จะต้องกินยาที่เรียกว่า''เวลา''เท่าไหร่คะถึงจะรักษาโรครักเรื้อรังหาย?

พอดีเป็นประสบการณ์รักแรก แต่เจ็บเจียนตายเลยค่ะอยากมาแชร์ อยากระบาย อยากปรึกษาผู้มีประสบการณ์ และก็อยากได้รับการรักษาให้หายขาดสักทีค่ะเราเลิกกับแฟนมา 1 ปีแล้วค่ะ คบกันตั้งแต่สิงหา 57เค้าจีบเราตอนปี 1 พวกเราเรียนคณะเดียวกัน เอกเดียวกัน เริ่มความสัมพันธ์จากการเป็นเพื่อนสนิทแล้วคบกันเค้าดีกับเราเสมอต้นเสมอปลาย ไม่มีเรื่องเจ้าชู้ให้ปวดใจ แต่ความสุขมันก็อยู่ได้ไม่นานพอขึ้นปี 2 อยู่ๆเค้าก็เริ่มห่างเหินเราไป 2 อาทิตย์ เราเริ่มรู้สึกเหมือนโดนปิดบัง จนเพื่อนในกลุ่มคนนึงทนไม่ไหว เค้าโทรมาหาเราตอนตี 4เค้าบอกรู้สึกผิดที่เหมือนโกหกเรา เล่าให้ฟังทุกอย่าง ว่าแฟนเราเผลอไปมีอะไรกับน้อง A น้องสาวของเพื่อนในกลุ่มเดียวกันนั่นล่ะเราเลยขอคุยกับแฟนและเพื่อนเห้ๆทั้งกลุ่มที่ปิดบังเราหน้าห้องเรียนในวันรุ่งขึ้นเลย แฟนบอกแค่ว่าขอโทษ จบด้วยการเลิกคบทั้งเพื่อนทั้งแฟน!เราเลือกที่จะเดินออกมา ไม่ร้องไห้ ไม่โวยวาย เลิกกันโดยไม่ต้องมีคนขอเลิกด้วยซ้ำ ทีตอนขอคบล่ะกล้าพูด ตอนบอกเลิกนี่ป๊อดเพื่อนก็พยายามง้อ แต่มันเสียความรู้สึกไปแล้ว ผ่านไปเกือบเดือนแฟนเรามาง้อ เราก็ใจอ่อนกลับมาคบกับเค้าแต่เราสัมผัสได้ว่าเค้าไม่เหมือนเดิม จนวันที่เราเสียมารยาทเล่นโทรศัพท์เค้า ข้อความที่เค้าคุยกับน้องA มันทำให้เราน่าสมเพชเค้ามาง้อเราเพราะน้องA ขอร้อง เพราะน้องไม่อยากรู้สึกผิด มันเจ็บตรงที่รู้ว่าเค้าไม่ได้เต็มใจ เค้าคุยกันหลายข้อความแต่ที่เราจำขึ้นใจที่สุดก็คือ''ทำไมต้องบังคับให้พี่กลับไปคบกลับคนที่พี่ไม่ได้รักแล้ว'' มันเจ็บ!ในที่สุดเราก็คิดได้ว่าไหนๆก็เจ็บแล้วแต่มันต้องจบ เคลียร์กันอีกรอบตอนนั้นเลย เลยได้รับรู้ตรรกะควายๆว่าแฟนเราเลือกน้อง รักน้อง แฟนเราเป็นคนแรกของน้อง ต้องรับผิดชอบน้อง น้องอายุแค่ 17 เพิ่งอยุ่ม.4 แล้วไงเหตุผลนี้ก็ได้หรอ? เป็นคนแรกของน้องหรอ เลว! พูดมาได้ยังไง ทั้งๆที่ mueng ก็เป็นคนแรกของ gu ด้วย แล้วไงไม่รับผิดชอบหรอวะ! gu 23 แล้วไง(ไปเรียนจีน 2 ปี) gu สมควรโดนเขี่ยทิ้งหรอวะ ต่อให้ gu