มีปัญหาเรื่องแยกเวลาระหว่างเพื่อนกับแฟนค่ะ

เรามีแฟนคนนึงแต่เรากับแฟนอยู่คนละโรงเรียนกันเลยไม่ค่อยเจอกันเท่าไหร่ เวลาอยู่โรงเรียนก็จะไม่ค่อยได้คุยกันเพราะไหนจะเรียน ไหนจะทำงาน จะได้คุยกันแบบจริงๆจังๆก็ตอนประมาน5-6โมงค่ะ แล้วเรามีเพื่อนอยู่กลุ่มนึงที่สนิทกันกลับบ้านด้วยกัน แต่บางวันเราจะขอไปหาแฟนคนเดียวเพราะไปคนละทางกับบ้านเพื่อน แล้วจะไปวันหยุดก็ไม่ได้เพราะแฟนเราก็ติดเรียน-.- แต่เราก็ไม่เคยทิ้งให้ใครอยู่กันคนเดียวนะ เรานี่แหล่ะออกมาคนเดียว ถ้าวันไหนกลับกับเพื่อนนแค่2คนเราก็จะเบี้ยวนัดแฟนให้ค่ะ ไม่เคยทิ้งใครเลยจริงๆ ทีนี้เวลาเราไปหาแฟนมันก็เกิดประเด็นค่ะ มันจะนอยด์เรา เราก็ไม่รู้ทำไมเพราะเราก็ไม่ได้ไปบ่อย สัปดาละ1-2ครั้ง หรือไม่ก็ไม่ได้ไปเลยค่ะ ไปทีมันก็งอนที มาพูดจิกกับเราตลอดค่ะ เช่นเรา: เลิกเรียนไปเที่ยวกันปะเพื่อน: ไปกับ..สิ เห็นรักกันดีไม่ก็จะต้องมีข้อแลกเปลี่ยนไปหาทีต้องเลี้ยงข้าวที คือเราไม่เข้าใจ.. เป็นแบบนี้กับทุกคนที่เราคบกันมา จนเราคิดหาทางออกได้ค่ะ คือพามันไปด้วย555555555 แต่สุดท้ายก็เฟล เพราะไปทีมันก็จะเงียบกันแล้วบรรยากาศมันน่าอึดอัด มันไม่มีใครโอเคเลย555 เราเลยไม่พามันไปอีก เราก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะว่าควรทำยังไง มันเคยให้เราเลือกหลายรอบแล้วว่าจะเลือกใคร ระหว่างเพื่อนกับแฟน คำตอบนี้เราตอบไม่ได้จริงๆ มันเลือกไม่ได้ มันสำคัญทั้งคู่ แล้วกลุ่มเราคือไม่เคยมีใครมีแฟนเลยค่ะมีแต่เรานี่แหล่ะ เราเลยคิดว่ามันคงจะไม่เข้าใจเรา แต่เราควรอธิบายยังไงให้รักษาน้ำใจดีที่สุด เราเคยนอนคิดจนเลิกคิดไปเลยค่ะ ไม่ใช่อะไรนะ คิดไม่ออก555555555555 เราอยู่แบบนี้มานานมาก จนเราเอาไปปรึกษารุ่นพี่ เค้าบอกว่า "ให้ลองใจเขาใจเขาใจเรา" เราก็ลองแล้วนะ ถ้าเป็นเราก็ไม่ได้อะไรอะจริงๆ ไม่ได้ไปบ่อยขนาดนั้น ไปหากันบ้างเราก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร ยังไงเค้าก็ไม่ได้ทิ้งให้เราอยู่คนเดียวด้วยซ้ำหรือเป็นเราเองที่เข้าใจเพื่อน... หรือเราเป็นคนไม่ดีหรอกที่ทำผิดแล้วไม่รู้สึกผิด เราอยากรู้ว่าเราควรหาทางออกยังไงให้โอเคกับทุกฝ่าย เราควรจัดเวลา ควรปรับความเข้าใจยังไงให้มันจบแบบสวยที่สุดคะ เราอยากรีบแก้ปัญหานี้ก่อนที่เราจะต้องเสียเพื่อนหรือแฟนไปค่ะ ช่วยด้วยค่ะเครียดมากจริงๆ5555