ที่เรามาคุยกัน ความสัมพันธ์คืออะไร

สวัสดีค่ะ เกิดความสงสัยกับผู้ชายคนนึงที่คุยอยู่ร่วมปี

ความสัมพันธ์เริ่มตรงที่ เฟสบุ๊ค ค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า เราก็ใช้ชีวิตตามปกติ ทำงาน และมีแฟนอยู่คนนึงที่เพิ่งเลิกไปได้ไม่นานสาเหตุที่เลิกเพราะ เค้าเจ้าชู้มาก หลังจากเลิกกับแฟน เราก็รู้สึกอยากไปเที่ยวบ่อยขึ้น เป็นการกลับมาสานความฝันตัวเองในวัยเด็กว่า อยากจะออกเดินทางเที่ยว ต่างจังหวัดหลายๆที่ เราจึงเริ่มเข้ากลุ่มในเฟสบุ๊คที่มีเพื่อนๆสมาชิกที่รักการท่องเที่ยวสไตล์เดียวกันทุกวันเอาภาพบรรยากาศให้พี่ชายดู แชร์ในเฟสบุ๊คทุกวัน บ่นให้พ่อกับแม่ฟัง เพราะอยากไปมากแต่ปัญหาอยู่ที่ ครอบครัวค่อนข้างจะไม่อยากให้เดินทางไปไหนมาไหนไกลๆ เพราะถึงจะอายุ เข้าวัย 20 ปลายๆแต่เวลาจะขอไปเที่ยวที่ไหนแต่ละที ช่างยากเย็น

วันนึง ชวนพี่ชายไปเที่ยวสถานที่แห่งนึง และครั้งนี้ พี่บ้านไฟเขียวเรียบร้อยจึงตกลงกับพี่ชายว่า เราจะแบกเป้ไปกันและรวบรวมสมาชิกเพื่อนร่วมทริป

เราก็ได้เจอผู้ชายคนนึง (ขอเรียกพี่เค้าว่า พี่ ตูน นะคะ ) พี่ตูนติดต่อมาจากทางเฟสบุ๊ค หลังจากนั้น เราได้ขอคำแนะนำเรื่องการเดินทางการเตรียมความพร้อมในการเดินทาง สภาพบรรยากาศ อากาศ บลาๆๆจากพี่ตูน ซึ่งก็ได้รับคำแนะนำเป็นอย่างดีจนถึงวันเดินทางไปถึง ก็ได้ติดต่อคุยกันตลอดการเดินทาง ถ่ายรูปไปให้ดูตลอดทริปจนทริปผ่านไปได้ด้วยดี

แต่ทริปจบ ความสัมพันธ์ไม่จบนี่สิคะ เรากับพี่ตูนยังคงคุยกันทุกวัน ในเฟสบุ๊ค ทั้งการไลค์ภาพกันและกัน คอมเม้นท์ และพูดคุยในช่องแชทเริ่มมีการแลกเปลี่ยนไลน์ เบอร์โทร จนถึงมีการฝากซื้อของและส่งไปให้ตามที่อยู่ จากที่เคยคุยแต่เรื่องประสบการณ์ในการท่องเที่ยวไปยังที่ต่างๆเริ่มแปรเปลี่ยนไปคุยเรื่องส่วนตัว เรื่องกิจวัตรประจำวัน การทำงาน ความชอบต่างๆ และรวมไปถึงเรื่องไร้สาระ ที่แล้วแต่จะสรรหาไม่พูดคุยกันได้

ทุกๆ วัน สิ่งที่เราจะได้รับมาตลอดเวลาที่รู้จักกัน คือ ข้อความ " Morning ครับ " อย่างสม่ำเสมอ เคยหายไปสองวัน เพราะเกิดอุบัติเหตุทุกวันที่คุยกันเราก็จะถ่ายภาพแลกเปลี่ยนกันตลอด ทั้งภาพอาหารเช้าที่ทานในแต่ละวัน ภาพกำลังทำงานหน้าเมื่อยๆภาพหน้าทะเล้นของตัวเองที่ไม่เคยส่งให้ใครดูมาก่อน ไม่ว่าจะทำอะไรอยู่ก็มักจะถ่ายภาพมาแชร์กันตลอด

