กลับตัวก็ไม่ได้ จะเดินต่อไปก็ไปไม่ถึง

มันเป็นนิยายเรื่องยาว ที่ไม่รู้เลยว่าตอนจบหรือบทสุดท้ายจะเป็นยังไง

เมื่อหลายปีก่อนเราแอบชอบผู้ชายคนนึงค่ะ เขาเป็นผู้ใหญ่ที่ตรงสเป็คเลย แต่ตอนนั้นเราไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากแอบปลื้มไปวันๆ เพราะเขาเป็นอาจารย์พิเศษสอน เพราะคำว่าอาจารย์เราทำได้แค่ปลื้มไปวันๆ เราเรียนภาคพิเศษค่ะ ทำงานจ-ศ. ส.-อาทิตย์ไปเรียนพอเรียนจบเราก็ทำงานตามปกติ(ทำงาน 6 วัน รับขึ้นเวรชดเชยที่หนีไปเรียน) แต่เพราะว่า การทำงานในกรุงเทพฯมีความแข่งขันสูง ต้องหาความรู้มาประดับไว้เยอะๆ และไม่รู้ปรึกษาใครเราเลยตัดสินใจโทรไปหาอาจารย์พิเศษคนที่เราปลื้มมากๆ (เขาเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาโปรเจคด้วยเลยตัดสินโทรไป) ตอนแรกเขาไม่รับปากว่าจะให้คำตอบได้ดีที่สุดไหม ให้เราลองตัดสินใจเองก่อนเรื่องที่จะเรียนต่อ ตอนนั้นเราเลยเฉยๆเพราะเราก็ต้องเลือกที่จะรับเวร เพราะเวรคือเงิน คือรายได้พิเศษเรา แต่พอ 2 วันถัดมาเขาถามว่าตัดสินใจได้ยังเราเลยบอกไปว่า ?ถ้าอ.ไม่รับเป็นที่ปรึกษาเรื่องเรียน เราก็ไม่เรียนต่อดีกว่าเพราะด้านเขียนโปรแกรมแค่ 2-3 ตัวก็ทำให้เกรดเราตกได้ เพราะเรามาเรียนต่อด้าน IT ด้วย มันมีวิชาปรับพื้นเรากลัว? ไม่อยากจะเชื่อเลยคำตอบเราทำให้อ.ตัดสินใจรับที่จะให้คำแนะนำเรื่องเรียนทั้งหมดพร้อมทั้งติววิชาให้เรา ซึ่งตอนนั้นเราตกใจมากไม่คิดมาก่อนเลยว่า อ.จะมีเวลาให้เราเพราะ ?อ.นั้นมีแฟนอยู่แล้ว? จะมีเวลามาติวให้เราได้ยังไง

จากนั้นมาเราเริ่มที่จะทำความรู้จักเขา ทั้งๆทีรู้ว่ามีแฟนแล้ว เราไม่คิดจะแย่งใครทั้งนั้น และเขาก็บอกเองว่าเขาตั้งใจเลิกกับแฟนเพราะแฟนเขาล้ำเส้นความเป็นส่วนตัวมากเกินจนเขาอึดอัด ฯลฯ และลองเปิดใจคบเราเพราะเขารู้ว่าเราแอบปลื้ม และรักษาระดับความใกล้ชิด (ขอบอกว่าไม่อยากมีปัญหาเพราะเรื่องชู้สาว แต่หลังจากเรียนจบกันแล้ว เลยสบายใจเปิดใจคบกัน) รู้ว่าอะไรควรทำหรือไม่ควรทำ ต้องขอแจ้งก่อนว่า เขาเป็นผู้ใหญ่ที่อายุห่างกัน 17 ปี หน้าที่การงานและการวางตัวเลยต้องระวังทุกอย่างแต่ยกเว้นตอนที่อยู่ด้วยกัน ไปเที่ยวหรือทานข้าวนั้นคือเวลาส่วนตัวของเราทั้ง 2 คน

พอตัดสินใจคบกันบอกเลยว่า ?เรื่องอย่างว่า? มีแน่นนอนเป็นของคู่กัน เรารู้สึกได้เลยว่าเขาเป็นผู้ชายเจ้าชู้แต่เจ้าชู้เงียบ เราเลยต้องบอกก่อนเลยว่า เมื่อไหร่ที่เริ่มหมดใจเบื่อเราขอให้บอกกันตรงๆ อย่าหนีหายแล้วให้เรางงกับการกระทำว่าเราทำอะไรผิด เราคบใครเราไม่เคยคบเล่นๆ เพราะเราอายุเลข 3 แล้ว คบใครก็อยากคบกันนานๆ ดูแลกันรักษาใจกัน และเขาก็บอกเองว่า เขารู้สึกชอบเราและดีใจที่เลือกเขาที่จะให้คำปรึกษาทุกอย่างทุกเรื่อง พูดตรงๆง่ายๆคือ เคมีตรงกันทุกอย่าง

