เสียดายคนบางคนไม่ได้อ่าน !?. จากช่างซ่อมมือถือคนหนึ่ง

ผมเป็นช่างซ่อมมือถือเช้านี้ มีคุณลุงท่านหนึ่งนำมือถือของแกมาให้ผมซ่อมผมตรวจดูมือถือของแกแล้วเห็นว่าไม่ได้มีปัญหาอะไร โทรศัพท์ยังคงใช้งานได้ตามปกติ ผมเลยบอกคุณลุงไปว่า?มือถือของคุณลุงไม่ได้เสียครับ ยังใช้งานได้เป็นปกติครับ?แกมองหน้าผมแล้วก็พูดขึ้นด้วยเสียงอันสั่นเครือว่า?ถ้าไม่เสีย ทำไมลุงไม่ได้รับโทรศัพท์จากลูกๆตั้งนานแล้วล่ะ??ผมฟังแล้วอยากจะร้องไห้?ลูกๆของคุณลุงคงงานยุ่งนะครับ เขาเลยไม่ได้โทรหาคุณลุง?ผมไม่รู้จะปลอบใจแกยังไงดี แกกำมือถือแนบไว้กับอก เดินออกจากร้านไปด้วยเศร้า

ผมเองก็ไม่ได้โทรหาพ่อกับแม่นานแล้ว มันแปลก ที่เรามักจะมีเวลาคุยกับเพื่อน คุยกับแฟน แชทไลน์กับเพื่อนๆ ส่งข้อความกันไปมาเป็นชั่วโมงอย่างสนุกสนาน แต่เวลาคุยกับพ่อแม่ ผมไม่ไม่รู้จะคุยอะไรกับท่าน ได้แต่ถามคำถามเดิมๆ?พ่อกินข้าวยัง? แม่ล่ะ? วันนี้ทำอะไร? อื่อ! จะวางสายละนะ!?

ผมยังจำได้ดี ตอนวันเกิดปีที่20 ของผม พ่อโทรมาอวยพรวันเกิดและบอกกับผมว่า?วันนี้เมื่อยี่สิบปีที่แล้ว พ่อได้อุ้มแกเป็นครั้งแรก แกร้องไห้เสียงดังลั่น แต่แกรู้ไหม วันนั้นเป็นวันที่พ่อกับแม่มีความสุขที่สุดในชีวิต ขอให้เจริญๆนะลูก?ผมร้องไห้กับพ่ออีกครั้งในวันนั้น?ขอบคุณครับพ่อ ผมก็รักพ่อนะครับ?

คุณลุงเดินจากร้านของผมไปแล้ว แต่ภาพคุณลุงเมื่อสักครู่นี้ ทำให้ผมตัดสินใจยกมือถือขึ้นมา กดหมายเลขที่แทบจะจำไม่ค่อยได้?ตึ๊ดๆๆ??ว่าไงไอ้ลูกชาย สบายดีหรือเปล่า??

???????..นานเท่าไหร่แล้วที่คุณไม่ได้โทรไปหาพ่อกับแม่โทรศัพท์เราไม่ได้เสีย โทรตอนนี้เลยนะครับ

~ นุสนธิ์บุคส์ ~

ขอบคุณที่มา: http://www.naarn.com/11167/