ผมทำผู้หญิงร้องไห้ ผมกลับรู้สึกรังเกียจเขาว่าจะมาร้องไห้ทำไม แต่ใจก็รู้สึกผิดที่ทำไปแบบนั้น

ผมเลิกกับแฟนมา 1 ปีแล้วเพราะแฟนมีผู้ชายคนใหม่คือผมยอมรับว่าผมหน้าตาธรรมดา ไม่หล่อไม่เท่ ทำงานก็ทำร้านขายอาหารเล็กๆยามว่างก็เป็นที่ปรึกษาในบริษัทเพื่อนรายได้รวมๆก็2หมื่นกลางๆแต่ตั้งแต่เลิกกับแฟนไปก็ไม่ทำร้านอาหารแล้วเพราะใกล้บ้านแฟนเก่าไม่อยากเจอเลยทำแต่ที่ปรึกษาเพื่อนอย่างเดียวกะว่าจะหาเช่าร้านทำใหม่เร็วๆนี้ แฟนเก่าก็ค่อนข้างน่ารักผิวแทนๆสวย กำลังเรียนอยู่และขายของตลาดนัดใกล้ๆมหาลัย

แฟนเก่าไปเจอผู้ชายที่หล่อและรวยจากร้านเหล้าแถวๆมหาลัยคนมหาลัยเดียวกัน พอจับได้ว่าเขามีคนอื่นผมก็ไม่พูดอะไรจนผ่านไป1เดือนผมเลยพูดตรงๆเขาก็บอกว่าอยู่กับผมที่จน ต้องมาขายของเขาอายที่แฟนขายอาหารเพราะเขาขายของตลาดนัดเขาก็อยากได้แฟนดีๆบ้าง(พูดแบบนี้หลังจากคบมา4ปี) ผมก็ถามว่าคนนี้ดูดีแล้วใช่ใหมว่าเขาจะดีกับคุณแน่ๆ เขาก็บอกใช่ ผมเลยบอกว่างั้นผมก็จะไม่ยุ่งกับคุณอีกผมรู้ผมไม่คู่ควรกับคุณมาตั้งแต่แรกให้เงินคุณใช้ไม่ได้ซื้อของแพงๆแบบคนนั้นให้ไม่ได้เพราะกำไรต่อๆเดือนรวมเงินเดือนก็ไม่ใช่ว่าจะเยอะ

หลังจากเลิกกันผมก็เจอเขาครั้งนึงตอนที่งานแต่งงานพี่คนนึงที่เราทั้งคู่รู้จัก เขาก็ควงผู้ชายใหม่มาแล้วมาทักผมพูดประมาณว่าชีวิตเขาดีมากขึ้นเยอะคล้ายๆผมเป็นตัวถ่วงอะไรประมาณนั้น คนอื่นก็ได้ยินจนแบบเจ้าบ่าวเดินมากระซิบบอกผมว่า พี่รู้ว่าอึดอัดกลับบ้านไปก่อนได้แต่ผมก็ไม่กลับ ตอนงานเลิกผมก็เจอเขากับแฟนใหม่นั้งรถเบ๊นออกไป

จากวันนั้นก็ผ่านมาราวๆปีนึง

เมื่อวันก่อนเขาก็มาเจอผมที่บริษัทผมกำลังจะออกไปกินข้าวกับเพื่อนๆ เขาขอคุยด้วย ผมก็บอกผมกำลังหิวงั้นไปกินข้าวแล้วค่อยคุยถ้ามีอะไรผมก็ไปนั้งร้านข้าวแกงใต้ใกล้ๆบริษัท เขาก็บอกว่าเขาเลิกกับแฟนใหม่แล้วเขาไล่ออกจากบ้านมาตอนนี้เขากลับไปอยู่บ้านเพื่อนใกล้ๆมหาลัยแบบเดิมแล้ว ผมก็ถามว่าแล้วไงเอาเน้นๆมาเลยดีกว่า เขาก็บอกว่าเขาอยากจะขอคืนดีเขารู้สึกแล้วว่าผมนี่ละเหมาะกับเขาแล้ว

ผมก็ปริ้ดเลยไม่รู้เพราะอะไร เผลอพูดไปว่าทำกับผมขนาดนั้นยังมีหน้ามาพูดแบบนี้อีกเหรอ ผมให้เกียรติว่าเป็นคนเคยรักก็เลยจะพยายามคุยด้วยเหมือนเพื่อนแต่ทำแบบนี้ผมไม่โอเค ผมเลยลุกออกจากร้านไปเขาก็วิ่งมาจับมือบอกก็ได้งั้นเป็นเพื่อนผมก็บอกไม่เอา เลยสบัดมือจนเขาล้มไปเขาก็น้ำตาซึมเหมือนจะร้องไห้ออกมาผมรู้สึกสมเพชเขามากๆที่นั้งร้องไห้แบบนั้น ใจผมไม่คิดว่าจะช่วยดึงหรืออะไรเขาเลย เดินกลับบริษัทเลย

และแน่นอนสายตาคนข้างนอกมองมันก็จะอีกแบบนึง...

ถามว่าผมเป็นยังไง ผมไม่กินเหล้า ไม่เที่ยว ไม่เจ้าชู้ทำงานเสร็จก็กลับบ้านวันใหนไม่เหนื่อยผมก็จะไปช่วยเขาขายของเพราะผมปิดร้านผม3โมงกว่าเสร็จราวๆ5โมงเขาขาย1ทุ่มผมก็จะไปช่วยเขาวันเว้นวันหรือเว้น2วันเพราะผมต้องไปซื้อของมาทำขายตอนดึกด้วย แล้วต้องทำงานบริษัทด้วย ตอนป่วยผมก็ดูแล ตอนเขามีปัญหาเรื่องงานผมก็ช่วย ตอนเขาหาของมาขายผมก็ช่วยเงินไม่พอใช้บางทีผมก็ช่วยบ้างถ้าเหลือ ผมให้เกียรติแบบที่สุดแต่เขาก็มองว่าผมเป็นแค่ตัวถ่วงเขาเท่านั้นเอง พอใกล้ๆจะเรียนจบเลยเปลี่ยนไปชอบคนอื่นแทนซะงั้น

ที่มาบ่นๆไม่ได้อะไรแค่ระบาย ยังไงก็คงไม่คืนดีเพราะผมรู้สึกรังเกียจเขานานแล้วแต่ก็เพราะผมคงเป็นผู้ชายทั่วๆไปที่บางทีไปทำกับคนที่เคยรักแบบนั้นมันก็เลยแปลกๆไปหน่อยมั้ง