แชร์ประสบการณ์ความรักหนักๆครับ

สวัสดีครับ เรื่องของผมอาจจะน่าเบื่อแต่ผมต้องทรมาน เจ็บปวด มีน้ำตามาตลอดผมอายุ 26 แฟนผม 24 มีลูกชาย1 คนอายุ 2 ปี 10 เดือน เราอยู่ด้วยกันมา7 ปี 8 เดือนแล้วครับ ช่วงแรกเธอรักผมมาก เธอให้ทุกสิ่งที่ผมต้องการเธอทำอะไรต่อมิอะให้โดยผมไม่เคยร้องขอเธอทำด้วยความรักที่มีให้ผมมาตลอดในช่วง 4-5 ปีแรก แต่ผมกลับให้ตรงข้ามกับเธอไม่เคยใส่ใจไม่เคยเอาใจ(ผมติดเกมส์)ไม่เคยรู้ว่าเธอเหนื่อยแค่ไหนกับลูกที่ออกมาเธอไม่เคยบ่นสักคำ ผมก็กลับจากงานก็มานั่งเล่นเกมส์ทุกๆวัน(ขับรถ10ล้อครับ)จนเข้าปีที่ 6 เธอเริ่มเฉยชาและหมดใจ จึงมีอีกคนเข้ามาแทนที่ ทางเฟสบุคเพราะอยุ่ไกลกันมาก ผมมารู้ตัวเมื่อตอนสงกรานต์ที่ผ่านมาจากมือถือเธอโดยบังเอิญ เราก็ทะเลาะกันมาตลอด ผมไม่สามารถว่าเธอได้ ด้วยคำพูดสั้นๆของเธอ "6ปีที่ผ่านมาอ้วนมัวทำอะไรอยู่"สั้นๆแค่นี้ผมก็มองตัวเอง ผมมัวแต่ปล่อยให้เธอสู้ตามลำพังมาตลอด จนวันนึง 11พ.ค59 เราหาผู้ใหญ่ ตกลงว่าเลิกกันจากกันด้วยดี ผมรักเธอไม่เคยลดลงแต่ผมเห็นแก่ตัวเลือกเดินทางผิด ผมสำนึกก็สายไปแล้ว จนผู้ใหญ่เค้ากดดันให้เธอกลับมาให้อภัยผม ไหนจะลูกที่กำลังจะเรียน ไหนจะค่างวดรถยนต์ และเธอก็กลับมาโดยที่เธอ กำลังเลิกติดต่อกับแฟนใหม่ของเธอโดยไม่บอกผม เธอกลับมาวันที่ 14พ.ค59 ท่าทีแบบคนรักกัน เธอก็บอกว่าพอเราเลิกกันจริงๆ มันก็รักก็ห่วงเธอก็เสียใจ แต่ผมก็ยังงี่เง่าวันเว้นวัน ถามเเต่เรื่องอดีตจนเธออึดอัดและเริ่มเกลียดผม จนมาวันนี้ เธอใช้คำพูดรุนแรง เช่น ผมไม่มีส่วนสำคัญในชีวิตเธอเลย ประมานนี้ ผมกลับตัวได้แล้วตั้งแต่ สงกรานต์ แต่สันดาร งี่เง่า น้อยใจ ชอบขุดเรื่องเก่าๆมากดดันเธอ การจะเสียเธอไป มันทำให้ผมรักเธอมากขึ้นเป็นร้อยเท่า จากนี้ผมจะเงียบ และทดแทนสิ่งที่ผมทำกับเธอไว้

จากประสบการณ์ของคุณผู้หญิงคนถ้าไม่รักกันแล้วจะทนอยู่ด้วยกันไหมครับ ทั้งที่จุดนึงเราเคยเลิกกันจริงๆแล้ว เพราะเธออยากมีชีวิตใหม่ แต่เธอก็ยังอยู่กับผม

ผมร้องไห้ทุกวันๆ เป็นเดือนๆนี่แหละคับ สิ่งที่ผมจะได้รับ ที่ทำกับเธอไว้ ทั้งหมดผมเป็นคนก่อ และจะไม่มีทางเดินซ้ำรอยเดิม น้องอยู่บนความระเเวงไปตลอด ต้องอยู่กับความเฉยชาเเละเกลียดชัง แบบนี้ไปตลอด รักลูกและเธอมากกว่าชีวิตครับ