ขอออกมาพูดในฐานะที่โดนมองว่าเป็น "ผู้หญิงเห็นแก่เงิน"

เห็นผู้ชายส่วนใหญ่เค้าชอบบอกว่าผู้หญิงน่ะชอบคนรวย คนจนๆไม่มีใครสนใจหรอก เราคือคนนึงที่ไม่สนใจฐานะของผู้ชายที่คบหาด้วยเพราะเราฐานะกลางๆ ยังเรียนอยู่ ได้เงินจากแม่วันละ 100-200 หางานทำบ้าง ขายของออนไลน์บ้าง พอมีเงินเก็บไม่ได้มากมายเราเคยคบกับผู้ชายคนนึง ตอนคุยกับเค้าเราไม่รู้ฐานะเค้าหรอกและเราไม่สนใจจะถาม จนได้คบกัน เรารู้ว่าเค้าฐานะไม่ค่อยดี แต่ครอบครัวมีความสุขและใช้ชีวิตปกติ คือแม่หาเงินเลี้ยงลูกคนเดียว ด้วยความที่เราก็พอมี เวลาไปไหนทำไรหรือกินอะไรก็จะออกให้แฟนตลอด พูดง่ายๆคือเวลาไปไหนเราจะออกคูณสอง แรกๆก็โอเคเพราะเราได้เงินจากแม่รายอาทิตย์ค่อนข้างเยอะ พอหลังจากนั้นได้ไม่นาน แม่ให้น้อยลงเพราะมีรายจ่ายในบ้าน เราก็โอเค จนมาถึงช่วงที่เค้าเข้ามหาลัย ค่าใช้จ่ายตอนนั้นก็ต้องใช้เยอะ ไหนจะค่าเทอมของน้องอีก เราเลยช่วยค่าเทอมไปเพราะเราอยากให้เค้ามีอนาคต แต่สุดท้ายเค้าก็เลือกดรอปเงินที่เราจ่ายไปก็สูญเปล่า เราเลยบอกเค้าว่า ทำงานเถอะ อยู่ว่างตั้งเกือบปีจะได้มีตังใช้ เค้าก็หางานทำ เราช่วยหาช่วยพาไปสมัคร เป็นกำลังใจให้เค้าว่าเดี๋ยวก็ได้งาน จนวันนึงเค้าได้งานทำในที่ที่สบายและมีเพื่อนร่วมงานดี เราก็โอเคเค้ามีงานทำละ คงช่วยค่าใช้จ่ายในครอบครัวได้ พอเงินเดือนออกเค้าก็เอาเงินให้แม่ใช้ และเหลือในส่วนที่ใช้ด้วยกันสองคน จนทำมาได้ไม่กี่เดือนเค้ามีปัญหานิดหน่อยเลยต้องออก กลายเป็นว่างงานอีก เราก็เริ่มเข้ามหาลัยบ้าง ค่าใช้จ่ายนั่นนี่เริ่มเยอะ เค้าก็ไม่มีงานทำ เรายอมทิ้งอนาคตตัวเองไม่ไปเรียนที่ไกลๆ เพื่อจะอยู่ใกล้ๆเค้า พยายามบ่นจู้จี้ให้เค้าหางานทำแต่ทุกครั้งก็ทะเลาะกันและมันรุนแรงขึ้นทุกครั้ง เค้านอนทีตีสามเกือบทุกวัน ตื่นก็เย็นๆ เราไปรับที่บ้านไปหาของกินเสร็จกลับบ้านมาเล่นเกมจนตีสาม เป็นแบบนี้อยู่3-4เดือน จนเค้าได้งานทำอีกรอบและทำได้ไม่นานก็โดนไล่ออก ตอนนั้นเราบอกเลิกเค้าไปด้วยเหตุผลที่ว่าเค้าไม่ใส่ใจความรู้สึกเรา แต่ด้วยความที่เค้าเพิ่งออกจากงานแถมยังทะเลาะกับครอบครัวเราเลยคิดว่าเอออยู่กับเค้าตอนลำบาก ให้กำลังใจเค้าต่อ หลังจากที่เค้าเริ่มติดเกมเราก็หันมาติดเกมบ้างเพื่อจะได้เล่นกับเค้า และเราก็ได้เจอคนมากมาย บางคนเข้ามารู้ว่ามีแฟนเวลามีปัญหาก็จะคอยให้กำลังใจ ให้คำปรึกษา จนเราคิดว่าเออทำไมคนอื่นทำให้มีความสุขได้มากกว่า เค้าเล่นเกมจนบางทีไม่ค่อยสนใจเราเท่าไร เวลาทะเลาะก็หนีไปนอนบ้าง ไปเล่นเกมบ้าง กว่าจะตอบก็หายไป2-3ชั่วโมง เราร้องไห้คนเดียวแทบทุกวัน เค้าไม่ค่อยปลอบไม่ค่อยขอโทษ เราต้องหายเองตลอด จนถึงสงกรานที่เราออกไปเล่นกับเพื่อน อยากอยู่กับเพื่อน เค้าก็โทตามให้ไปรับมาเล่นด้วย เราก็ไป และเราได้เจอกับผู้ชายคนนึงตอนแรกไม่คิดคุยจริงจังหรอกให้เพื่อนไปขอไอดีไลน์ให้เล่นๆ สุดท้ายกลับบ้านมาคุยกัน เออมันรู้สึกดีกว่าการอยู่กับคนนี้อะ เลยตัดสินใจบอกเลิกเค้าไป หลังจากนั้นก็โดนประณามว่า "เห็นแก่เงิน" "โลภมาก" เค้าพูดกับเราว่า เค้าไม่มีอะไรนี่ ไม่มีเงินให้ใช้แบบคนอื่น เห็นแก่เงินมากเลยต้องไปหาผู้ชายคนใหม่ เราไม่เถียงนะ ก็ตลอดเวลาเราได้เงินจากเค้าน้อยกว่าที่เราให้เค้าไปตั้งเยอะ แล้วทำไมต้องทนอีกละ บอกไว้เลยว่า ถ้าไม่คิดจะทำงาน ทำชีวิตตัวเองให้ดีขึ้นก็อย่ามาว่าคนอื่นเห็นแก่เงินเลย คนนอกไม่รู้หรอกว่าเราต้องเสียไปกับผู้ชายคนนี้เท่าไร เราเต็มใจแต่ไม่เห็นใจกันบ้างหรอที่เราต้องออกอยู่ฝ่ายเดียวอะ

