แชร์ประสบการณ์ความลำบากและรันทดที่สุดในชีวิตค่ะ

ก่อนอื่นขอเกริ่นนิดนึงนะคะเราเป็นลูกสาวคนเดียว พ่อแม่เลี้ยงมาด้วยความอบอุ่น เรียบง่าย ชีวิตมีความสุขตามอัตภาพราบรื่นดี ไม่เคยลำบาก เงินไม่ขาดมือ แต่ไม่ถึงกับเหลือเฟือ ไม่เคยอดอยากกินข้าวต่างน้ำปลา

จนมาอายุ 20 แต่งงาน มีลูก 1 คนตรอบครัวล้มเหลว เลยเลิกลากับไป มาอยู่กับพ่อแแม่ที่บ้านเกิด ก็ใช้ชีวิตปกติ จนพ่อเราเสีย ก็อยู่กับแม่ และลูกสาวของเรา

พอลูกสาวเราได้ 10 เราเริ่มสบาย เริ่มรู้สึกอยากเที่ยว อยากใช้ชีวิตแบบวัยรุ่น เลิกงาน กิน ดื่ม เที่ยว ทำแบบนี้อยู่ 2 ปี ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

จนกระทั่งวันนึง เราขาดส่งรถ 3 เดือน มีไฟแนนซ์มาตามถึงที่ทำงาน เค้าให้โอกาสเราผลัด และเค้าบอกว่าจะคอยช่วย ระหว่างนั้น เค้าโทรหาเราตลอด จนสนิทกัน นัดเจอ คุย กิน เที่ยว ด้วยกัน โดยเวลาถัดจากที่เค้ามาตามรถเราครั้งแรกอีก 3 เดือน จากนั้นก็จบกันที่ โรงแรม....มีการป้องกัน 1 ครั้ง แต่ครั้งที่ 2 ไม่ได้ป้องกัน

จากนั้นก็คุยกันมาเรื่อยๆ และเราก็ไม่ได้ส่งรถต่อเนื่องอีก จนสุดท้าย เค้าก็มายึดรถเรา วันที่เราไปจัดการส่งรถคืนไฟแนนซ์นั้น

เรามีอาการผิดปกติ เวียนหัว และหน่วงๆที่หน้าท้อง นึกขึ้นได้ว่าประจำเดือนไม่มา 2 เดือน เลยซื้อที่ตรวจมา ปรากฎว่า 2 ขีดชัดเจน เลยให้หมอตรวจอีกรอบ คือตั้งครรภ์ 8 W.

เราจึงโทรบอกผู้ชายคนนั้น เค้ากลับบอกว่ามีลูกเมียแล้ว ให้เราไปเอาเด็กออก

เราบอกกับฝจตัวเองเลยว่า ไม่แน่นอน เพราะเรากลัว เราหนีไปอยู่ต่างอำเภอ แล้วปิดบังทุกคน ผู้ชายคนนั้นเราก็ขาดการติดต่อกันไปเลย

เราอุ้มท้องมาจน 30 W ปวดท้องมากและมีเลือดสดๆออก เราจึงไปโรงพยาบาล นอน ร.พ. 3 คืน เราก็คลอดก่อนกำหนด

พอเราคลอด เราบอกแม่กับลูกสาวเรา แต่แม่มาหาเราที่ ร.พ. ไม่ได้ แม่ไม่มีรถมา

ลูกชายเราคลอดมา 2020 กรัม ปกติทุกอย่าง แข็งแรง ไม่อยู่ตู้อบ กลายเป็นเคสศึกษาของหมอ และดูอาการ เพราะตอนเราปวดท้อง หมอบอกว่าเด็กไม่รอดเพราะตัวเล็กและไม่ครบกำหนดคลอด(ไม่เคยฝากท้อง แต่กินอาหารบำรุง)

ตอนแจ้งเกิด เราโทรบอกเพื่อนที่สนิทกันไปแจ้งเกิดให้และไม่ใส่ชื่อบิดา

พอได้ 5 วันเราออกจาก ร.พ. แม่เราให้กลับบ้าน เราวานให้เพื่อนมารับไปส่งที่บ้าน และไปเบิกเงินที่ประกันสังคม

