คบกันมาเกือบ3ปี เขาไปหวั่นไหวกับผู้ชายคนอื่น

ผมเคยมีสัญญากับผู้หญิงสองคน ว่าผมจะตั้งใจเรียนปริญญาตรี ผมจะจบเกียรตินิยมอันดับหนึ่งให้ได้ เธอคนนั้นคือแฟนและแม่ผม แฟนผมเราคบกันมา 2ปี 11 เดือน 11 วัน จุดเริ่มต้นของการคบกันคือเธอทักผมมาในวันที่ผมเสียใจจากผู้หญิงคนเก่า(ผมชอบเพื่อนแต่เพื่อนไม่ชอบผม) เธอทักมาวันที่ 15 เมษายน 2556 เธอถามถึงแฟนเก่าของเธอว่าสอบเตรียมทหารติดไหม?

(ผมเคยสอบเตรียมทหารติดตอน ม.5 เหล่า ทบ. 512 และเหล่า ตร. 443 ผมจำได้แม่น) ผมเลยบอกไปว่าไม่ติด แล้วผมกับเธอก็คุยกันมาสักพัก ผมเองก็สอบติดตัวจริง 700 คนที่คะแนนสูงสุดของประเทศในปีนั้น (จากคน20000+) แต่ผมติดตัวสำรอง ทั้ง2เหล่าและเรียกไม่ถึง ทำให้ผมไม่ได้เป็นนักเรียนเตรียมทหาร 57 (นตท.57)

หลังจากที่ผมสอบไม่ติด ผมจึงกลับมาเรียน ม. 6 ต่อ ไม่รู้ทิศทางการศึกษาว่าเรียนที่ไหนต่อ ในเรื่องของความรักผม ก็คบกับเธอมา 2 ปี 11 เดือน11 วัน เธอน่ารัก เธอคือความทรงจำที่ดีของผม ผมรักเธอมาก เราอยู่ด้วยกันเราน่ารักทั้งคู่ ในเวลาที่เราจับมือกันมันทำให้ผมรู้สึกอบอุ่น ผมไม่เคยรักผู้หญิงคนไหนเท่านี้มาก่อน (ยกเว้นแม่)

ผมคบกับเธอก็มีปัญหาในเรื่องของความรักเหมือนคนปกติทั่วไป จนมาถึงวันที่เราต้องแตกหักกัน เราไม่เข้าใจกันเหมือนวันเก่า เราทะเลาะกันจนไม่เหลือความไว้ใจ เธอเข้ามาเปลี่ยนชีวิตผมให้เป็นคนละคน คำสัญญาที่เธอเคยให้ผม ผมยังจำมันได้เสมอ เธอบอกว่าเธอจะรักผมตลอดไป เธอบอกว่าเธอจะแต่งงานกับผม ผมไม่รู้หรอกว่าเธอจะจำมันได้ไหม แต่ผมจำได้เสมอ ผมเลิกกับเธอวันที่ 7 มิ.ย. 59(ที่จริงเราทะเลาะกันมานานแล้วแต่ผมตัดสินใจเดินออกมา วันที่7) แต่ผมยังรักเธอนะ แต่ผมเชื่อในการตัดสินใจของเธอ

เธอเป็นรักแรกของผม ที่ผมทุ่มเทให้ทุกๆอย่าง มันไม่สำคัญหรอกว่าเราจะคบกันกี่ปีกี่เดือนกี่วัน แต่มันสำคัญตรงที่ เรายังรักกันอยู่ไหม การเลิกครั้งนี้มันเกิดจากตัวผมเองที่ไม่มีเวลาให้เธอ เธอจึงไปคุยกับคนใหม่ จำไว้เลยนะครับ เวลามีแฟน ให้เวลาแฟนบ้าง ผมเองก็รู้สึกแย่มากๆในเวลานี้ (ขณะที่พิมพ์)

ร้องไห้ไหม ?? ผมร้องนะ ร้องจนไม่มีน้ำตาแล้ว ก็คนมันเสียใจ จะไม่ให้ร้องก็คงแปลก !!คำสัญญาของผม และเธอ คือการที่ผมจะเรียนให้ได้เกียรตินิยมอันดับ 1 เอ้อลืมบอกไป ผมเรียน คณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาอุตสาหการ มหาวิทยาลัยบูรพา ปี2 กำลังขึ้นปี3 ซึ่งเกียรตินิยมอันดับ 1 นี่เกรดเท่าไหร่ ?? และทำไงถึงจะได้ เท่าที่ผมรู้มาคือต้อง ไม่ มี D,D+ ,F,W และเกรดเฉลี่ยรวม4ปี ต้อง มากกว่า 3.60 (บางที่อาจสูงต่ำกว่านี้) แต่ ถ้ามากกว่า 3.25 คือ เกียรตินิยมอันดับ2 ซึ่งตั้งแต่ปี1 จนปี2 (4ภาคเรียน) ผมทำเกรดไปแล้ว 3.43 (เกรดรวม4ภาคเรียน) ไม่มี D,D+,F,W แต่อย่างใด และผมต้องการที่จะรักษาสัญญาที่ผมได้ให้ไว้กับเธอและแม่ของผม

เธอเป็นผู้หญิงที่ทำให้ผมสู้ชีวิต เธอเคยเป็นลมหายใจของผม ซึ่งตอนนี้จะไม่ใช่ก็เถอะ เธอให้เวลาในการอ่านหนังสือกับผม ถึงแม้จะชอบทะเลาะกันตอนสอบ แต่ผมก็ทำมันออกมาได้อย่างเต็มที่ จะขึ้นปี3แล้ว ผมเองก็ไม่มีเธออยู่ข้างๆผมแล้ว ที่เหลือก็มีกำลังใจที่ยิ่งใหญ่จากพ่อและแม่ผม ผมจะสู้เพื่อพ่อแม่ผม ผมจะสู้เพื่อคนที่ผมรักและรักผม

