เจาะลึก บาร์โฮสต์ ทำไม ผู้หญิงจึงเที่ยว?

ล้วงลึก"บาร์โฮสต์" เพราะเหตุใด "ผู้หญิงจึงเที่ยว"

คุณเคยได้ยินคำว่า "บาร์โฮสต์" หรือไม่ แล้วแวบแรกที่ได้ยินคำคำนี้ คุณคิดถึงอะไร

สถานที่นี้อาจดูเป็นเรื่องใหม่สำหรับคนไทย แต่หากพูดถึงญี่ปุ่น หรือประเทศอื่นๆ แล้ว เรียกว่าเป็นธุรกิจที่เห็นกันได้ตามสถานที่ท่องเที่ยวใหญ่ๆ และปัจจุบันปรากฏการณ์นี้กำลังเข้ามาที่ไทยกันแล้ว

ทำให้นิสิตชั้นปีที่ 4 วิทยาลัยนวัตกรรมการสื่อสารสังคม มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ (มศว) สาขาภาพยนตร์ 5 คน ชมพูนุท บุญจันทร์, วุฒิพงษ์ ภูศรี, ฟ้าใส ภวภูตานนท์, นิภาพร นารถเหนือ และ ยุพเรศ โภชนสมบูรณ์ เกิดความสนใจในเรื่องนี้ ลุกขึ้นมาทำหนังสารคดีสะท้อนเรื่อง "ผู้หญิงในบาร์โฮสต์" เมื่อผู้หญิงไทยนิยมเที่ยวบาร์ที่มีผู้ชายให้บริการขึ้นในเรื่อง "วันไนท์ อิน บาร์โฮสต์" โดยเปิดพื้นที่แสดงผลงานให้บุคคลทั่วไปได้ชม ณ อาคารนวัตกรรมสาโรชบัวศรี มศว

ฟ้าใส ภวภูตานนท์ผู้อำนวยการสร้างภาพยนตร์สารคดีเรื่องนี้ เล่าถึงเรื่องราวที่เธอลงไปเก็บข้อมูลในสถานที่จริงว่า ตอนเริ่มคิดว่าจะทำเรื่องนี้ค่อนข้างกังวล เพราะเป็นประเด็นที่อ่อนไหวของสังคม เลยพยายามมองมุมว่า "ผู้หญิงที่ไปเที่ยวเขาคิดอะไร" เมื่อไปเก็บข้อมูลก็รู้ว่า "เขาไปหาความสุขกัน" ทำให้อยากเสนอภาพ "ความสุขของผู้หญิงที่ไปเที่ยว"

ฟ้าใสเผยว่า เฉพาะในกรุงเทพฯนี้มีร้านโฮสต์อยู่ประมาณ 10 แห่ง ตามสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ เช่น รัชดา เหม่งจ๋าย อโศก เปิดบริการมานานกว่า 20 ปี

"ร้านตกแต่งเหมือนสถานที่ท่องเที่ยวทั่วไป มีเวทีที่จัดแสดงโชว์ของโฮสต์ตามแต่เทศกาล เช่นลอยกระทงฮัลโลวีน ขณะที่ร้านก็จะแบ่งเป็นโซฟาซอยๆ กันไป โดยพีอาร์จะนำโฮสต์มาให้เลือกเป็นชุดๆ ชอบใจคนไหนก็เลือก ไม่ชอบใจก็นำชุดใหม่มาให้เลือกมาบริการคนละ 1-2 คน โฮสต์เหล่านี้แต่งตัวดี หน้าตาดี เมื่อมาแล้วเขาจะดูแลหลากหลาย เช่น ป้อนผลไม้ ชวนดริงก์ เล่นเกม ดูแลอย่างดี พาไปห้องน้ำ พูดคุยปรับทุกข์ หรือแม้กระทั่งเรื่องอื่นๆ อย่างคุยเรื่องเพลง ภาพยนตร์ ทำให้ผู้หญิงรู้สึกว่าเป็นคนสำคัญ"

ส่วนค่าบริการนั้น ฟ้าใสบอกว่า หากไปกันสองคนสามคน ให้ประหยัดสุดสุดก็ต้องมีประมาณหนึ่งหมื่นบาท ทั้งค่าดริงก์ครั้งละ 300-400 บาท หรือค่าทิป อย่างผู้หญิงบางคนที่ฟ้าใสได้พูดคุยด้วยบอกว่า เที่ยวบาร์โฮสต์ใน 2-3 ปีหลังนี้ จ่ายเงินไปกว่า 3 ล้านบาท

สำหรับผู้หญิงที่มาเที่ยวบาร์โฮสต์ ฟ้าใสเล่าว่า มีทั่วๆ ไป ทุกอาชีพ ส่วนใหญ่เป็นพริตตี้ หรือคนที่ได้รับเงินมาง่ายๆ ก็จะกล้าใช้เงิน

"ผู้หญิงส่วนใหญ่ที่เข้าไปต้องการความสุขและความรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนสำคัญบางคนมีแฟนแล้วก็ไปเหมือนสังคมที่กำลังเปิดขึ้นเท่าเทียมผู้หญิง

ก็สามารถซื้อความสุขได้แบบผู้ชาย บางคนอยากเข้ามาผ่อนคลายเพื่อความสบายใจ ก็เข้าไปเที่ยวสถานที่แบบนี้ แต่ทุกคนรู้ว่าต้องยอมจ่ายเพราะราคาค่อนข้างสูง"

ส่วนภาพความคิดว่า โฮสต์ก็คือ "ผู้ชายขายตัว" นั้น ฟ้าใสบอกว่า จากการพูดคุยกับคนรู้จักที่ทำอาชีพนี้ วงการนี้ค่อนข้างแคบ ทุกคนจะรู้กันว่าคนไหนทำงานเป็นโฮสต์บ้าง หากขายบริการทางเพศทุกคนในแวดวงจะรู้ทันที จึงไม่มีใครทำงานแบบนี้ แต่ถ้ามีก็คงเป็นเรื่องที่โฮสต์และผู้หญิงที่ไปเที่ยวจะไปตกลงกันเองนอกรอบ

"ผู้ชายส่วนใหญ่จะทำงานเก็บเงินสัก2-3ปีรายได้ต่อเดือนหากได้ดริงก์มากๆก็มีเงินเก็บเป็นแสนต่อเดือนได้ แต่บางคนก็ทำยาว 10 ปีก็มี และก็มีทั้งคนที่ทำเป็นงานประจำ เป็นนายแบบ ดาราตัวประกอบ และก็เป็นพนักงานออฟฟิศมารับจ๊อบก็มี แต่อาชีพแบบนี้ก็ต้องดูแลตัวเอง ให้หล่อและหุ่นดีตลอดเวลา" ปิดท้าย ฟ้าใสกล่าวว่า การนำเรื่องนี้มาทำเป็นสารคดีเพราะต้องการเปิดมุมมองใหม่ในสังคมมากขึ้น

"ให้เห็นว่าทุกวันนี้มีธุรกิจประเภทนี้อยู่ด้วยในสังคมไทย"