ขอบคุณคนรักเก่าที่เลิกราไปทำให้เราได้พบคนที่ใช่จริงๆในที่สุด เหตุผล 3 ข้อ ที่ควรขอบคุณแฟนเก่า!

ช่วงนี้ฝนตกราวกับฟ้ารั่ว ใครที่มีความหลังฝังใจกับความรักอาจคิดถึงความหลังได้ง่ายๆ บางคนนอกจากอารมณ์คิดถึงแล้วอาจมีอารมณ์ก่นด่าแฟนเก่าเบาๆ ตามแต่ว่าจะจบกันร้ายมากน้อยแค่ไหน แต่ยิ่งด่า หรือยิ่งดึงตัวเองให้ไปจมอยู่กับความหลังด้วยอารมณ์หดหู่กู่ไม่กลับ มันจะทำให้ชีวิตเราเฟลโดยเปล่าประโยชน์ ทีนี้พอเฟลเรื่อยๆ ชีวิตมองไปทางไหนก็จะเจอแต่เรื่องไม่สบอารมณ์ สิ่งดีๆจะเข้ามายากนะคะถ้าปล่อยให้ตัวเองดาวน์อยู่แบบนี้ มาค่ะ ณ จุดๆนี้ ขอให้คุณผู้อ่านลุกขึ้นมาสลัดความคิดเดิมๆ แล้วมาขอบคุณแฟนเก่ากันดีกว่า ซึ่งสาเหตุที่เราควรจะขอบคุณเขาก็คือ?

รักคืออะไร อย่างน้อยใจได้สัมผัส

มันก็ไม่ใช่ทุกคนนะคะที่จะเจอคนที่ใจตรงกัน การเป็นแฟนกัน หมายความว่าเราสองคนรู้สึกดีต่อกัน รู้สึกตรงกัน แม้ตอนนี้มันอาจไม่เป็นอย่างนั้นแล้ว แต่ครั้งหนึ่งคุณก็เคยได้รับโอกาสที่จะได้ให้และรับความรักในเวลาเดียวกัน ได้เรียนรู้ว่า การใช้ชีวิตที่มีอีกคนเคียงข้างนั้นเป็นยังไง อย่างน้อยในช่วงเวลาหนึ่งเขาต้องเคยถูกใจเรา และเราเคยถูกใจเขาในระดับหนึ่ง ไม่อย่างนั้นเราสองคนคงไม่เลือกที่จะมาเป็นแฟนกัน เมื่อเลือกแล้วก็เคารพกับสิ่งที่เลือก ยอมรับผลลัพธ์ของความสัมพันธ์ให้ได้ จบก็คือจบไม่ต้องด่าไล่หลังให้ใครฟัง หากจะคิดถึง ควรคิดถึงแล้วขอบคุณเขาที่ให้โอกาสเราได้สัมผัสกับความรัก แล้วไม่ต้องไปนั่งนึกหรอกนะคะว่านี่รักแท้หรือรักลวง รักมันก็คือรักนั่นล่ะค่ะ เพราะหากคุณทั้งคู่มีแต่ความเกลียดกันตั้งแต่แรก คงเป็นแฟนกันไม่ได้หรอกค่ะจริงไหม

ได้ทบทวนข้อดีข้อเสีย เคลียร์ตัวเองสำหรับรักครั้งใหม่

เพื่อไม่ให้การเลิกราเสียเปล่า เราต้องเรียนรู้ให้ได้ว่า ความสัมพันธ์ครั้งนี้เรามีข้อดีข้อเสียที่มีส่วนให้ความสัมพันธ์ดีขึ้นหรือแย่ลงยังไงบ้าง ต้องทบทวนแบบไม่เข้างตัวเองด้วยนะคะ เปิดใจ แล้วมองย้อนกลับไปดีๆ อย่ามองแค่ว่าเลิกกันเพราะอะไร ให้มองไปตั้งแต่ช่วงเริ่มความสัมพันธ์เราเป็นยังไง ตอนคบกันก่อนเลิกล่ะลองนึกดูนะคะ ให้นึกถึงพฤติกรรมของเราเป็นหลัก ในส่วนของเขา ปล่อยเบลอไปค่ะ แล้วก็อย่าปิดหูปิดตาตัวเองโดยการคิดว่า ฉันดีพร้อม ฉันดีมาก บลาๆๆๆๆ ค่อยๆทบทวนแล้วคุณจะเริ่มเห็น เห็นทั้งตัวเองตอนน่ารักกับเขา และตอนทำตัวร้ายกาจกับเขา ตอนโกรธ ตอนไม่คุย เราก็จะคิดว่า ฉันถูก เธอผิด ยังไงฉันก็ถูก แต่พอตอนนี้เราหลุดจากอารมณ์นั้นแล้ว เราสามารถใช้สติย้อนดูได้ค่ะ ว่าจริงๆแล้วเราเป็นยังไงกันแน่

เคยมีครั้งหนึ่งค่ะ สมัยยังมีคนรักอยู่ วันนั้นเป็นวันครบรอบ เราบอกเขาผ่าน MSN(นานมากแค่ไหนถามใจดู^^) ถามว่าวันนี้วันอะไร เขาก็ตอบมาว่า

?งง อะไรคือวันอะไรเหรอ ก็วันพุธไง?

