ผมโดนแฟนบอกเลิก มา 1 เดือน 14 วัน คือผมพยายามง้อเค้าตลอดเลย แต่เหมือนยิ่งทำยิ่งแย่

คือผมคบกับแฟนมา 4ปี10เดือน12วันคับ เลิกกันวันที่ 12 ก.พ. 59 เริ่มเรื่องจากที่ทะเลาะกันเลยนะคับ เธอไปเที่ยวต่างจังหวัดกลับเพื่อน แล้วกินเหล้า ผมบอกให้เธอโทรหาด้วยก่อนจะนอน แล้วเธอก็ไม่โทรกลับมาหา ผมก็โกดให้เธอเพราะผมเป็นห่วงเธอ เธอก็ไม่สบายอยู่ ผมก็ว่าเธอ แล้วผมก็ร้องไห่เอง ว่าทำไมเธอถึงไม่คิดว่าเราเป็นห่วงบ่าง ไม่ขอโทษเราบ่าง ไม่ง้อเราบ่าง แล้วเธอก็กลับมาที่ มหาลัย ผมก็เปิดประเด็นว่าทำไม เราร้องไห่เสียใจ ไม่ได้สนใจเราเลยหรอ ไม่ได้ห่วงความรู้สึกเราเลยหรอ ตอนแรกๆก็ยังไม่ทะเลาะกันเท่าไหลคับ แล้วสักพักเธอก็บอกว่าอยากฟังอะไรไหม เธอคิดมานานแล้ว เธอก็บอกว่าอยู่กับผมก็มีแต่แย่ลง ผมงี้เงา จู้จี้จุกจิกกับเธอไปทุกเรื่อง เธอไม่เป็นตัวของตัวเองเลย เธอไม่มีความสุขเลย ผมอยู่ละที่กันนะคับจะเจอกันก็ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ ผลัด กันไปหา แต่หลังๆ ผมจะไปหาตลอด

คือเธอบอกว่าไม่มีความสุขเลย เวลาไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่เวลาอยู่ด้วยกันก็มีอยู่ แต่มันน้อยกว่า ผมรู้ตัวนะคับว่าผมงี้เงามาก จู้จี้มากจนเธอไม่มีโลกสวนตัวของเธอ แต่ผมก็เป็นรักแรก ทำตัวไม่ถูก รักแบบไหนก็ เป็นแบบนั้น ตลอดเวลาที่ผ่านมา เดือนกว่าๆ ผมคิดอะไรได้เยอะเลยว่าผมทำอะไรแย่ๆไปบ่าง เลิกกันวันแรกผมขับมอไซย์จากโคราชไปขอนแก่นเลยคับ ไปง้อเธอผมเคยทำแบบนี้ไปแล้ว1ครั้งเธอก็ให้โอกาศ แต่ครั้งนี้เธอไม่ให้โอกาศเลยผมก็กลับมาโคราช แล้วผมก็ไปอีกวันที่14 กพ ให้พ่อกับแม่พาไป คือผมคิดอะไรได้เยอะเลย ผมอยากเปลี่ยนแปลงตัวเองและสัญญาต่อหน้าพ่อหน้าแม่ด้วยซ้ำว่าผมรักเค้ามาก ผมผิดมากเยอะ คือผมขาดเธอไม่ได้เลย ผมอยากเดินไปกับเธออีกครั้ง แต่ก็ไม่ได้ผลคับ เธอก็ยังไม่ให้โอกาศผมอยู่ดี แล้วผมก็ดันไปตีหน้าอกเพื่อนเธอด้วยเป็นทอมคับ แต่มันมาจากความโกรธที่เค้ามาพูดไม่ดีกับผมก่อนเพราะตอนนั้นผมก็ฟังอีกคนนึงว่าผมอยู่ แล้วก็จบไป ผมก็กลับมาโคราช มาคิดอะไรหลายๆ อย่างพยายามจะหยุดความรู้สึกตัวเอง เพราะเธอบอกว่าถ้ายังรักเธอให้ปล่อยเธอไป ผมก็พยายามทำให้เธอแล้วแต่ผมทำไม่ได้เลย ผมตัดเธอออกจากใจไม่ได้เลย ผมพยายามมาตลอดเดือนกว่า คือเธอไม่ได้หายไปหรอรู้สึกรักเธอน้อยลงเลยคับ