จากปากคนที่ไม่เคยห่างกับแฟน เมื่อห่างจึงเกิดสิ่งนี้ขึ้น...
ขอออกตัวก่อน ว่าพิมพ์ในมือถือ อาจจะมีตกหล่นไปบ้าง ตกคำไหนไป ขออภัยนะครับอ๋ออีกอย่าง ใครจะด่า อย่าด่าแรงนะครับ สำนึกผิดไม่ทันจริงๆ***********************************
ผมเป็นนักศึกษาซึ่งกำลังจะจบใหม่ และคิดว่าความรักกำลังจะไปได้ด้วยดี กับอนาคตหลังเรียนจบ ปีนี้ผมอายุ 23 ปี กำลังจะ 24 เต็ม แฟนของผมก็เช่นกัน เราอายุเท่ากัน ที่ผ่านตลอดเกือบ 4 ปีที่เราคบหาดูกันมา รักของเรานั้นมีอุปสรรคปัญหามากมาย ทะเลาะกันบ้าง หัวเราะกันบ้าง ปะปน แต่ทุกครั้งเวลาเรามีปัญหา เราจะไม่เคยปล่อยมือกันไปไหนเลย อาจเป็นเพราะเราเรียนห้องเดียวกัน เราเลยมีเวลาอยู่ด้วยกันมากจนบางทีมันเกิดความสนิทใจมากกว่าคำว่าแฟน อาจจะเหมือนเพื่อนที่สนิทกันมากๆ ผมก็รักเขามาก รักมาตลอด เขาก็เช่นกัน(ผมคิดว่าแบบนั้น) ตลอดเวลาที่มีเขา ผมก็ละเลยบ้าง เอาแต่เล่นเกมส์บ้าง ไม่ค่อยสนใจบ้าง แต่ท้ายที่สุดผมจะอยู่กับเขาเสมอ******************************
เธอเป็นผู้หญิงคนนึง ซึ่งขี้หึงหวงมากจนบางที ผมก็ยอมรับตรงๆว่าเหนื่อยกับการโดนกดดันขนาดนี้ ตลอด 3 เกือบ 4 ปีที่ผ่านมา ผมอึดอัดมาก นั่นเลยทำให้ผมคิดว่า บางทีเราควรจะห่างกันบ้าง จึงเกิดความคิดที่จะแยกกันไปฝึกงานที่อื่น ที่ๆผมเลือก ผมตัดสินใจหนักแน่นว่าจะไปในที่ๆเพื่อนๆในห้องนั้นไม่ไป เป็นบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งซึ่งก็สมใจผมจริงๆ ได้ฝึกงานต่างที่กัน บางทีอาจเป็นความรู้สึกว่ารำคาญการที่เขาเอาแต่หึงหวงก็เลยทำให้ผมคิดอะไรไม่ดีพอ***************************
ก่อนหน้านี้ เมื่อประมาณเดือนกันยายน ผมได้ตกลงที่จะเข้าโครงการ Work and travel ซึ่งก็ไม่คิดว่าจะผ่านจนได้ไป ในใจก็บอกกับตัวเองเสมอว่า ถ้าได้ไป เราก็จะไม่กังวลเรื่องแฟน ดีซะอีก ได้มีเวลาคิดถึงกัน อาจจะทำให้เรารักกันมากขึ้นก็เป็นได้ แต่สิ่งหนึ่งที่ผมผิดพลาดมากที่สุดจนไม่น่าให้อภัย คือทุกครั้งที่เราทะเลาะกัน ผมจะทำเหมือนขาดเธอได้ แต่อันที่จริงผมเป็นคนมีฟอร์ม เอาเข้าจริงผมขาดเธอไม่ได้หรอก ผมมั่นใจเช่นกันว่าเธอก็คงคิดแบบเดียวกัน**************************
หลังจากที่สมัครโครงการ เวิร์คฯ แล้วผลตอบรับคือดีมาก เหลือแค่วีซ่าอย่างเดียวก็เกิดเรื่องขึ้น ในขณะที่ผมกำลังฝึกงานอยู่ ผมก็ติดต่อกับแฟนผ่านทาง messenger ตามปกติ สิ่งที่ผิดคลาดคือ แฟนผมตอบแชทกลับมาเป็นคำพูดที่ไม่เคยอ่านจากเธอแม้ครั้งเดียว เพราะเธอตอบแชทกลับมาเหมือนว่าจะส่งผิดคน สิ่งนั่นทำให้ผมคิดได้เลยว่า เธอมีคนอื่นแน่นอน นาทีนั้นโลกหยุดหมุนครับ มีแต่คำถามว่าทำไม ว่าเพราะอะไร ทำไมเธอถึงทำแบบนั้นกับผม จนในที่สุด ความคิดของผมก็เป็นจริง เธอยอมรับว่าคุยกับคนอื่นจริงๆ ณ เวลานั้นมีคำถามอีก ว่าเขาคนนั้นคือใคร ทำไมถึงได้ใจเธอไป ในหัวก็ยังสงสัย มีคำถามที่ตอบด้วยตัวเองไม่ได้เต็มไปหมด ณจุดๆนั้น ผมตัดสินใจทำสิ่งที่ตัวเองคิดว่า ทำไม่ได้แน่นอนคือการเดินออกจากชีวิตของเขาทั้ง2 มา*********************************