ปล.พอเราพูดแบบนี้เค้าจะบอกว่า ไม่ประจานความผิดตัวเองบ้างละว่าทำอะไรไว้บ้าง"เราเคยนอกใจแฟนมาหลายครั้ง คุยกับผู้ชายคนอื่น ทำอะไรไม่ดี ประจานเค้าต่อหน้าคนอื่น" แต่ทุกครั้งที่ทำเราบอกเลิกเค้านะ บอกเค้าว่าทำขนาดนี้อย่าอยู่ด้วยกันเลย แต่เค้าเป็นง้อขอให้เรากลับไป ถ้าแกอ่านอยู่ คิดดูดีๆว่าที่ผ่านมาเราทำผิดแล้วเราเลือกไปจากแกหรืออยู่ต่อ เราเลือกทำให้ดีขึ้นทุกครั้งที่กลับไปคบ แต่เลิกคราวนี้เรามีความสุขดีกับคนใหม่มากเลย

ปล2 นี่คือมุมมองของเราเองที่โดนตราหน้าว่าเห็นแก่เงิน แค่ออกมาเล่าว่า บางคนเค้าไม่ได้เห็นแก่เงินหรอกแต่อยู่กันไปแล้วมันไม่โอเคก็ต้องเลิก ผู้หญิงหลายๆคนอาจประสบปัญหาคล้ายๆเรา เราไม่รู้ว่าผู้หญิงคนอื่นเป็นไง และไม่ได้ตั้งใจว่าผู้ชายทุกคน แค่ยกตัวอย่างแฟนเก่าที่เราเจอมาให้ฟังเพื่อจะได้รู้ว่าสาเหตุที่เราทำไปเพราะอะไร ความผิดเรามันก็มีเยอะแยะ ไม่น้อยไปกว่าเค้า แต่ในส่วนที่เล่าไปคือที่มาของการเลิกและโดนว่าเห็นแก่เงินนั่นเอง