ตลอดเวลาที่คบ 3 ปี จะเกือบ 4 ปี มีเหตุการณ์ที่ทำให้เรารู้สึกน้อยใจและรู้สึกได้เลยว่า เขามีคนที่เขาเลือกแล้วที่จะอยู่ดูแลกัน- เขาบอกว่าเขาไปดูงานที่ภาคเหนือ ไปประมาณ 5 วันตอนเดือนพย. 58 เราไม่ได้คิดอะไรเพราะถ้าบอกว่าไปทำงาน คือไปทำงาน เราเชื่อใจตลอด จนไม่คิดว่า การไปครั้งนั้นคือการไปเที่ยวกับแฟน แฟนที่เขารักกันมาหลายปี แฟนที่เขาบอกว่าเขาไปด้วยกันไม่ได้จึงเปลี่ยนจากคำว่าแฟนเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุด เป็นเพื่อนที่เขาต้องดูแลกันไปตลอดคำพูดของเขาทำให้เราเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าเขาคบกับเราแบบไหน ยังไง ยิ่งเห็นรูปไปเที่ยว เที่ยว 2 คน ขับรถทางไกล แต่กับเราไม่เคยเลย ไปได้แค่ระยะทางใกล้ๆเพราะเขาบอกว่าเขาเหนื่อย (เราน้อยใจว่ะ)ความเก่าที่ทำให้เรามีแผลในใจ ความใหม่ก็มา- ทุกสุดสัปดาห์จะไปนอนพักกับเขาและเขานัดให้ไปรอที่ทำงาน พอดีมีเรื่องด่วนที่หลีกไม่ได้ ระหว่างนั่งรอ เราตั้งใจจะเปิดดูอ่านข่าว แต่ไม่รู้อะไรดลใจให้เปิดดู folder picture บนเครื่องคอมที่ทำงานของเขา และแล้วสิ่งที่เราเห็นคือ รูปถ่ายที่เขาแต่งงาน ?เขาแต่งงานแล้ว? เขาแต่งงานไม่บอกเราสักคำ เราเลยดูที่รูปว่า รูปนี้ถ่ายเมื่อไหร่ เดือนมีนาคม ปี 58 เราเจ็บว่ะ มือสั่น แต่น้ำตาไม่ไหล มันร้องไห้ไม่ออก งง สับสน นี่เราทำอะไรลงไป คำถามมันมามากมาย เราอยากถามมากๆ ?ทำไมถึงทำกับเราแบบนี้?เราตั้งสติพอเจอเขา เราถามตรงๆ ?คุณแต่งงานแล้ว ทำไมทำกับเราแบบนี้? นี่คือคำที่เขาอธิบายและบอกเรามาทั้งหมด ?เขายอมรับว่าคนที่เขาแต่งงานด้วย เมื่อก่อนเขารักมาก แต่ตอนนี้มันเหลือแค่ความเป็นเพื่อน ที่มีงานแต่งงานเพราะฝ่ายหญิงต้องการ เราก็แก่ๆกันแล้วนิสัยฝ่ายหญิงเป็นคนไม่ยอม และเขาก็ไม่ยอมที่จะไปอยู่บ้านหลังใดหลังหนึ่งเพราะต่างต้องดูแลครอบครัวของตัวเอง และการแต่งงานนี้ญาติฝ่ายชายไม่เห็นด้วยที่คบกันมาตั้งนานจู่ๆก็มาจัดงานแต่งงาน และมีแค่เพื่อนสนิทไม่กี่คนที่ไปร่วมงานบุญครั้งนี้? คือ มันใช่คำอธิบายป่ะ เขาทำทุกอย่างตามความต้องการของฝ่ายหญิง = ว่าเขารัก >>> แล้วเราความรู้สึกเราล่ะ ??? แผลในใจเราล่ะ ใครจะมาดูแล

ณ ตอนนี้ เขาก็ยังย้ำความสัมพันธ์กับหญิงที่แต่งงานด้วยว่า เป็นได้เพื่อนสนิทที่ต้องดูแล ส่วนเราเขาก็จะดูแลและรู้สึกดีเหมือนเดิม เพราะเราไม่มีอะไรที่ทำให้เขาต้องลำบากใจ เข้าใจความเป็นส่วนตัวของเรา แต่สำหรับเรา ตอนนี้เราจมกับความรู้สึกที่อยากเลิกก็ไม่รู้จะเข้มแข็งพอไหม 3 ปีกว่าเกือบ 4 ปี มันมาไกลและเป็นผู้ชายที่ดีกับเรามาตลอด ไม่เคยทะเลาะไม่เคยผิดใจ มีแต่ความสบายใจและมีความสุขมากๆ ถ้าเรารักเขาต่อไปก็ไม่รู้ว่าจะผิดกับผู้หญิงคนนั้นไหม เพราะทุกครั้งที่เขาคุยและทักมา มันทำให้เรารู้สึกดีมากแต่พอเวลาที่เขาหายไป เราก็เริ่มไม่แน่ใจว่า เขาไปดูแลความรู้สึกใครอยู่หรือเปล่า

เราควรทำอย่างไงดี