ต้องทนอยู่กับคนที่เค้าไม่ได้รักไม่ได้แคร์ จนเหนื่อยที่จะหายใจแล้วครับ

จากที่รักกันมาก เขาเอาใจใส่ ดูแลเราอย่างดีเสมอมาเขาทำให้เรารู้สึกว่า เราเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดในโลกจนเราไม่ต้องการอะไรแล้ว ไม่อยากได้อะไร ชีวิตนี้ขอแค่มีเขาเท่านั้นก็พอแต่ในเมื่อเวลายังคงเดินไปข้างหน้า ทุกๆอย่างย่อมมีวันเปลี่ยนไปและวันนั้นก็มาถึงวันที่เขาไม่ได้รักเราอีกต่อไปแล้ว แต่เรายังรักเขามากเหมือนเดิมไม่เคยน้อยลงวันที่เราไม่มีค่าอะไรกับเขาอีกแล้ว แต่เรายังแคร์เขามากเหลือเกินและด้วยเหตุผลบางอย่าง ทำให้เรา2คนต้องทนอยู่บ้านเดียวกันผมพยายามทำทุกๆอย่าง เพื่อให้เธอกลับมาเหมือนเดิมแต่เวลา ได้พาเธอคนที่ผมรู้จัก หายไปจากผมเรียบร้อยแล้วทิ้งไว้เพียงผู้หญิงแปลกหน้าคนนึงคนที่ผม แม้นเพียงมองหน้าเธอ เธอก็หงุดหงิดแล้วเพียงแค่อยู่ใกล้ๆ เธอก็จะอึดอัดรำคาญแม้นอยากจะสัมผัสตัวเธอแค่ไหน ก็ทำไม่ได้อีกแล้วแม้นจะนอนเตียงเดียวกัน ก็มีเพียงแผ่นหลังที่เย็นชาที่หันมาทางผมมันเจ็บปวดและทรมาณเหลือเกินผมพยายามลืม ไม่คิดถึงมันก็ทำไม่ได้ซักทีเครียด จนไม่มีกำลังใจจะทำอะไรมานานมากแล้วแค่หายใจ ก็แน่นหน้าอก อึดอัดไปหมดรู้สึกอิจฉา คนที่มีความรักทุกคนรู้สึกอิจฉา คนที่จากไปแล้ว เพราะไม่ต้องมาทนทุกข์อะไรแบบนี้รู้สึกอิจฉาเพื่อนสนิทคนหนึ่งที่กำลังจะจากไปด้วยโรคมะเร็ง แต่เพื่อนคนนั้นก็คงจากไปพร้อมกับความรักมากมายของคนที่เขารักเหนื่อย...... เหนื่อยเหลือเกินอยากระบายให้ใครซักคนได้รับฟังครับขอบคุณครับ