ตามหาคำว่า"รัก"

สวัสดี..เราเป็นผู้ชายคนนึงที่ใช้ชีวิตด้วยความ alone มา18ปีไม่เคยมีแฟนไม่เคยรักใครจริงๆจังๆเลยสักคน เราอยู่กลุ่มกับเพื่อนกันสามคนผู้ชายหมด ทั้งสามคนไม่เคยมีแฟนเลยยกเว้นแต่ "การแอบชอบ" การชอบใครสักคนพวกเราในกลุ่มก็จะให้คำปรึกษากัน แต่เเล้วการที่แอบชอบมันก็เป็นแค่การแอบชอบ..สุดท้ายก็แห้ววววว การที่เราได้รู้จักคนที่เราชอบนั้นถึงแม้จะคุยกันทางเฟส ทางไลน์ก็ดูเหมือนว่า ฝ่ายผญ เขาคงไม่ชอบเรา เราก็เลยตัดใจ ที่จะคนที่ชอบคนใหม่ คือ..... อยากทักใครสักคนพอคุยไปเรารู้ว่าเขาไม่อยากคุยกับเรา ถามสองสามบรรทัดตอบสองสามคำเราถามอยู่ฝ่ายเดียว เราหน้าตาไม่หล่อหรอก ไม่ขาว ไม่รวย. ไม่มีสิ่งของดีๆ แต่ถ้าอยากได้อะไรเราหาให้ได้ถามว่าเขาจะรอไหม บางทีก็คิดว่า เรายังไม่มีอะไรดีอนาคตเรายังไม่แน่นอน มหาลัยก็พึ่งจะเข้าคงไม่มีผญคนไหนจะเข้ามาในชีวิตกับเราหรอก.....เเค่อยากจะรักใครสักคนจริงๆจังๆสักที นี่ก็เข้ามหาลัยกันแล้วเพื่อนๆก็แยกย้ายกันไปตามมหาลัยคือความรู้สึกแมร่งโคตรเหงาเลยว่ะ...ทุกทีอยู่กับเพื่อนยังคุยนู่นคุยนี่ได้บางทีเล่นเฟสบุ๊คไปเจอพวกที่แชร์รูป ว่า ยังมีอยู่ไหม? ผู้ชายที่ไม่เจ้าชู้ ไม่สูบบุหรี่ ไม่กินเหล้า ไม่เที่ยวกลางคืน ไม่นอกใจในใจก็คิดว่า. "ก็กูคนนึงไง"แต่เหล้าดื่มนะ แค่สังสรรค์กับเพื่อนตามงานปีนึงก็สองสามหนเราก็รู้นะว่าผู้หญิงเขาชอบผช.หล่อๆกันบางที ก็อิจฉาพวกคนหล่อ เหอะๆนึกแล้วก็แอบขำตัวเองไม่มีอะไรไปสู้อยากรู้ว่าความรักจริงๆเป็นแบบไหน??อยากรู้ว่าคนๆนั้นกำลังตามหาเหมือนเราหรือป่าวคนๆนั้นตอนนี้จะเป็นอย่างไรคนๆนั้นจะรักเราจริงๆยอมรับในสิ่งที่เรามีปัญหาได้หรือไม่คนๆนั้นจะคอยพยุงเราในวันที่เราล้าได้หรือป่าวเมื่อไหร่เราจะได้เจอกันสักทีเหนื่อยเนอะ..... เรียนมาตอนนี้อายุ18 โสดมาตลอดมันทำให้เราเข้มเเข็ง อดทน ร้องไห้กับตัวเองเจอปัญหาต่างๆก็ต้องแก้เองรับผิดชอบเองทุกอย่างเพราะพ่อแม่ก็แยกทางกันเรื่องเรียนก็ต้องจัดการ เรื่องสอบเข้ามหาลัยก็ต้องจัดการ อยากเรียนพิเศษก็ไม่ได้เรียนกันคนอื่นเขาแต่ผลสอบโอเน็ตแกทแพทเราก็ออกมาดีมากกว่าคนที่เรียนพิเศษตั้งหลายคน.....คนที่บ้านมีปัญหา เขาก็ชอบใส่อารมณ์มาที่เราเจ้านายตอนที่ทำงานพาททามช่วงปิดเทอมรอเข้ามหาลัย คนรอบข้าง พวกผู้ใหญ่ จะเห็นเราเป็นที่รองรับทางอารมณ์. โดนด่าทั้งๆที่ไม่ผิด อะไรๆก็เราเบื่อ.....โคตรเหนื่อยเลยวะที่ระบายปัญหาที่ดีมันก็คือ"น้ำตา"นี่แหละบางทีร้องไห้จนน้ำตาแห้ง...เเละร้องไปจนลืมเรื่องปัญหาทั้งหมดพอมาถึงจุดๆนี้ ความเหงามันทำร้ายตัวเราไม่มีคนคุย ไม่มีใครเลย. เบื่อทุกอย่างตื่นนอนมา กินข้าวเช้าคนเดียว ดูหนังคนเดียวเที่ยวคนเดียว ดูยูทูปฟังเพลงเรื่อยเปื่อยตกเย็นก็นั่งกินข้าวคนเดียวนอนก็ไม่มีอะไรทำเลื่อนฟีตข่าวเฟตบุ๊คถึงตีสองตีสาม เหงาชิบผายบางทีก็นอนคิดเหมือนกันถ้าเราเจอคนๆนั้นเราจะขอบคุณเขาที่เข้ามาในชีวิตเราและอยากจะกอดเขาให้แน่น กุมมือไว้ไม่ให้เขาไปจากจากชีวิตเราถ้ารักใครสักคนจริงๆ จะรักเขา ไม่นอกใจ ไม่ทิ้งไปไหน ไม่หวงไม่ห้ามถ้าเขาจะอยากไปไหนอยากจะไปเที่ยวกับเขาอยากจะไปไหนมาไหนด้วยกันขอเเค่เชื่อใจกันก็พอ.."เราจะรอคนๆนั้นเข้ามาในชีวิตเรา" แด่ความรักที่จะเข้ามาแทนความเหงา