มีแฟนแต่หวั่นไหวกับคนอื่น. มันอาจจะดูเลวแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง.

คือ เรากับแฟนเริ่มห่างทะเลาะกันบ่อยคุยกันไม่ได้คุยเป็นทะเลาะก็แทบไม่ได้คุยกันปกติคุยกันเป็น ชม.ๆ ตอนนี้ 10นาทีก็ไม่อยากจะคุยแล้ว คุยก็ทะเลาะคือมันเป็นช่วงแบบอยากห่างอยากเลิกแต่ไม่กล้าเลิกสงสาร ละก็มีคนเข้ามาคุยตอนที่กำลังอ่อนแอคือก็ดีเป็นเพื่อนก็คุยแต่ก็ไม่ได้อะไรมากก็ยังคิดอยู่ว่าตัวเองมีแฟน แล้วแฟนก็ยิ่งงี่เง้าเอาแต่ใจหาแต่เรื่องคือก็เหนื่อยไม่เคยง้อปล่อยให้เป็นยังไงก็เป็นไปเหมือนเค้าก็รู้ว่ามันแย่ลงแต่ก็ไม่เคยง้อเป็นระแวงๆๆๆจนเราคุยกับคนนี้มากขึ้นๆมากขึ้นเหมือนมาเติมอ่า จนรู้สึกได้แล้วว่าหวั่นไหวกับเขาขึ้นมา เราควรทำยังไง

เราไม่กล้าเลิกกับแฟนคือสงสารกลัว แต่เราก็เริ่มเหนื่อยพยายามคุยพยายามปรับพยามเข้าหาพยายามจูน มันไม่ติด มีแต่ทะเลาะ ระแวงงี่เง่าเอาแต่ใจคอยตั้งคำถามคือเราก็ท้อเราเลยเลือกที่จะคุยไม่คุยห่าง แล้วก็มีคนมาคุยด้วยนี่แหละเหมือนมาถูกจังหวะถูกเวลาตอนกำลังเคว้งเลยตอนแรกก็ไม่คิดคุยไปเฉยๆจนรู้สึกว่าโดนห่วงโดนเอาใจใส่คือได้อะไรที่มันขาดช่วงนั้นมาจนหวั่นไหวแต่ก็ไม่ได้ว่าจะตัดสินใจอะไรตอนนั้นหรอกมันไวไป คือก็รู้สึกดีมากอ่าแต่ก็รู้สึกเลวมากในขณะเดียวกันจนไม่รู้จะทำยังไงเหมือนเห็นแก่ตัวเหมือนเลวเหมือนไม่ซื่อสัตย์แต่ก็คิดอีกทีแฟนเราปะวะที่ทำให้มันเป็นแบบนี้ทำให้เราต้องรู้สึกแบบนี้เขาก็รู้นะว่าเขาจะไม่โอเคถ้าไม่มีเราแต่เขาก็ยังเก่งที่ไม่คิดจะง้อเราเลยเราเลยเริ่มถอดใจแต่ตอนนี้คือคำเดียวที่ค้ำคอคือสงสารไม่กล้าทิ้งไปไม่กล้าเลิกแต่คบกันไปสุดท้ายมันก็เป็นไปไม่ได้อยู่ดี เราหาทางออกไม่เจอ กลัว.