ฉันเป็นเมียหลวงที่ดีเกินไปรึเปล่า??

เรื่องมีอยู่ว่า เราชื่อโบ เดิมเราเปนนักศึกษา ซึ่งหน้าตาเราคิดว่าเราดีนะ เพราะเราเคยได้นางนพมาศที่1 ตอน ม.4-6แระเราก้อเคยชนะดาว คณะ ของมหาลัยสวนสุนันทาด้วย เราจึงคนมาจีบเยอะแยะมากมาย แต่เราก้อไปได้เจอกับผู้ชายคนนนึง แระเรากับเค้าก้อเลยตกลงคบกัน แระมีลูกด้วยกัน1คนจนวันนี้ชั้นและเค้าคบกันมา 11 ปีแล้วค่ะ ตอนนี้เราอายุ 27 แฟนเรา 29 แฟนเราเขาหล่อเลยแหละ น่าตาแบบขั้นเทพอ่ะ ทั้งรูปร่างฐานะ ต้นตะกูล คือพร้อมอ่ะ อย่าพูดถึงเรื่องแต่ง หรือภายในครอยบครัวเลย คือมันใม่ได้โรยด้วยกลีบกุหราบหรอก ตอนนี้เเอาแค่เฉพาะปันหาของโบกับเขาก่อนนะคะ ไม่รวมเรื่องในครอบครัวญาติพี่น้องเขาพ่อแม่เขาถ้าให้เล่า4เดือนก็ไม่จบและหนูคือนางเอกหนูมั่นใจชีวิตนี่บ้านทรายทองหรือดาวพระศุกร์ไรงี้อ่ะ

ด้วยความที่เขาหล่อไง แน่นอน สาวในเฟส ในแชท ในไลน์ คือเยอะมากกก แต่โบแค่คิดว่าในระหว่างวันโบไม่ได้ห่างเขาและดูเขาไม่ติดโทรศัพท์ จึงปล่อยนะไม่สนใจอะไร จนเมื่อถึงวันหนึ่ง เรานอนดูทีวีกับลูกกินขนมกันเล่นกัน มีเสียงเคาะประตู เราเดินไปเปิดในใจคิดว่าแฟน เพราะแฟนเราเขาไปดูของแต่งรถตามประสาเขา แต่มีผู้หญิงคนนึง น่าตาดี มองหน้าเรา แล้วบอกว่ามีเรื่องจะคุยกับเรา เราถามเขาว่าเรารู้จักกันหรอ เขาบอกว่าพี่ไม่รู้จักหนูแต่หนูรู้จักพี่*หนูคือแฟนของแฟนพี่ค่ะ *****

!!!!!!!!!!! ชอคสิคะ แระลูกเราเนอะ5ขวบแล้วรู้เรื่องบ้างแล้ว ถามว่าใครแฟนป๊าาา เมื่อกี๊พี่เค้าพูดว่าไรนะแม่ เราจึงไปเรียกเื่อนๆข้างห้องเอาลูกเราไปเล่นที่ห้องก่อน แล้วเรียกน้องคนนี้เข้ามาคุยส่วนตัวเราหาน้ำให้เขานะ 555 คืออะไรของกูวะเขาพูดออกมาทั้งน้ำตานะ ว่า {สมมุติว่าแฟนเราชื่อเอ } พี่เอพูดตลอดว่าพี่เปนคนดีเกินกว่าที่เขาจะเอาใครมาแทนที่ แต่วันนี้หนูได้เจอหนูเข้าใจทุกอย่าง หนูรักพี่เอมากสุดหัวใจของหนูเขาไปเจอพ่อแม่หนู ซื้อของไปทำกินกันที่บ้าน เขาพาครอบครัวจนๆๆของหนูไปเที่ยวในที่ๆพ่อกับแม่ของหนูไม่มีทางคิดว่าจะได้ไป เขาให้ความหวังหนู หนูรักเขามาก เขามาบอกหนูว่า ขอห่างจากหนูเพราะเขาบอกว่าสงสารพี่ไม่อยากจะคิดว่าพี่รู้เรื่องนี้พี่จะเสียใจแค่ไหน เขาบอกว่าเขาอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีพี่ และก้ออีกยาววววววววววววว จนกระทั่งประโยคสุดท้าย หนูท้องค่ะ

เอาไงอ่ะ เสียใจ โกรธมากชั้นควรกระทืบเทอด้วยซ้ำ แต่ในใจของชั้นมีเพียงความสงสารและเหนใจ

แฟนเรากลับมาพอดี แฟนเราหน้าเสียตัวสั่น และตะคอกใส่ผู้หยิงคนนั้น ว่าเทอมาทำอะไร อยากลองดีหรอ บอกแล้วใงให้ทุกอย่างยกเว้นอย่ามายุ่งกับคนคนนี้ แค่นี้ทำไม่ได้ใช่มั้ย อะไรประมานนั้น ผุ้หยิงคนนั้นร้องไห้แบบหนักมาก

เราลุกขึ้นนะ และบอกให้แฟนเราใจเยนๆๆ เอาผ้าให้น้องเขาเชดหน้า แระบอกเขาว่าปันหาเกิดขึ้นมาแล้วนะ ต้องแก้ ใม่ใช่ใส่อารมณ์ ความจิงถ้าเราเอาเรื่องนี้บอกพ่อแม่ ผู้ชายคนนี้ไม่ตายดีนะ แต่เพราะรักไงสงสารลูก จึงปล่อย

เราบอกให้เขากลับบ้านไปก่อนเราขอทบทวน เราขอให้แฟนเราไปนอนบ้านน้องเขาด้วย เราขอยุคนเดียวก่อน แฟนเราร้องไห้ก้อลงกราบเท้าเราวิงวอนขอให้อภัยให้ เราพูดแค่เพียงไปยุบ้านน้องเขาก่อนวันนี้เราขอเวลา

เราผลักเขาออกไป ด้วยความใจดีเงินยุที่เราหมด เรากลัวเขาจะอดด้วยความที่เขาเปนลูกคุณหนู จึงโยนเงินออกไปให้ด้วยอรก 5000 ใว้ใช้จ่ายในคืนเดว เยอะไปมั้ย เผื่อคนนั้นของเขาจะหิวใงยิ่งท้องยุด้วย แน่นอน ร้องไห้ทั้งคืน ไม่พ฿ดกับใครเลย ไม่ถามความเหนจากใครด้วย เช้าวันรุ่งขึ้น เราโทไปหาเขา น้ำเสียงเขาดีใจนะและเขารีบรับสายเรามากๆๆยังใม่ทันดังต์๊ดด เขาก้อรับ เราบอกให้เขามาหาแระพาคนนั้นมาด้วย

เราให้ผุ้หยิงคนนั้นย้ายมายุที่คอนโดเรา อย่างน้อยนั่นก้อคงเปนความสุขของคนที่เรารักใม่ใช่หรอ ผุ้หยิงคนนั้น ขยันนะ เกบกวาดถูทุกอย่าง เหมือนแบบทำทุกอย่างไม่ให้เราลำบากใจ เราไม่อณุญาติให้แฟนเราย่ำเข้ามาในห้อง เราขนของของเขาทั้งหมดไปไว้ในห้องของผุ้หยิงคนนั้น แต่ในทุกๆๆคืนเราเหนแค่ว่า แฟนเราออกมานอนห้องรับแขกทุกวัน ซึ่งวันนี้เราอยากจะถามว่า เราควรจะทำยังใงกับแฟนเราดี???????? ยาวไปหน่อยนะแต่เรื่องที่พูดมาทั้งหมดนั่นคือเรื่องจริง