นี่หรอความรัก ??

สวัสดีค่ะ ก็อื่นเรามีเรื่องจะมาปรึกษากับเพื่อนๆค่ะ คือว่า เราเนี้ยคุยกับผู้ชายคนหนึ่งจะเกือบ 1 ปีแล้วค่ะ แต่ก็ไม่ได้เป็นไรกันนะ เป็นได้ แค่ "คนคุยค่ะ" เรื่องมีอยู่ว่า เรา 2 คนรู้จักกันผ่านทางเพื่อนค่ะแล้วก็คุยกันตามประสาคนรู้จัก คุยๆกันไปเรื่อยๆ ซึ่งตอนนั้นเองเราก็ไม่ได้คิดไรกับเขานะคะ แต่เรารู้ค่ะ ว่าเขาคิด เขาได้บอกความในใจว่าเขารู้สึกกับเรายังไง แต่เรา ได้ปฏิเสธเขาไปค่ะ เพราะว่า เรายังลืมคนเก่าไม่ได้ เลยไม่อยากทำร้ายใคร แต่เขาก็บอกกับเราว่า ไม่เป็นไรเข้าใจรอได้พี่จะอยู่ข้างๆแบบนี้ไปเรื่อยๆละ เราได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกผิดเลยค่ะ คนอะไรจะดีขนาดนี้ จากนั้น การคุยของเรากับเขา ก็ห่างหายไปบ้าง แต่ก็คุยกันเหมือนเดิมค่ะ เขาก็ยังไม่ยอมแพ้ ก็บอกว่า เรื่องของเราจะเริ่มต้นได้ยัง ซึ่งตอนนั้นเราเองก็เริ่มรู้สึกดีแล้วค่ะ แต่ยังไม่แน่ใจหัวใจตัวเองว่า รักเขาจริงๆหรือเปล่า ?? แต่เราก็ไปปฏิเสธเขารอบที่ 2 ค่ะ พอเวลาผ่านไป ความรู้สึกเราก็เริ่มรู้แล้วค่ะ ว่าเรารักใคร แต่ก็ไม่รู้ว่ามันสายไปรึป่าว ?? เราก็กลับไปหาเขาค่ะ เขาคงงงว่าเรากลับมาทำไม ?? แล้วเราก็มาคุยกันอีกรอบหนึ่งค่ะ คุยๆกันไป มุ้งมิ้งแบบแฟนแต่ไม่ใช่แฟนค่ะ ช่วงเวลานั้นมีความสุขมาก พอเวลาผ่านไปเรือย ๆ เขาก็เริ่มตีตัวออกห่างค่ะ ห่างแบบไม่เคยห่างมาก่อน พอเราถามไปว่าช่วงนี้ไม่ได้คุยกันเลยนะ ?? เขาก็บอกว่า ช่วงนี้ทำโปรเจ๊กไม่ว่าง ยุ่งวุ่นวายๆนิดหน่อย เอ่อเราได้ยินแบบนั้นเราก็เข้าใจค่ะ แต่ในเฟสของเขามีแต่เช็คอินไปนั้นไปนี้ ทั้งที่บอกกับเราว่าไม่ว่าง เราก็เลยเริ่มทำใจละค่ะ หลังจากนั้นเราก็ไม่ค่อยได้คุยกันมาเป็นเดือนเลย มีวันหนึ่ง เป็นวันฉลองวันเรียนจบของเราและเพื่อน ๆ แล้ววันนั้นเขาก็มาค่ะ จากที่ไม่ได้คุยกันนาน เป็นการเจอกันครั้งแรก ก็รู้สึกดีใจนะคะที่เขามา พอกลับไป เรามั่นใจค่ะว่าคนนี้ละใช่แน่ๆ แต่เขาก็ได้ปฎิเสธเราค่ะ ปฎิเสธว่าไม่พร้อมนั้นไม่พร้อมนี้ เราก็ไม่ยอมแพ้ค่ะ พิสูจน์ให้รู้ว่าเรารักเขาจริงๆ เราก็คุยๆเทคแคร์เอาใจใส่ค่ะ แล้วเขาก็ดูเหมือนจะหายไปอีกแล้วค่ะ เราก็เลยไม่ได้ทักไปคุย คิดว่าเขาคงไม่ได้รักเราแล้วจริงๆ เราเลยทำสมุดไดอารี่เล่าเรื่องราวต่างๆตั้งแต่ครั้งแรกที่รู้จักกัน เล่าเรื่องราวทุกๆสิ่งที่เคยทำให้กัน ขอโทษทุกอย่างที่ทำผิดพลาดต่อเขาค่ะ แล้วเราก็ได้ฝากเพื่อนเราไปให้เขาค่ะ เพราะเขาไม่ยอมออกมาเจอเรา ชวนไปไหนก็ไม่ไป แล้วเขาก็กลับมาอีกค่ะ กลับมาคุยกันปกติเหมือนเดิมๆแต่ความรู้สึกมันก็แปลกๆไปนะ เรื่องราวของเราก็เป็นแบบนี้ละค่ะ มาๆหายๆวนเวียนกันไม่รู้จักจบ มีวันหนึ่งที่ได้กลับมาคุยกันจริงๆอีกครั้งๆ ซึ่งเป็นวันเกิดฉันเองค่ะ เขากลับมาทำดีเหมือนตอนแรกๆเลย แล้วเราก็ไปฉลองกันค่ะ ได้เจอกันได้คุยกัน แต่วันนั้นก็ดันทะเลาะกันค่ะ เพราะเราค้างใจกับการหายไปของเขา แต่เขาไม่ชอบให้พูดถึงอดีต เราก็ทะเลาะกันค่ะ หลังจากวันนั้น เราก็พยายามปรับความเข้าใจกับเขาค่ะแล้วก็สามารถทำได้ คุยกันไปเรื่อยๆแบบจริงจัง สำหรับฉันนะคะ แต่เขานิไม่รู้ ฉันเลยไม่อยากเป็นแบบนี้ แค่คนคุย เพราะว่า ถ้าเริ่มต้นยังไงตอนจบก็เป็นแบบเดิม ฉันเลยเลือกที่จะถามเขาคะว่าเราเป็นอะไรกัน ?? เขาตอบว่า ก็เป็นพี่น้องกันไง จะให้เป็นไรล่ะ เราถึงกับจุกเลยคะ คุยกันเกือบปีเป็นได้แค่พี่น้อง แล้วเขาก็อธิบายเหตุที่ไม่อยากมีแฟนก็เพราะ เขาต้องไปเรียนต่อต่างประเทศ เขากลัวความห่างไกลจะทำให้เลิกกัน เพราะแฟนเก่าของเขา ห่างหายไปเพราะความห่างไกลแบบไม่ได้ลา แต่เราก็เข้าใจเขานะคะว่า คนที่ผิดหวังจากความรักก็ฝังใจเป็นธรรมดา แต่เรามั่นใจคะความห่างไกลมันไม่ได้ทำให้เราเลิกกันหรอกค่ะ มันเป็นแค่บทพิสูจน์ความรักของเรา 2 คนมากกว่า ว่าจะหนักแน่นได้มากน้อยแค่นี้ เรามองปัจจุบันมากกว่าอนาคตค่ะ แต่เขามองอนาคตมากกว่าปัจจุบัน เราเลยไม่รู้จะทำไงคะ ไม่รู้ว่าเขาคิดกับเรายังไง แค่คนคุยหรือ รักเราจริง ถ้าเป็นพวกคุณพวกคุณจะพอหรือรอเขาต่อไปค่ะ ??????