ไม่มีใครอยากเป็นของเล่นของใครไปได้ตลอดไปหรอก! "ขอโทษ ฉันไม่ใช่ของเล่น!"

อาทิตย์นี้เราขอนำ เรื่องรักปวดใจ ของเพื่อนสาวนางหนึ่ง มาเล่าให้สาวๆ ฟังกันค่ะ เพราะคุณไม่ใช่ของเล่นนะ เอาให้สะใจเลยค่ะ

ฉันกับเขารู้จักกันเพราะเพื่อนของเราทั้งคู่เป็นแฟนกัน ความสัมพันธ์ของเราเริ่มจากความเป็นเพื่อนที่ไปกินเหล้า เฮฮาปาร์ตี้ด้วยกันบ่อยๆ จนความสนิทแบบเพื่อนเริ่มพัฒนามากขึ้น อันที่จริงคือเขาเพิ่งเลิกกับแฟนก่อนหน้าที่เราจะมารู้จักกันไม่นาน ซึ่งฉันก็ไม่เคยถามถึงเรื่องแฟนเขามาก่อน เพราะเห็นว่าเป็นเรื่องนานมาแล้ว ส่วนเขาก็รู้ว่าฉันยังไม่มีใคร ตอนแรกฉันไม่เคยคิดจะชอบเขาด้วยซ้ำ เพราะดูเขาเป็นคนเจ้าชู้ เป็นลูกคุณหนู บ้านรวย ขับเบนซ์ตั้งแต่ยังอยู่มัธยม แต่เวลาอยู่ด้วยกันเขาเป็นคนติดดินมาก ชอบกินข้าวข้างทาง มีน้ำใจกับเพื่อนๆ และนั่นอาจเป็นสิ่งที่ทำให้ฉันเริ่มมีความรู้สึกกับเขาเกินเพื่อน

จนวันนึงเราก็ตกลงเป็นแฟนกัน ด้วยความที่เราคุยกันถูกคอ และเขาก็ชอบที่ฉันเป็นฉัน และฉันก็ชอบที่เขาเป็นเขา เราเข้ากันได้ดีมาก โทรคุยกันเกือบทุกวัน ช่วงแรกเราเจอกันบ่อยมาก ไปเดต ไปเที่ยว กินข้าว ดูหนัง ไปเที่ยวกันเป็นกลุ่มบ้างเพราะเพื่อนของเราก็เป็นแฟนกัน ตอนนั้นบอกเลยว่าชีวิตรักของฉันแฮปปี้มาก รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้แหละที่ใช่ที่สุดแล้วเรื่องรักปวดใจ : ขอโทษ ฉันไม่ใช่ของเล่น !

ผ่านไปเป็นเวลา 4 เดือน ทุกอย่างดำเนินมาตามปกติ จนกระทั่งมันไม่ปกติ เมื่อเขาไม่ค่อยโทรมาหาบ่อยๆ เหมือนเดิม และบางครั้งฉันโทรไปเขาก็ไม่รับ แรกๆ ก็คิดว่าเขายุ่ง เพราะต้องช่วยที่บ้านทำงาน แต่มันเริ่มจะผิดปกติมากขึ้นเมื่อเขาไม่โทรมาหาฉันเป็นเวลา 7 วันเต็มๆ และเช่นเดียวกันที่ฉันโทรไปเขาก็ไม่รับ ฉันถามเพื่อนว่าเขาเป็นอะไรรึเปล่า เพื่อนฉันก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน เพราะแฟนมันกับแฟนฉันก็ไม่ค่อยได้เจอกันอีก

ฉันทนความผิดปกติอยู่อย่างนั้นเกือบเดือน จนทนไม่ไหว คิดในใจว่าหรือนี่จะเป็นการบอกเลิกในวิธีของเขา แต่คิดเท่าไหร่ก็ไม่น่าจะใช่ เพราะเราไม่มีเรื่องทะเลาะกันมาก่อน หรือจะมีสาเหตุอะไรให้เราต้องเลิกกันเลย ฉันส่งข้อความไปหาเขาว่าจะเอายังไงก็บอกมา อย่าทำให้ฉันอึดอัดใจอยู่อย่างนี้

