ประสบการ์ความรักที่ทำให้มุมมองความรักของเราเปลี่ยน อยากให้ทุกคนเข้ามาอ่านดูค่ะ

สวัสดีค่ะ วันนี้เราจะมาเล่าประสบการณ์ความรักที่ไม่สมหวังให้ฟังค่ะ เราอยากให้ทุกคนที่ได้เข้ามาอ่านได้ลองมองความรักแบบในมุมมองของเราบ้าง

เราเคยคุยกับในเฟสคนหนึ่ง เขามักจะเป็นที่ปรึกษาที่ดีให้กับเราเสมอ พอเวลาผ่านไปนานๆเข้า เราก็เริ่มรู้ตัวว่าเราชอบเขาและก็ดูเหมือนว่าเขาจะชอบเราด้วยเหมือนกัน แต่เราทั้งสองอาศัยอยู่คนละจังหวัดกัน เราคิดไว้แล้วล่ะว่ายังไงเราก็คงจะคบกันไม่ได้ จนกระทั่งพ่อส่งเราไปเรียนที่ต่างจังหวัดซึ่งเป็นจังหวัดที่เขาอยู่ เราก็เริ่มรู้สึกมีความหวังขึ้นมาแต่แล้วเรากลับต้องมารู้ความจริงที่ว่า..เขามีแฟนแล้ว.. เราจำได้ว่าตอนนั้นเรารู้สึกเสียใจมากจึงเริ่มตีตัวออกห่างจากชีวิตของเขาเพราะเราไม่อยากไปเป็นมือที่สามของใคร แต่แล้วเขาก็มาบอกว่าเลิกกับแฟนแล้ว เขาบอกกับเราให้รอหน่อยนะ ถ้าพร้อมเมื่อไหร่จะเป็นฝ่ายมาขอคบเอง

เขาเริ่มชวนเราไปที่บ้านของเขา พาไปไหว้พ่อกับแม่ของเขาทั้งๆสถานะของเราตอนนั้นเป็นแค่เพื่อนกันและพ่อกับแม่ของเขาก็รู้จักเราในฐานะเพื่อน เราเป็นแบบนั้นมาเกือบปี เรารับว่าเรากับเขามีอะไรกันแล้วแต่เราก็ยังเป็นแค่เพื่อนกันอยู่ดี ตอนนั้นเราคิดแค่ว่าจะสนใจสถานะทำไมในเมื่อเราทั้งสองก็มีความคิดเดียวกัน แต่แล้วเขากลับไปคบกับคนอื่น ตอนนั้นเราเสียใจมากเพราะเราคิดว่าเราทำดีกับเขาทุกอย่าง ทำไมเขาไม่เคยเห็นเราในสายตาบ้าง ช่วงนั้นเราก็ขาดการติดต่อจากเขาไปเลยจนแม่ของเขาโทรมาให้ไปช่วยงานที่บ้านเขาเรากับเขาจึงได้เจอกันอีกและเขาก็ขอเราคบแล้วบอกว่าเลิกกับแฟนแล้ว เราจึงตกลงคบกับเขาในทันที

เราใช้ชีวิตกับเขาอย่างมีความสุขจนลืมไปว่า..สักวันหนึ่งความรักก็จะจางหายไป..และวันนั้นก็มาถึงในไม่ช้า เราจับได้ว่าเขาคุยกับคนอื่น เขาทั้งขอโทษเรา ขอให้เราอย่าเลิกกับเขา เราเลยถามว่าแล้วทำแบบนั้นทำไม เขาตอบแค่ว่าเขารักคนๆนั้น แต่ไม่อยากเลิกกับเราเพราะเราดีกับเขามาก และเพราะคำตอบของเขาเองเราจึงบอกเลิกเขาไปเราพยายามทำเหมือนว่าไม่เป็นอะไร แต่ความจริงแล้วเราเจ็บมากเราไม่คิดว่าจะเจอคนเห็นแก่ตัวแบบนั้น เราอยากเห็นแก่ตัวและรั้งเขาไว้บ้าง แต่เราก็ทำไม่ได้ เราปล่อยให้เขามีความสุขกับทางที่เขาเลือกดีกว่าให้เขามาจมทุกข์อยู่กับคนที่เขาไม่รักแบบเรา เราขอแค่ได้มองเขามีความสุขกับพอแล้ว เราเชื่อว่าสักวันเราจะเจอคนที่ใช่สำหรับเราจริงๆ

รักครั้งนั้นทำให้มุมมองความรักของเราเปลี่ยนไปจริงๆไม่ว่าเราจะคบกับใครเราไม่เคยให้ใจไปเลยสักครั้งเหมือนกับว่าแค่คบไปวันๆอย่าจะเลิกก็เลิก อยากจะคบต่อก็คบ จนวันหนึ่งพี่ของเราได้พาเราไปรู้จักกับพี่คนหนึ่ง เขาดูเป็นผู้ใหญ่มาก วันนั้นเราไปกินข้าวร้องคาราโอเกะก่อน พี่เขาพยายามทำตัวไปให้เรากดดันมาก หลังจากวันนั้นเรากับพี่เขาก็ติดต่อกันตลอด พี่เขามักจะเป็นที่ปรึกษาในเรื่องต่าง ทั้งเรื่องเรียนเรื่องเพื่อ จนเราเริ่มรู้สึกว่าคนนี้แหละคือคนที่ใช่สำหรับเรา เราเลยบอกความรู้สึกของเรากับพี่เขาไป พี่เขาขอโทษเราที่เขาไปสามารถคบกับเราได้เพราะตัวพี่เองมีปัญหาหลายๆเรื่องอยู่แล้ว เราก็โอเคนะ เราไม่โทษพี่เขาเลยที่จะรักเราไม่ได้

จนถึงตอนนี้เรากับพี่เขาก็ยังคยกันเหมือนเดิม แม้ว่าเราในสายตาเขาจะเป็นแค่น้องก็ไม่เป็นไร สำหรับเราแล้วแค่ได้อยู่ข้างๆพี่เขา เห็นพี่เขาทุกข์เราก็ทุกข์ด้วย เห็นพี่เขามีความสุขเราก็สุขด้วย เพราะพี่เขาเข้ามาทำให้เรามองความรักในมุมใหม่ๆ 'รัก' ไม่จำเป็นที่จะต้อง 'ครอบครอง' แค่ได้เห็น 'รอยยิ้ม' ของเขาก็พอแล้วสำหรับ 'ความรัก' ของเรา

ที่เราเล่ามาทั้งหมด เราแค่อยากจะบอกกับทุกคนว่า อย่ามองความรักเป็นเรื่องที่ไร้สาระหรือเป็นเรื่องที่น่ารังเกียจ เราอยากให้ทุกคนมองความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม ถึงแม้ว่าจะมีความสุขบ้าง มีน้ำตาบ้าง ก็อย่ารังเกียจที่จะรู้จักกับมัน เพราะเมื่อถึงเวาที่ใช่จริงๆ ความรักจะทำให้เรามีความสุขเอง

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