อายุ 30 ก็สมควรโดนเขี่ยทิ้งเพราะน้องน่ารับผิดชอบกว่าหรอ! สรุปแล้ว gu ไม่มีค่าอะไรเลย! ไหนๆเราก็ตั้งใจจะให้มันจบแล้ว วันนั้นโกรธมากทำทุกอย่าง มันต้องเคลียร์ให้รู้เรื่อง เราไปบ้านเพื่อนเราวันนั้นเลย ขอมันเข้าไปเคลียร์กับน้องA โดยสัญญาว่าจะไม่ใช้อารมณ์น้องA ยอมให้เราเข้าไปคุยในห้อง ซึ่งมันเป็นการตัดสินใจที่พลาดที่สุดสำหรับเราจริงๆ หัวเตียงของน้องมีสร้อยของแฟนเราห้อยอยู่เค้าหวงมันมาก ไม่เคยถอด มันคือสร้อยเหรียญสิบที่เหลือจากการเผากระดูกย่าที่เค้ารักมาก แต่เค้ากลับถอดไว้แขวนหัวเตียงน้อง ขนาดแม่เค้าจะเปลี่ยนตัวสร้อยให้เพราะเชือกมันรุ่ย เค้าก็ไม่ยอม เค้าบอกกลัวแม่ทำหายเค้าจะไปเอง จะมีอะไรเจ็บได้มากกว่านี้อีกมั้ย?เราใช้ชีวิตในรั้วมหาลัยปี 2 ด้วยการอยู่คนเดียว ไม่เอาแล้วเพื่อนเลวๆ แฟนเลวๆ ทำทุกอย่างให้ชีวิตวุ่นวาย ไม่ให้เหลือเวลาคิดฟุ้งซ่านลงเรียนรามไปด้วยให้ชีวิตยุ่งที่สุด เรียนเสร็จกลับบ้าน ปิดเทอมไปนอก ไปมันทุกโครงการ ผ่านมาอีกปีแต่มันไม่เคยสลัดออกจากหัวไม่ตื่นก็ฝันจริงๆ ภาพทุกอย่างมันยังชัด คำพูดทุกคำมันยังชัด ไหนเค้าว่าอกหักแปปเดียวมันก็หายไง เราเริ่มปวดหัวอยู่ตลอดเวลาทำตัวว่างไม่ได้จริงๆ ภาพมันย้อนกลับมาตลอด โดยเฉพาะภาพที่หัวเตียงน้องเค้า อีกอย่างคือถึงเราจะโกรธเกลียดมากแค่ไหนแต่เราก็คิดถึงเพื่อน ถึงตอนนี้เค้ากับน้องAจะคบกันแล้ว แต่เพื่อนในกลุ่มก็พยายามง้อเราอยู่ตลอด เค้าคอยถามเราว่าจะกลับมามั้ยเราอยากกลับไปมาก แต่มันยังเจ็บที่เค้าร่วมมือกันปิดบังเรา เราไม่อยากโกรธอีกแล้ว ธรรมะฟังเป็นสิบ playlist แต่ก็ไม่ช่วยจริงๆค่ะเราไปเรียนสมาธิมาสองครั้งก็แย่ ยิ่งหลับตายิ่งฟุ้งซ่าน

เราอยากถามค่ะ1.คนที่เคยเจอแบบนี้นานมั้ยคะกว่าจะหายขาด ขนาดหลับเรายังฝันถึงเรื่องแย่ๆอยู่ตลอดเลยค่ะ2.จะเป็นไปได้มั้ยคะว่าเราจะกลับไปดีกับทุกคนในกลุ่ม รวมถึงแฟนเราด้วย แค่ในฐานะเพื่อน เพราะตอนนั้นเราสนิทกันมาก เสียดายความทรงจำดีๆจริงๆค่ะ3.เราไม่อยากคิดแค้นน้องAกับแฟนเราแล้ว อยากไม่เจ็บปวดทุกครั้งที่เห็นอย่างตอนนี้

ขอบคุณค่ะ ยาวมากจริงๆ ยิ่งนึกถึงก็ยิ่งขึ้น