เรามาถึงจุดนี้ได้ยังไง..จุดที่ วันๆ นึงคุยกับแฟนในช่องแชทมากกว่านั่งคุยกัน จุดที่รู้สึกเหงาทั้งที่เจอหน้ากันทุกวัน

เคยคิดไหมคะว่า..ความสะดวกสบายของสังคมสมัยนี้ บางทีก็ดูเหมือนอะไรมันจะง่ายดายไปซะหมดอยากได้ยินเสียงกดมือถือก็ได้ยินแล้ว อยากเห็นหน้าวีดีโอคอลก็เห็นแล้ว อยากเจอกันทั้งที่อยู่ไกลมากๆ นั่งเครื่องบินไม่กี่ชั่วโมงก็เจอแล้วมันเลยทำให้ชีวิตดูธรรมดาๆ ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น ไม่เหมือนแต่ก่อน เขียนจดหมายที รอเป็นอาทิตย์กว่าจะได้อ่านจดหมายตอบกลับคนอยู่ไกล..กว่าจะได้เจอกันแต่ละทีรอแล้วรอเล่า วันเป็นเดือน เดือนเป็นปีไม่ใช่ว่าชีวิตทุกวันนี้มันไม่ดีนะคะ ..เพียงแต่บางที..ลองย้อนมองกลับไปอะไรที่ได้มายากเย็น อะไรที่ทำด้วยความยากลำบาก มันก็ทำให้รู้สึกว่าช่างแสนมีค่า..เหมือนเรากับแฟน..เดี๋ยวนี้รู้สึกคุยกันน้อยลง สังคมในโลกออนไลน์ทำให้เหมือนกับว่าต่างคนต่างก็มีโลกของตัวเอง มันเลยรู้สึกเหงาๆ ยังไงไม่รู้