ในที่สุดเขาก็โทรมาหาฉัน และบอกว่า เราเลิกกันเถอะ ยอมรับเลยว่าช็อก ไม่คิดว่าสิ่งที่ฉันคิดจะเป็นความจริง ฉันร้องไห้ ถามว่าทำไม เขาไม่ตอบ บอกแค่ว่าเราควรเลิกกัน และขอโทษที่ทำให้ต้องเสียใจ ฉันถามเขาว่า มีคนอื่นเหรอ เขาก็ตอบว่าไม่ใช่ เราคุยกันวันนั้นเกือบชั่วโมง แต่ฉันก็ไม่ได้คำตอบว่าทำไมเราต้องเลิกกัน เขาบอกแต่ว่าเรายังเป็นเพื่อนกันได้

ฉันเสียใจมากกับการเลิกราครั้งนี้ เพราะฉันเป็นฝ่ายถูกทิ้ง หนำซ้ำยังหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้ว่าเราทำผิดอะไรเขาถึงต้องทิ้งไป แต่ไม่นานฉันก็ได้รู้ความจริง?

หลังจากทำใจกับเรื่องนี้ได้ และกำลังจะเริ่มต้นความสัมพันธ์ครั้งใหม่กับคนใหม่ แฟนของเพื่อนฉันก็เป็นคนมาเล่าให้ฟังว่า สาเหตุที่เขาต้องทิ้งไป เพราะแฟนเก่าเขากลับมาหา จริงๆ จะบอกว่าแฟนเก่าก็ไม่ถูกนัก เพราะเขายังไม่ได้เลิกกัน ที่ฉันรับรู้มาตลอดว่าเขาเพิ่งเลิกกับแฟนนั้น จริงๆ พวกเขาแค่ทะเลาะกันหนักมากในตอนนั้น และเป็นช่วงที่เขามาเจอและชอบฉันพอดี เขาเลยเลือกที่จะมาคบกับฉัน และคิดว่าจะไปบอกเลิกคนเก่า แต่ก็ไม่ได้ทำ

ไม่รู้ว่าเพราะเขายังรักแฟนคนนั้นอยู่มาก หรือแค่อยากจะจับปลาสองมือกันแน่ เขาเลยคบกับฉันไปด้วยตลอดเวลา 4 เดือน และโชคดีหรือโชคร้ายก็ไม่รู้ที่แฟนเขาจับได้ เขาเลยหายไปเกือบเดือนอย่างที่ฉันบอก และแน่นอนว่าเมื่อถึงเวลาที่เขาต้องเลือก เขาก็เลือกแฟน (เก่า) ของเขา ทิ้งให้ฉันเป็นผู้หญิงหน้าโง่ ที่ต้องมาเจ็บปวดอยู่คนเดียว

ความคิดที่ว่าเขาเป็นคนดีอย่างนั้นอย่างนี้ มันพังทลายลงมาทันที เขามันก็ไม่ต่างจากผู้ชายหมาๆ ตัวอื่นๆ ที่เห็นแก่ตัว คิดว่าผู้หญิงเป็นของเล่น อยากจะทิ้งขว้างยังไงก็ได้ เจ้าชู้ สันดานเลว ใจจริงฉันก็ไม่อยากจะคิดเรื่องผู้ชายคนนี้อีกแล้ว แต่แค่อยากจะฝากอะไรทิ้งท้ายหน่อย

คืนนั้นเป็นคืนข้ามปีพอดี ฉันเลยยืมมือถือของเพื่อนอีกคนโทรไปอวยพรเขา เมื่อปลายสายกดรับฉันก็ตะโกนแข่งกับเสียงเพลงในบาร์ลงไปในโทรศัพท์ว่า ?ไอ้เ_ี้ย!! ไอ้เชื้อโรคในขยะเปียก ไอ้เ_ว ขอให้กรรมตามทัน_ึง ขอให้_ึงโดนทิ้งเหมือนกูสักวันเถอะ!? แล้วก็กดวาง

แค่นี้ฉันก็สบายใจละ!