นี่คือสิ่งที่ได้รับทุกวันๆ ตลอดเวลาหนึ่งปี จนมารู้ตัวเองอีกที รู้สึกดีกับสิ่งที่ได้รับ รู้สึกดีกับการได้พูดคุยกันถึงแม้ว่าจะยังไม่เคยเจอตัวจริงกันเลยก็ตามทุกครั้งที่มีปัญหาก็มักจะไปบ่น ระบาย เล่าให้พี่ตูนฟังและมักจะได้รับคำพูดติดตลกกลับมาเพื่อให้รู้สึกดีขึ้นเสมอ

สิ่งที่เราชอบตอนที่คุยกับพี่เค้า คือเราชอบตัวเองตอนที่คุยกับพี่เค้า มันเหมือนเราเป็นตัวเองได้ ไม่ต้องมานั่งเก็บภาพพจน์ตัวเองให้ดูดีตลอดเวลา สามารถมีใครสักคนที่ถ่ายภาพตอนเพิ่งตื่นนอนเป็นยัยเพิ้งไปให้ดูได้ ถ่ายภาพหน้าตัวเองแบบใกล้ชิดเห็นไรขนไปให้ดูได้มีใครเพิ่มอีกสักคน(นอกจากคนในครอบครัว) ที่สามารถเล่าเรื่องไร้สาระที่ไปเจอในแต่ละวันได้

มีวันนึงเราไม่รู้จะทำอะไร ที่จริงก็คิดถึงแหละ คิดมานานแล้ว ว่าจะโทรไปหาพี่เค้า ก็เรามีเบอร์ตั้งนานแล้วแต่ความกล้าไม่รู้หายไปอยู่ไหนหมด ทั้งๆ ที่เป็นคนกล้ามาโดยตลอดแท้ๆ วันนั้นเรารวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี เอาวะ โทรก็โทร รับก็คุย ไม่รับก็ไม่ต้องเศร้า เรากดโทรหาพี่ตูน ใจเต้นตุบๆ ด้วยความตื่นเต้น ตรู๊ดดดดด ตรู๊ดดดดด รับค่ะ แต่คุยกันแค่ไม่ถึงนาที เพราะพี่เค้ากำลังติดธุระอยู่ แถมไม่ทราบอีกว่านี่เบอร์เราโทรมา

หลังวางสาย ใจแป้วมาก อะไรเนี่ย นี่เราคิดไปเองคนเดียวจริงๆ ใช่ไหม ขนาดเบอร์เราเค้ายังไม่รู้เลย กลับเอามาคิดมากต่างๆ นาๆแต่ก็ปลอบใจตัวเองว่า เอานะ ยังได้ยินเสียงพี่เค้าแล้วนี่นา เราจึงทำตัวปกติ ได้แต่เก็บซ่อนความรู้สึกเอาไว้แล้วคิดกับตัวเองว่า คนเราใครจะไปเชื่อว่า จะสามารถรู้สึกดี รู้สึกชอบ คนๆ นึง ทั้งๆ ที่ยังไม่เคยเจอตัวจริงกันได้หรอ ใครเค้าจะเชื่อกัน

