นี่แหละ เพราะความเชื่อใจ

ผมคบกับผู้หญิงคนนึงได้ 2 - 3 ปีแล้ว เธอเป็นคนน่ารัก เธอเรียนเก่ง เพื่อนผมหลายคนบอกว่าแฟนผมเป็นคนเรียบร้อย ผมมีความสุขมากในช่วงเวลาที่คบกับเธอ เราช่วยเหลือกันในทุกๆเรื่อง ทั้งเรื่องเรียนและเรื่องต่างๆ คนรอบข้างเรา มองว่าเราเป็นคู่รักที่หวานกันมาก แต่จิงๆแล้วไม่เลยคับ เราทะเลาะกันเกือบทุกวัน เรื่องไร้สาระทั้งนั้น แต่เราก็มีความสุขที่เป็นแบบนี้ ที่บ้านของเราทั้งสองฝ่ายรับรู้ เราเจอกับทุกวันตอนเรียน ม ปลาย ไปไหนด้วยกัน อยู่ข้างๆกันเมื่อเจอปัญหา และพอจบ ม ปลาย ผมก็พยายามให้เราได้อยู่มหาลัยเดียวกัน สุดท้ายเราก็ได้อยู่มหาลัยเดียวกัน ตามที่ผมหวังไว้ บอกเลย ผมมีความสุขมากๆ

แต่สิ่งที่ผมไม่เคยคิดก็เกิดขึ้น เธอมีรุ่นพี่ที่จบไปแล้ว เข้ามาคุยด้วย นั้นเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมด เธอบอกว่ารุ่นพี่คนนั้นแค่พี่ชาย บ้านพี่เค้าก็อยู่ไม่ไกลกับเธอ เธอบอกผม ไม่ได้คิดอะไร ผมก็เชื่อใจเธอ เพราะทั้งแต่คบกัน เธอไม่เคยนอกใจผมเลยสักครั้ง และผมก็รักเธอมาก หลังจากวันนั้นผมก็ยังระแวงอยู่ แต่ผมเงียบ จนวันหนึง ผมเล่นโทสับเธอ สิ่งที่ผมเห็นในไลน์ เธอคุยกับรุ่นพี่คนนั้นเหมือนคนเป็นแฟนกัน ผมถามจากเธอ เธอบอกผมว่า รุ่นพี่คนนั้นจีบเธอ ผมอึ้ง ทำอะไรไม่ถูก ผมคิดว่าเธอมีอะไรเธอจะบอกผม ผมนึกไม่ออกเลย ถ้าผมไม่เห็นข้อความนั้น ผมคงเป็นคนโง่ไปอีกนาน จากเหตุการณ์นั้น ผมไปคุยกับรุ่นพี่คนนั้น ผมกับรุ่นพี่ตกลงกันรู้เรื่อง ว่าเค้าจะไม่ยุ่งกับแฟนผมอีก ส่วนเธอมาบอกผมว่า ไม่มีอะไร และจะไม่คุยกันอีก ผมพยายามเชื่อใจเธออีกครั้ง ผมนึกว่าครั้งนั้นจะเป็นครั้งสุดท้าย แต่ก็ไม่ ผมจับได้อีกว่าเธอยังแอบคุยกับรุ่นพี่คนเดิม แต่เธอก็ตอบผมแบบเดิม คือไม่มีอะไร จนมหาลัยเปิด ผมก็คิดว่า เรื่องรุ่นพี่ที่ รร เก่า นั้น มันจบลงไปแล้ว ผมไปเจอเธอทุกวัน ไปไหน ผมก็ไปรับไปส่งเธอตลอด ชีวิตผมยิ้มได้ขึ้นอีกครั้ง

แต่วันหนึ่ง มีคนส่งรูปมาให้ผม เป็นภาพการสนทนาระหว่างแฟนผมกับรุ่นพี่ไอคนนั้น เค้าคบกัน แฟนผมกับไอคนนั้น เค้าคบกันตอนไหนผมยังไงรู้ แล้วผมอยู่ตรงไหน ผมพูดอะไรไม่ออก เอาแต่ร้องไห้ แฟนผม แต่ ไอคนนั้นเรียกว่า เมียจ๋า แฟนผมไปเป็นเมียของมันตอนไหน ผมเสียใจมาก ผมไม่เคยคิดเลย ว่าเธอจะทำกับผมแบบนี้ ผมได้แต่โทษตัวเอง ผมดีไม่พอใช่มั้ย หรือผมทำผิดอะไร ผมอ่านข้อความในภาพเรื่อยๆ เค้าเรียกที่รักกัน หัวใจผมแทบสลาย ผมคิดไม่ถึงคนที่ผมรักมาก จะทำกับผมได้แบบนี้ ผมพูดอะไรไม่ออก เอาแต่ร้อง เธอเอาเวลาไหนไปนอกใจผม เวลาว่างของเธอ เธอก็อยู่กับผม ผมเหมือนคนโง่ที่เชื่อใจเธอตลอด ผมบอกเธอเรื่องภาพที่ผมเห็น เธอร้องไห้ เธอบอกว่าขอโทษ พี่เค้ามาจีบเธอ เธอบอกจะไม่คุยอีก เธอบอกเธอเลือกผม ผมบอกเธอว่าถ้าเธอรักเค้า ผมจะเดินออกมาเอง เธอก็ร้องไห้ ผมก็ร้อง เธอบอกจะอยู่กับผม ผมปรับความเข้าใจกับเธออยู่พักใหญ่ มีเพื่อนมาช่วยพูดให้เราเข้าใจกัน สุดท้ายผมก็ยอม เพราะผมรักเธอ ผมจึงยอมให้อภัยเธออีกครั้ง ผมคงรักเธอมากจิงๆ มากเหมือนๆกับที่ผมเสียใจ ผมเก็บเรื่องทั้งหมดมาตลอด ผมระแวง ผมอึดอัด แต่ผมบอกเพื่อนก็ไม่ได้ ปรึกษาเพื่อนก็ไม่ได้ เธอห้ามผมว่าอย่าเล่าเรื่องที่เกินขึ้นให้ใครฟัง เธอกลัวเพื่อนเธอรู้ เพราะรุ่นพี่คนนั้นเป็นแฟนเก่าของเพื่อนเธอ ผมเข้าใจ เธอกลัวเธอจะผิดใจกับเพื่อน พอผมถามเธอว่ายังคุยกันอีกมั้ย เธอกลับหาว่าผมหาเรื่องทะเลาะ ผมก็เลยเลือกที่จะเงียบ ผมไม่รู้แล้วว่าผมควรทำไงต่อไป และตอนนี้ผมก็รู้มาว่าเธอยังแอบคุยกันอยู่ แต่ผมไม่มีหลักฐาน ผมทั้งเหนื่อย และผมก็ไม่รู้ควรทำไรต่อไป