ผมคิดผิดไหมที่ไม่อยากมีลูกด้วยเหตุผลนี้

หลายๆคนที่ผมรู้จัก แต่งงานและมีลูก เพื่อให้ครบสูตรคำว่าครอบครัว ส่วนใหญ่การมีลูกคิดว่า จะได้มีคนดูแลเวลาเราแก่เฒ่า จะได้ไม่แก่และเหงา จะได้มีคนดูแล (บางคนอาจจะไม่ได้คิดอย่างนั้น แต่ในใจลึกๆแล้วก็คงต้องการคนดูแลที่ไว้ใจได้)

ในมุมมองของผม มองว่าถ้าอยากจะมีลูกเพื่อ ตามสูตรสังคมว่าแต่งงานแล้วต้องมีลูก กลัวแก่ไปจะไม่มีคนดูแล ถ้าคิดอย่างนั้น อย่ามีดีกว่า เหมือนกับเราอยากมีลูกเพื่อหวังผลใช้งานเค้า ถ้าเค้าไม่กลับมาดูแลเราก็ว่า ว่าเป็น ลูกอกตัญญู

ทำให้เค้าเกิดมาต้องมาเผชิญกับความยากลำบากในชีวิต ต้องมาแก่งแย่งชิงดีในสังคม ต้องมาอยู่บนความคาดหวังของพ่อแม่

ผมเหนื่อยกับการมีชีวิตเพื่อหาเงิน เพื่อทำให้ได้ตามที่พ่อกับแม่อยากให้เป็น ทำงานที่มีหน้ามีตา มีเงินเดือนเยอะๆ เพื่อให้พ่อแม่ได้ยืดอกเวลาคุยกับใครว่าลูกทำงานอะไร ทั้งๆที่ผมไม่มีความสุขในงานที่ผมทำเลย

ผมต้องไกลบ้านออกมาทำงานใน กทม.(ทั้งๆที่ในใจอยากกลับไปทำงานที่บ้าน ผมเป็นคนติดบ้านมาก) งานผมตำแหน่งมีการโยกย้าย อยู่ไม่เป็นที่ 3 ปีไปอยู่จังหวัดนึง อีก 5 ปี จังหวัดนึง หาที่อยู่เป็นหลักแหล่งจริงๆไม่ได้ ช่วงหลังๆมา ผมเบื่อและเหนื่อยกับการมีชีวิตอยู่มาก

เหมือนมันอยู่ไปเพื่ออะไร ทำไปเพื่ออะไร หาเงินไปมากมายเพื่ออะไร เมื่อไหร่ถึงจะพอ บางทีก็คิดว่าถ้า ขับรถไปแล้วรถชนผมตายผมก็ไม่เสียใจ เพราะรู้สึกว่าชีวิตนี้มันเหนื่อยเหลือเกิน ถ้าเกิดมาแล้วมันต้องมาทำงานหาเงินไม่มีความสุขอย่างนี้ ขอไม่เกิดจะดีกว่า

มันก็เลยวนมาอยู่ในวันที่ผมแต่งงาน และ อธิบายความคิดของผมให้ภรรยาฟัง ซึ่ง ภรรยาผมก็เข้าใจและตัดสินใจจะไม่มีลูกกัน เพราะสงสารเค้าถ้าเค้าเกิดมาอยู่ใน วัฎจักรแบบนี้ ไม่อยากทำให้เค้าลำบาก ไม่อยากสร้างกรรม และ คำว่าครอบครัว เรา อยู่ 2 คนก็เป็นครอบครัวได้แล้ว

นี่ทำไมต้องทำตามสูตรว่า แต่งงานต้องมีลูกยกเว้นเสียแต่ว่าลูกที่เกิดมาคุณจะไม่หวังอะไรกับเค้าเลยเค้าจะเอาเงินคุณไปแล้วไม่กลับมาดูแลคุณเลยคุณก็จะไม่โกรธไม่ว่าเค้าเป็น อกตัญญู เพราะในความเป็นจริงผมว่าไม่มีคนอย่างนั้นอยู่หรอก

ยังไงคนเราก็คงมีความคิดหวังให้เค้ากลับมาดูแลอยู่ลึกๆ ผมคิดแบบนี้ผมคิดผิดตรงไหนไปไหมครับ

ขอบคุณครับ