใจและเชื่อ เราบอกว่าพี่ต่ออกไปแล้วค่ะแกก็บอกว่า อ่อไม่เป็นไรงั้น สักพัก เราอุ้มลูกไปเลยค่ะ เขานัดกันที่ห้าง ห้างนึง เราขึ้นแท็กซี่ไปเลย ไปรอหน้าโรงหนังซึ่งหนังรอบนั้นจะจบประมาณบ่าย 2 กว่า เรานั่งรอชั่วโมงกว่า จนลูกหลับ คิดดูสภาพนะค่ะ ผู้หญิงอุ้มลูก นั่งร้องไห้หน้าโรงหนังสภาพตอนนั้นคือดูไม่ได้ ผมเพ่ายุ่งเหยิง ตาบวม แต่คิดว่ายังไงวันนี้ต้องสะสางให้หมด จนหนังจบคนเดินออกมาจากโรงหนังเยอะมาก

เราลุกขึ้นยืนมองหาสามี...และไม่ผิดหวังค่ะ เจอเดินมากับน้องคนนั้น เกาะแขนกันเดินมาเลย ตอนนั้นเราเจ็บสุด อธิบายไม่ถูกสามีหันมาเจอเรา เขาคงช็อกไม่แพ้กัน...และเค้าพยายามจะเดินหนีเราค่ะ เราวิ่งตาม จนออกมาถึงหน้าห้าง ลุกเราก็ร้องไห้สามีหยุดและหันกลับมาบอกเราว่า '' กลับบ้านไปสะ '' เราอึ้งค่ะ น้องคนนั้นมองเราตั้งแต่หัวจรดเท้า ด้วยสายตาสมเพชเราสุดๆเราร้องไห้จะทรุดลงนั่งกับพื้น แฟนเรายืนมองแต่ไม่ได้พูดอะไร น้องผู้หญิงคนนั่นพูดว่า '' จะทำไงก็รีบทำ หนูร้อนนะค่ะพี่ ''

คนเดินผ่านไป ผ่านมา มองเราเต็มไปหมด ในสมองเต็มไปด้วยคำถาม เราทำไรผิด ทำไมทำแบบนี้..กับเราเราไม่ดีงั้นเหรอ เธอไม่รักลูกบ้างเหรอ สักพักน้องคนนั้นก็เดินกลับรถไป สามีเราต่อว่าเรายกใหญ่

ทำไมทำแบบนี้...เห็นแก่หน้าผมบ้างไหม ผมอายคนนะ.. ทำไมพาลูกมาตากแดด ตากลม ลุกยังเล็กอยู่ ''เราไม่เถียง แต่ถาามกลับไปคำเดียว ยังรักเรากับลูกอยู่ไหม สามีเงียบ.และคำตอบที่ได้กลับมาคือ รักเรามันตายไปนานแล้วผมทนอยู่ทุกวันเพื่อลูก

.....................................................................................

เหมือนโลกหยุดหมุนค่ะ เราบอกว่า โอเคเราเข้าใจแล้ว และเดินไปโบกแท็กซี่ สามีเรียกตามหลัง เราก็ไม่หันกลับไปตอนนั้นร้องไห้เหมือนคนกำลังจะตาย ขึ้นแท็กซี่มา นั่งร้องไห้จนพี่คนขับแท็กซี่ ถามว่าโอเคไหม เรายิ่งร้องไห้หนักไปกว่าเดิมกลับมาบ้าน โทรหาแม่แฟน บอกถึงพฤติกรรมลูกชายเขา และแย่ไปกว่าเดิมคือ.. แม่แฟนบอกว่าให้ทนเอา ทนเอาในที่นี้คืออะไรเขาบอกว่าถ้าจะเลิกกัน ให้ลูกอยู่กับฝั่งพ่อนะ เขาบอกเขามีหลานคนเดียวคือลูกสาวของเรา เขาจะเลี้ยงดูเอง ไม่ให้ต้องลำบากแต่เราไม่ได้จดทะเบียนสมรสกัน เพื่อนๆเราก็บอกอย่าไปให้ลูก แต่เราไม่คิดจะทำแบบนั้น เราอยากให้ลูกมีทั้งพ่อและแม่ที่รักกัน

ตั้งแต่วันที่ทะเลาะกันผ่านมาก็หลายวัน สามีเมากลับบ้านทุกวัน....ไม่พูดคุยกันเลย เราก็ทำหน้าที่ปกติ ทำกับข้าวรอเขาอยู่กับลูก แต่เรื่องเงินเขาไม่ค่อยให้เท่าไหร่ เราจึงรับขอมาขายทางเน็ต ได้เงินบ้างเล้กน้อย คิดว่าถ้าลูกเข้าโรงเรียนแล้วอะไรๆมันคงจะดีขึ้น เราจะได้มีเวลาหาเงินมากขึ้น ส่วนเรื่องสามียังคิดหาทางออกไม่ได้เลย ถ้าเลิกกันกลัวการฟ้องศาลแล้วจะต้องเสียลูกให้เขาไปกลัวมากๆๆ เพราะหมดชีวิตแล้ว สิ่งที่มีค่าที่สุดสำหรับเราคือ เด็กผู้หญิงคนนี้ละค่ะ