คบกับแฟนมา 7 ปี แต่..ทำไมรู้สึก "ไม่ใช่" ทั้ง ทั้งที่ยังรัก?

เรากับแฟนคบกันมาเข้าหาพ่อแม่ของผู้ชายตั้งแต่คบกันปีแรก ๆ พ่อแม่แฟนคอยช่วยเหลือเราตลอด แทบทุกเรื่อง และเรากับแฟนก้เปิดใจคุยกันและตกลงกัน เราสองคน พร้อมหยุดที่กันและกัน ไม่คิดที่จะมีใคร ต่อให้มีใครต่อใครมาชอบ เราสองคนก็ปฏิเสธเสมอ เราสองคนทะเลาะกันทุกเดือนเพราะตัวฉันเองงี่เง่า เอาแต่ใจ ส่วนแฟนเราใจร้อน ปากเสีย ต่างคนก้ต่างเข้าใจและเลือกที่จะยอมรับข้อเสียของกันและกัน และด้วยความฐานะของเราต่างกันและใช้ชีวิตบ้างอย่างเลยไม่ค่อยเข้าใจกัน อีกทั้งความคิดหลายๆๆเรื่อง ความคิดก็ต่างกัน แต่พอคุยกันค่อยๆๆปรับ สุดท้ายก็เข้าใจกัน ด้วยความที่แฟนเราปากเสีย พูดไม่คิด ประโยคบ้างประโยค มันทำให้ความรู้สึกมันแย่ลงไปเรื่อยๆ แต่ก้รัก และพร้อมที่จะหยุดที่คนๆนี้ และเวลาทะเลาะกันก้เหมือนแต่คนก้ต่างรู้สึกว่า ฉันผิด กันทั้งสองคน สุดท้ายก้จบที่การทะเลาะกัน (ฉันทบทวนตัวเองทุกวันตอบได้ทันทีเลยว่า "รัก" แต่ทำไมถึงรู้สึกแย่ๆ ) ...หาคำตอบไม่ได้สักที