เคยไหม..ที่ร้องไห้เสียใจแบบสุดๆพร่ำเพ้ออยู่นาน จนรู้สึกว่าปลง!

เคยเป็นกันไหมที่เวลาเลิกคุยกับคนๆนึงที่เราทั้งรักทั้งห่วงเขา

เคยคิดกันไหมว่าทำไมผู้หญิงที่ให้อภัยผู้ชายได้นับครั้งไม่ถ้วน

แต่ผู้ชายกลับบอกว่า มันมากไปแล้วนะ โอกาสหมดแล้ว

เคยเจ็บกับการเลิกคุยนี้มาสองเดือน

แบบตื่นเช้ามา ร้องไห้ พอพบปะคนอื่นก็ต้องเข้มแข็ง พอกลับบ้านมาอยู่คนเดียวร้องไห้ นั่งเหม่อ อยู่ดีๆน้ำตาก็ไหล

เพ้อทุกอย่าง คิดถึงเขาตลอดเวลา คิดถึงเวลาที่เคยอยู่ด้วยกัน อยากคุยแบบที่เคยคุย ข้าวปลานี่ไม่ค่อยยกิน

จนตอนนี้เข้าเดือนที่สามแล้ว

รู้สึกแบบคิดถึงนะ แต่ไม่อะไรแล้วไม่อยากให้กลับมาแล้ว แต่ก็ยังห่วงนะ ปลงจริงจัง ==

อยากรู้ว่าคนอื่นๆเคยเป็นกันบ้างไหม และทำยังไงให้ปลงกับการเลิกรักคนที่เขาไปจากเรา??