จนวันนึงช่วงดึกของวันที่ทำให้เรายิ้มแก้มแตก กำลังจะนอนแล้วเชียว แต่เอ๊ะ ทักไปหาดีกว่า เห็นกำลังออนไลน์พอดีเรา: ทำไรพี่ตูน : อ่านข่าวเรา: อ่อ (คิดในใจ ตอบแบบนี้ แล้วตรูจะชวนคุยไรอีกดีฟะเนี่ย เอาวะ คุยต่อ ) แล้วจะนอนยังพี่ตูน: จะนอนแล้ว ง่วง(เอิ่มมมม ตอบมาแบบนี้ ตัดบทสนทนากันชัดๆ แล้วฉันจะทำอะไรได้ ) (คงไม่อยากคุยกะเราใช่มะ เรามันคิดไปเองใช่มะ เช๊อะกำลังจะออกจากแชทไป คือไม่เอาแล้ว วันนี้เสียท่าแล้ว ขอกลับไปตั้งหลักก่อน )ทันใดนั้นเองพี่ตูน:ทำไรอยู่ เอาเบอร์มาหน่อย ง่วง พิมพ์ไม่ไหว

กรี้ดดดดดดด อกอีแป้นจะแตกเจ้าค่ะ (แต่คิดในใจ เคยให้เบอร์ไปนานแล้ว เคยเมมแล้วจำไว้ป่าววะเนี่ย)

เรา: อะไรให้ไปตั้งนานแล้ว เบอร์อะ 0xx-xx (กำลังพิมพ์เบอร์ โทรศัพท์ก็ดังทันที)

เรา: ไหนบอกไม่มีเบอร์พี่ตูน:พี่จำได้ว่าเราเคยโทรมา เลยไปหาเรา:แล้วไม่เคยเมมเน๊อะ

แล้วก็คุยๆๆๆ เป็นชั่วโมงๆ ทุกเรื่องตั้งแต่แรกที่มารู้จักกันได้ไง (คือเราจำได้แหละ แต่อยากรู้ว่า ผช จะจำได้ไหมแค่นั้นเองเพราะ ผช ส่วนมาก มักจำความสัมพันธ์แรก ไม่ได้) แต่พี่เค้าจำได้แหะ

พี่ตูน: รู้สึกดีนะที่ได้คุยกันจริงๆสักทีเรา: อืม ก็รู้สึกดีเหมือนกัน แต่พี่ชอบหายนะ ไม่รู้ดิ เลยไม่รู้ว่าทักไปแล้วไม่อ่าน ไม่ตอบ เพราะอะไรพี่ตูน: ทักมาได้เลย ว่างพี่ก็ตอบ อย่างที่เราเห็น ไม่ตอบก็ทำงาน พี่หายไปไม่ได้คุยกับใครก็คุยกับเราคนเดียวแหละเรา: อืม ก็คุยคนเดียวเหมือนกัน

หลายครั้ง เราก็ลองหายไป เงียบไปบ้าง เพราะอยากรู้ว่า ถ้าเราไม่ตอบ ไม่อ่าน เค้าจะรู้สึกอะไรไหม

พี่เค้าก็ทักมา ถามมาตลอดว่า ไม่ได้คุยกันเลย หายไปเลยนะ คิดถึงนะ อย่างนี้ค่ะ

แต่ไม่รู้สิคะ ว่า สิ่งที่คิดจะใช่ไหม เพราะประสบการณ์เรื่อง รักๆ ใคร่ๆ ไม่ค่อยมีความทรงจำเรื่องดีๆ เท่าไหร่เลยไม่แน่ใจว่า ที่เราคิด กับที่พี่เค้าคิด มันตรงกันไหม ควรทำอย่างไรต่อ ควรเดินไปทางไหนดีเพราะเรากับพี่เค้าก็นัดเจอกันหลายครั้งแล้วนะคะ แต่มีเหตุให้ต้องไม่ได้มาเจอกันทุกทีอยากรู้ว่า แบบนี้ พี่เค้าคิดยังไงกับเราคะ เราคิดไปเองคนเดียวรึเปล่าคะเค้าเคยถามเราว่า เรามาคุยกันมาเจอกันได้เนี่ย เพราะอะไร ส่วนตัวพี่เค้ามองว่า มันคือ พรหมลิขิตเราก็ ขำค่ะ ไม่คิดว่า ผช ห่ามๆ จะมีอารมณ์แบบนี้ แต่ที่จริง อาจจะเสือซ่อนเล็บ ก็ได้