อนาคตไม่รู้หรอกว่าจะเจออะไรบ้าง เจอใคร แต่อยากให้ทุกคนรู้ว่า เวลารักใครอย่าให้รักเขาไปทั้งตัวและหัวใจ แบ่งพื้นที่ไว้ให้ตัวเองเสียใจบ้าง เพราะชีวิตคนเรา ไม่ได้มีแต่ความสุข เราต้องพบเจอความทุกข์แตกต่างกันไป ในธรรมะอริยสัจ4 กล่าวไว้อย่างชัดเจน ว่าทุกข์ คือ สิ่งที่ทำให้เราไม่มีความสุขสมุทัย คือ บ่อเกิดของความทุกข์นิโรธ คือ หนทางการดับทุกข์มรรค คือ การดับทุกข์

: ความรักไม่ได้ทำร้ายเรา อาจเป็นเพราะเราไม่เข้าใจธรรมชาติของความรักเอง: การที่เราไม่ได้เป็นคู่กัน มันบ่งบอกถึงบุญบารมีของเราไม่เท่ากัน นั้นหมายถึงผมและเธอ คนหนึ่งที่มีบุญมาก อีกคนน้อย เราต่างมาจากคนละครอบครัว จึงมีปัญหาที่แตกต่างกันออกไป

และผู้หญิงอีกคนที่ผมอยากพูดถึง คือแม่ผม แม่ผมเขารักผมมาก มากกว่าชีวิตเขา เวลาเขาเห็นผมเสียใจเขาจะไม่ค่อยมาคุยกับผม เขาจะแค่พูดให้ผมคิดตาม ให้ผมคิดได้เอง ถ้าผมอยากปรึกษาไรเค้า เค้าก็พร้อมที่จะรับฟัง แต่จะไม่เข้าไปถาม เพราะเค้าคิดว่าผมไม่อยากพูด ถึงไปถามผมก็ไม่บอกเค้า เค้าคงคิดแบบนี้ แม่ผมคือคนที่ไม่ค่อยบอกคำว่ารักกับผมพร่ำเพื่อ แต่คือคนที่รักผมมากที่สุด ต่างจากแฟนเก่าผมที่ บอกรักผมมาก แต่เธอกลับจากผมไป แม่คือคนที่คอยอยู่ดูแลในวันที่ผมล้ม และยื่นมือมาประคองผมให้ลุกสู้ในวันต่อๆไป

ผมคือผู้ชายที่โชคดีคนหนึ่ง ที่เกิดมามีพร้อม เพราะพ่อแม่ พ่อแม่ผมเป็นคนขยัน เค้าเคยทำงานมาหลายที่ ทำงานเป็นลูกจ้าง ขายเสื้อผ้ามือสอง ขายกุ้งเต้น เร่ขายผลไม้ ตลอดจนล้างจานในร้านหมูย่างเกาหลี จนปลายปี55 เขาได้เปิดร้านขายหมูย่างเป็นของตัวเอง 1 ร้าน (มีญาติพี่น้องเปิดก่อนหน้านั้น ไม่ได้คิดสูตรเอง) จนในวันนี้ 3ปีผ่านไป ตอนนี้พ่อและแม่ผมดูแลร้านคนละร้าน ที่ตั้งอยู่ที่ หัวกุญแจ อ.บ้านบึง จ.ชลบุรี (เผื่อมีคนอยากกิน5555)

ผมโชคดีมากที่มีพ่อแม่สู้ชีวิตอย่างเค้า ผมมีพี่น้องรวมผม 3 คน ผมคนโต และน้องชายคนกลาง และน้องสาวคนเล็กในความโชคดี ในด้านครอบครัว ในด้านการเรียน ก็เหลือแต่ในด้านความรักนี่แหละ ที่พ่ายแพ้ทุกทีเลย เรื่องของผมกับเขาก็จบแล้วละ คนเราเกิดมาไม่มีใครสมบูรณ์แบบหรอกที่เหลือผมก็คงต้องทำตามสัญญา ตั้งใจเรียน เพื่อคว้าเกียรตินิยมอันดับ1 ให้ได้ ^..^

?#?ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่ารักมันเป็นอย่างไร??#?ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่าผมรักคนๆหนึ่งได้มากขนาดนี้??#?ไว้จะมาเล่าเรื่องราวอีก?..?#?เรื่องราวชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย??#?จุดเริ่มต้นของความรัก??#?จุดจบของความรัก?

ปล.ผมทำถูกแล้วใช่ไหม ที่ให้เธอไปคุยกับผชคนนั้น ให้เขาเรียกเธอว่าแฟนเต็มตัว ไปไหนมาไหนด้วยกัน ส่วนตัวผมคิดว่าเธอคงไม่กลับมาแล้วละ เธอบอกกับผมว่า2ครั้งแล้วที่คุย นี่ครั้งที่3 อยากรู้ทำไมมันตัดไม่ขาด อาจเป็นเพราะ2ครั้งแรกผมไปยุ่ง ไปแย่งมาคืน มันเลยค้างๆคาๆ แต่ผมเชื่อใจเธอนะ แต่ถ้าเธอไม่กลับมา ก็ขอให้รู้ว่า คนๆนี้จะทำตามสัญญาที่ได้ให้กันไว้