ก่อนหน้านี้แฟนผมค่อนข้างที่จะโอเคกับทุกสิ่งอย่าง ถึงแท้ผมจะเลวบ้าง ร้ายบ้าง แต่สิ่งทั่ผมมั่นใจ คือ ผมทำทุกอย่างให้เธอไม่ขาดตกตรงไหน อาจจะมีบกพร่องบ้าง แต่ผมก็ซื่อสัตย์กับเธอมาเสมอ พอผมมาย้อนคิดดูแล้วสิ่งที่ผมทำผิด มันก็มีมากมาย มันคงเป็นผมเองที่ทำไม่ดีกับเธอมาตลอด ตอนนี้ผมคิดว่า เขาคนนั้นคงจะทำหน้าที่ของผมได้ดีกว่าแน่นอนแต่มันไม่ใช่แบบนั้นครับ เธอเลือกผม เธอกลับมา บอกเธอแค่เผลอใจไปชั่วคราว แค่ชั่ววูปเท่านั้น สุดท้ายผมก็ใจอ่อน ยอมกลับมาเป็นคนเดิมของกันและกัน********************************
ตอนนี้ ผมไม่มีความสุขเลยกลับมา ผมต้องกลายเป็นคนงี่เง่า เอาแต่ใจ อยากโทรหา ระแวงตลอดเวลา ผมว่าเธอคงรำคาญ แต่ผมไม่รู้จะทำอย่างไรให้หยุดคิดเรื่องนี้ซ้ำไปมาได้ ปัญหาเพิ่มเติมจากเดิมคือ ผมมีปัญหากับที่ฝึกงาน จนต้องย้ายสถานที่ฝึกงาน บวกกับจำเป็นต้องไปกลับมหาลัยเรื่องทุนอีก ทำให้ตัดสินใจย้ายกลับมาฝึกงานในที่เดียวกับแฟนของผม ในตอนนั้นคิดว่า ดีแล้วจะได้กลับมาดูแลกันได้ แต่เอาเข้าจริงๆ ในวันที่ผมมาฝึกงานที่นี่ รู้สึหเหมือนตรงนี้ไม่ใช่ที่ของเรา นั่นเป็นเพราะความไว้ใจของผมมันได้หมดลงไป ทุกอย่างทำให้ผมขาดสติในการคิด ขาดวิจารณญาณในการตัดสินใจไป*****************************
วันนี้ผมก็เข้าใจอะไรมากขึ้น บางทีความสำพันธ์ที่มันแน่นเกินไป หรือหลวมเกินไป มันทำให้เราไม่มีความสุขแต่จะโทษที่เราไม่เคยห่างกันก็คงไม่ใช่เหตุผลที่เธอมีคนอื่น สำหรับผมผมคิดว่า เป็นเพราะผมเองที่สารเลว ทำให้เธอคิดว่าผมจะไม่อยู่ นั่นเลยทำให้มีคนอื่นที่เข้าใจเธอมากกว่าเข้ามาดูแลเธอในยามที่เธอเหงา วิธีการแก้ผัญหาของผมตอนนี้ คือการไปจากตรงนี้ ผมในร้ายไปใช่ไหม ที่ไม่ให้โอกาสเธอ พอถึงตรงนี้ ผมก็มีคำถามเล็กๆน้อยๆ
1. การเดินจากไปของผม มันจะดีใช่ไหม ทั้งกับตัวเรา ตัวเขา และตัวมือที่32. ท่านใดทีแฟนที่ไม่เคยห่างกันบ้าง ขอประสบการณ์ของท่านมาเล่าสู่กันฟังบ้าง ว่าท่านดูแบคนของท่านกันอย่างไร3. ถ้าผมทนอยู่ตรงนี้ต่อไป ผมจะสามารถบรรเทาความทุกข์จากการคิดเรื่องระหว่างเธอและเขาอย่างไร4. ทันทีที่ผมฝึกงานจบ ผมต้องไปเวิร์ค มันจะดีกว่าไหมถ้าผมตัดใจตอนนี้*********************+*+***
ท้ายที่สุด คือการขอโทษเธอ ถ้าเธอได้มาอ่านตรงนี้ เราไม่ได้อยากเอาเธอมาประจาน เธอดีมาตลอด ดีมาตลอดจริงๆ ยังไงก็ขอบคุณ
แสดงความเห็นได้ครับ อยากฟังเรื่องคนอื่นที่ร้ายแรงกว่านี้ ผมจะได้มีกำลังใจทนกับปัญหาเด็กๆนี้
ขอบคุณทุกคนที่สละเวลาอ่านครับ