หูยยยยยยย เท่านั้นล่ะค่ะทั้งน้อยใจทั้งปรี๊ดในเวลาเดียวกัน ตอนนั้นยังละอ่อนน้อยหอยสังข์มาก เรื่องพวกนี้เป็นเรื่องสำคัญ ลืมทีนี่ความผิดร้ายแรง(เป็นเรื่องงี่เง่าที่ไม่สมควรเอาเป็นเยี่ยงอย่างอย่างยิ่ง??) แล้ววันต่อมาต้องไปเจอกันสวนรถไฟค่ะ ไปทำงานกลุ่มกัน เขาก็ปั่นจักรยานมาเคียงข้าง นี่ก็มโนว่าตัวเองเป็นนางเอกละครหลังข่าว ปั่นหนีสุดฤทธิ์ งอนค่ะ ผู้ชายก็ปั่นตามทัน ถามว่า เป็นอะไร นี่ก็เชิดหน้าปั่นหนีไปอีก เขาพยายามถามทั้งวันว่าเป็นะไร นี่ก็ไม่พูด จนเขายอมแพ้ เราไม่คุยกันเป็นเดือน สุดท้ายพอได้คุยกัน เฉลยให้เขาฟังว่า โกรธเพราะจำวันครบรอบไม่ได้ คำตอบจากเขาคือเงิบกว่า เขาบอกว่าวันนั้นเขายืมคอมฯน้องออนทิ้งไว้ แล้วเขาไม่อยู่หน้าเครื่อง มัวแต่ยุ่งๆ น้องแกล้งมาพิมพ์ตอบทุกคน น้องเพิ่งมาบอกทีหลังและเขาเองก็ไม่ได้ออนเอ็มอีกนานมาก แล้วก็ไม่ได้ใส่ใจเรื่องในสังคมออนไลน์เท่าไหร่ และเราเองก็ไม่บอกเขาว่าโกรธเรื่องอะไรเขาก็ไม่ได้อธิบาย ที่สำคัญเขาตบท้ายแบบแสบๆคันๆว่า ไม่คิดว่าจะโกรธกับเรื่องแค่นี้!

นั่นล่ะค่ะแล้วก็อีกหลายๆครั้งที่ชอบทำอารมณ์เสียใส่เขาแบบไม่มีเหตุผล สุดท้ายก็นะ ตามคาด ใครจะทนไหว จบสิคะรออะไร ตอนแรกที่คิดเข้าข้างตัวเอง ก็โทษว่าเขาผิดเต็มๆ ไม่รู้จักง้อ สงสัยจะไม่รักเรามากพอบลาๆ ที่ไหนได้พอมานั่งทบทวน อืม?ไม่ไหวนะ?ที่ไม่ไหวนี่ตัวเองนะ ซึ่งพอรู้ก็จะได้ปรับ เวลามีคนใหม่จะได้ไม่ต้องมาเจอกับปัญหาเดิมๆอีก ต้องขอบคุณเขานะคะ ที่ทำให้เรามีโอกาสได้รู้จักความร้ายกาจของตัวเอง และมีเวลาได้ทบทวนตัวเองมากขึ้นหลังจากจบความสัมพันธ์ไปแล้ว

เปิดทางให้คนใหม่ที่ใช่และไฉไลกว่า

บางความสัมพันธ์ถ้ามันถึงทางตันจริงๆแต่เรายังทู่ซี้ มันก็ยิ่งทรมานเหมือนพายเรือวนในอ่าง กลับตัวไม่ได้ไปต่อก็ไม่ถึงไหน ยิ่งเป็นความสัมพันธ์ที่ทำร้ายกันมากขึ้นแต่ก็ยังทนอยู่แบบเจ็บๆสุขภาพจิตเสื่อมลงทุกวันๆ ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา สุดท้ายพอตัดสินใจเลิก ช่วงแรกอาจจะเจ็บแทบขาดใจ อาจร้องไห้ฟูมฟามประหนึ่งญาติเสียหรืออาจร้องขั้นกว่า แต่พี่คนหนึ่งเคยบอกว่า ความเสียใจมันมีระยะเวลาของมัน พอเราผ่านเวลานั้นมาได้ ความเศร้ามันก็จะเจือจางลงไปเรื่อยๆ จนเหลือแค่เพียงร่องรอยของความทรงจำเท่านั้น ซึ่งจริงค่ะ พอเราก้าวข้ามผ่านความเสียใจมาได้แล้ว เปิดโอกาสให้ตัวเองได้เจอความรักครั้งใหม่ และถ้าคุณเชื่อว่าคุณต้องเจอรักที่ดี คุณก็จะโฟกัสแต่ความรักดีจากคนดีๆ แล้วสุดท้ายคุณก็จะมีความรักครั้งใหม่ที่ไฉไลกว่าเดิมมากจนคิดขอบคุณคนเก่าที่ยอมเลิกกับเราตั้งแต่วันนั้น! เพราะถ้ายังคาราคาซังเราคงทนทรมาน ไม่ได้มีความรักสดชื่นสดใสแบบนี้แน่นอน

น้องคนหนึ่งเคยเล่าให้ฟังค่ะ น้องบอกว่าเคยมีแฟนขี้หึงมากกกก และปากจัดมาก เวลาเขาหึงเขาชอบด่าน้องเสียๆหายๆ ด่าแต่ละทีน้ำตาร่วงตลอด ด่าแรงสุดพลัง น้องจะขยับตัวไปไหนกับใครนี่เป็นประเด็นตลอด หึงตลอด ด่าจนน้องร้องไห้ทุกวัน สุดท้ายทนไม่ไหวต้องเลิก ถามว่าน้องเสียใจไหม เขาเสียใจค่ะ แต่สุดท้ายเขาได้มาเจอคนรักที่ดีมาก รักเขา เอาใจใส่ ดูแลอย่างดี สุภาพ ให้เกียรติทั้งคำพูดและการกระทำ น้องเขาแทบอยากจะกราบขอบคุณคนรักเก่าที่เลิกราไปทำให้เขาได้พบคนที่ใช่จริงๆในที่สุด

มาถึงตรงนี้เรามาขอบคุณแฟนเก่าพร้อมๆกันนะคะ

?ขอบ-คุณ-ค่ะ?