พอกลับบ้านไป ญาติพี่น้องตกใจ ถามถึงพ่อเด็กกันใหญ่ เราทำใจมาแล้ว บอกว่า ไม่มี คำเดียว เสียงนินทา เสียงลือเสืยงเล่าอ้างดังกระฉ่อนไปทั่วหมู่บ้าน เราสงสารแม่มากๆ หลังจากพ่อเสีย แม่เราเศร้ามาตลอด มาเจอเรื่องแบบนี้กระทบจิตใจ แต่แม่เราสตรองมากๆ อดทนกับเสียงนินทามาตลอด

ตั้งแต่พ่อเสีย เราทำงานหาเลี้ยงแม่กับลูกเพียงคนเดียว ด้วยเงินเดือน 9000 บาท และส่งรถมอไซ เดือนละ 2200 หลังจากที่รถยนต์โดนยึดไปแล้ว

ครอบครัวเราเริ่มขัดสน แม่ต้องหาเช้ากินค่ำรับจ้างทั่วไปแต่ก็ไม่ได้ทุกวัน อาทิตย์นึงไม่ถึง 300 บาท เงินเดือนออกเราต้องส่งมอไซ ค่านม แพมเพิสลูก และค่ารถ เงินไปโรงเรียนของลูกสาวคนโตอีก ชักหน้าไม่ถึงหลังสุดๆ

บางทีเงินหมดบ้าน นมลูกคนเล็กก็หมด มีเหรียญ 10 บาท 1 เหรียญ เอาไปซื้อ แลคตาซอยกล่องละ 5 บาทมาได้ 2 กล่อง เอาใส่ขวดให้ลูกกินไปพลาง เพราะวันรุ้งขึ้นเงินเดือนออก แต่ออกตอน 4 โมงเย็นสุดท้าย อดกันทั้งบ้าน รอจน 5 โมงเย็น ได้ซื้อของเข้าบ้าน และตุนอาหารแห้ง

อาหารแห้งที่ตุนไว้ มาม่า ปลากระป๋อง ไข่ กินได้ประมาณ ครึ่งเดือน พอประมาณหลังวันที่ 20 เงินก็ไม่พอใช้

เป็นแบบนี้ทุกเดือนจนลูกชายคนเล็กได้ขวบครึ่ง เราตัดสินใจ ลาออกจากงานเดิมมาหางานทำที่ชลบุรี

เราเริ่มโชคดีตรงที่ว่า ได้งานดี เงินเดือน 16000 บาท เราส่งให้แม่ เดือนละ 8000-10000 เรื่องที่พักเราไปพักกับเพื่อนเก่าของแม่ เราโดนว่า-ดัน แต่เราก็ทนมาได้ปีกว่าๆ เพราะไม่อยากไปเช่าหออยู่

ระหว่างที่เราอยู่ชลบุรี เราคบหากับผู้ชายคนนึง อายุน้อยกว่าเรา 9 ปี คุยกันแบบเปิดอก เราไม่โกหกเลยว่าชีวิตเราเป็นยังไง เจออะไรมาบ้าง

คุยกันได้ประมาณ 5 เดือนก็คบเป็นแฟนกัน เค้าขอให้เรามาอยู่กับเค้าที่บ้านที่ กทม. เพราะเห็นเราอยุ่บ้านที่เราอาศัยที่ชลบุรีมันเริ่มอยู่ยากและระยะหลังๆเค้าขอให้เราย้ายออก เราเลยปรึกษาแฟน แฟนเราให้ลาออกมาอยู่กับเค้าที่ กทม. เลยเลยตัดสินใจมาอยู่กับเค้า

ขอรวบรัดเลยว่า.....ปัจจุบันเรามาอยู่บ้านแฟนเราได้ปีกว่าๆ ทุกคนที่บ้านนี้ดีมากๆ ชีวิตเราดีขึ้น แม่และลูกเราที่ ตจว.สุขสบายมากขึ้น แม่เราไม่ต้องทำงานหนัก ลูกๆเรามีชีวิตดีขึ้น แฟนเราพากลับบ้านไปหาแม่และลูกๆทุกๆวันหยุดยาว เรามีความสุขตามอัตภาพ ไม่ร่ำรวย

สุดท้าย....ขอให้ทุกคนที่กำลังท้อ กำลังลำบาก ให้อดทน และสู้ต่อไปให้ถึงที่สุด ทุกปัญหามีทางออกค่ะ