เเฟนด่าเราได้เราได้เจ็บปวดมาก

เราโดนเเฟนบอกเลิกสดๆร้อนๆเลย สงการนต์ วันเเรก ต้นเหตุคือ เราบอกให้เขาพาเราไปหาแม่เเต่เขาบอกว่าขี้เกลียดเราเลยไปเอง พอเรากลับมาเราเลยเรียกเขามาคุยเขาเดินมาเราก็ถามเขาว่าเเค่นี้ทำไมพาไปไม่ได้ เขาเลยบอกว่าก็ขี้เกลียด เเล้วเขาก็เดินหนีไปหาเพื่อนเราก็นั่งร้องไห้อยู่คนเดียว โดยที่เขาไม่สนใจอะไรเราเลย เราทนไม่ไหวเราเลยไปทะเลาะกับเขาต่อหน้าเพื่อนเขา เราจับเเขนเขาดึงออกมาเพื่อที่จะออกไปคุยกันที่อื่นเเต่เขากลับสะบัดเราออกเเรงมากต่อเพื่อนเขา เราเลยเดินออกมา เเล้วเราเลยให้เพื่อนเขาเรียกออกมาให้หน่อยเขาก็ไม่ออกมา เราก็พยายามตื้อๆเขาให้ออกมาคุยกันก่อนเขาก็ไม่ออกมาจนเขาทนไม่ไหวเขาขับรถหนีเราทิ้งให้เราอยู่คนเดียวเราก็รอคิดว่าเขาจะกลับมาเเต่ไม่เลยเราโทรหาเขา เขาไม่รับ เราเลยทักเฟสไปถามน้องข้างบ้านเขา น้องเขาก็บอกว่าเขาอยู่บ้าน เราเลยให้คนอื่นไปส่งคอนโด พอไปถึงคอนโด เราร้องไห้จะเป็นจะตายเพราะโทรหาเขาก็ไม่รับ พอเรามาเปิดดูเฟสจะทักเขาไป เขากลับบล็อคเฟสเราไปเเล้วตอนนั้นเราทำอะไรไม่ถูกโทรหาพี่โทรหาเพื่อน จนทุ่มนึงเราไปหาเขาอยู่บ้านเขาเราไปกับพี่เราซึ่งเราไม่เคยไปมาก่อน พอถึงปุ๊บ เขากลับไล่เราหนี ไม่คุยกับเรา คือตอนนั้นเราเเทบล้มทั้งยืน พอเรากลับมาถึงคอนโดเราร้องไห้จะเป็นจะตายโทรหาเขาเป็นร้อยๆรอบพอเขารับ เราดีใจมากเเต่คำพูดเขาที่คำเเรกที่เราได้ยินมันจุกจนพูดไรไม่ออก เขาถามว่า มาทำไม รู้ไหมว่ากูอายคน พ่อเเม่กูอายคน

มาหาผู้ชายถึงบ้าน หน้าด้านหน้าไม่อาย เราก็ได้เเต่ร้องไห้ขอโทษ เขาอ้อนวอนให้เขาอย่าทิ้งเราไปไหน เขาก็บอกว่าฝัน ทำตัวเอง เราขอโอกาสเขา เเต่เขากลับปฏิเสธ เเล้วเขาก็บอกว่ากูให้เวลาอีกห้านาทีจบคือจบ เราก็รั้งเขาไว้เเล้วเขาก็ตัดสายเราเราก็โทรอีกโทรตลอดเขาก็ไม่รับวันนั้นเราร้องไห้ทั้งคืนมันทรมานมาก พอวันที่14เราอดไม่ไหวเราเลยไปหาเขาอยู่บ้านอีกรอบ พอเราไปถึงเขาก็ถามว่ามาทำไมอีก อายเเม่เค้าไหม กลับๆๆหนีๆๆ เราก็บอกว่าคุยกันให้รู้เรื่องก่อนได้ไหม เขาก็บอกว่าไม่มีอะไรจะคุย เราพยายามจะไม่ร้องไห้ เราก็ถามเขาว่ากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหมขอร้อง เขาก็ไม่ตอบ เราอ้อนวอนเค้า เเต่เขาเฉยชาใส่เรามาก ไล่เเต่เรากลับเราก็ยังไม่กลับนะก็ตื้อเขาอยู่นั้นจนเเม่เขาเดินมา เเม่เขาก็พูดกับเราดีๆนั้นเเหละบอกให้คุยกันดีๆ เขาก็เเม่เขาว่าเอามันกลับบ้านหน่อย เราก็ออกมาเอารถเราพร้อมเเม่เขาเพราะแม่เขาจะออกไปวัดพอดี เราออกมาปุ๊บ เราอดไม่ได้เพราะเรายังไม่ได้คำตอบเราเลยเดินมาอีก ถามคำเดิมๆว่ากลับมาได้ไหม เขาก็ไม่พูด ไล่เรากลับอีก เราก็ออกมาเเล้วกลับไปหาเขาอีกเเต่ครั้งนี้เขาปิดประตูใส่เรา เราก็นั่งอยู่หน้าบ้านจนพ่อเขามาเปิด เขาไปอาบน้ำเราก็รอเขาพอเขาเสร็จเราก็เดินไปคุยครั้งนี้เขาด่าเขาว่าเราเเบบเเรงมากเเล้วครั้งนี้ไม่ใช่เดียวเวลาคบกันเเล้วเขาจะพูดเเบบนี้ตลอด พอเราถามปุ๊บ คำเดิมอย่าทิ้งเขาไปไหนนะ เขาก็บอกว่ามีสิทอะไรมาสั่ง มาบ้านผู้ชายมาร้องไห้ หน้าด้าน หน้าไม่อาย ทุเรศ ไม่อายก็กลัวพ่อเเม่กูอายบ้าง เราก็บอกเขาไปว่าเราขอโทษ เราอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเขา มันทรมาน เเล้วเขาก็บอกว่า ทำไมกูอยู่ได้ กูอยู่คนเดียวชีวิตกูสบายดีออก ถ้ารักกูก็ปล่อยกูไปต่างคนต่างอยู่เเบบไม่รู้จักกัน ชีวิตกูเวลาที่กูไม่มีกูมีความสุขมาก พอเราจะเอามือไปจับเขาเขาสะบัดออก เเล้วพูดว่าหนี อย่ามาจับ ขยะเเขยง สกปรก เราเเบบเเทบจะบ้าตาย เขาก็พูดเเต่ว่าหนีกลับบ้านไปเราทะเลาะกันจนเเม่เขากลับมา แม่เขาก็บอกว่ายังคุยไม่รู้เรื่องอีกหรอ น่ารำคาน เเล้วเขาก็ตะโกนบอกแม่เขาว่าแม่มาเอาอีห่านี้หนีหน่อยมันประสาท เราก็ได้เเต่ยืนร้องไห้พูดอะไรไม่ออก

เเล้วเค้าก็ตะโกนใส่หน้าเราว่า ออกไป เราเดินออกมาเเบบเจ็บปวดสุดๆเพื่อนเราที่นั่งรออยู่หน้าบ้านจนร้องไห้ตามบอกเราว่าเลิกเลยนะยิ้มมาก เเต่เรายังรักเขาอยู่เขาทำแบบนี้กับเรา เราไม่คิดว่าเราจะเกลียดเขาได้ลงเลยนะ หมดปัญญาจริงๆ ไม่รู้จะทำยังไงเเล้ว