บางเรื่องก็ไม่แฟร์กับคนซื่อสัตย์
"สวัสดีวันนี้เป็นวันครบรอบ3ปีของเรา"แล้วอาจเป็นanniversary ครั้งสุดท้าย
...ไม่นานสำหรับคนอื่นแต่นานมากๆสำหรับเรา เราอาจไม่ใช่คนแรกเรื่องSexสำหรับเขาแต่เรามั่นใจมากๆว่าเราเป็นคนแรกสำหรับเขาหลายๆเรื่อง เวลาผ่านมา3ปีแล้วเนอะเรายังจำวันที่เราเจอกันครั้งแรกได้อยู่เลย(เราฝึกงานที่เดียวกันแต่เราเรียนคนละที่)ความรู้สึกเราตอนนั้นคือเราชอบเขามากอยากได้อยากอยากโดนจนวันนึ่งเราได้คุยกัน เราใจเต้นแรงมากเขินแรงมากจนแทบจะไม่เป็นตัวเอง..2เดือนที่เราฝึกงานเราได้คุยกันแค่ครั้งเดียวแล้วก้ไม่ได้คุยกันอีกเลยได้แต่แอบมอง..เขาไม่ค่อยมาฝึกงานเราก็ไม่ค่อยได้เจอกันเราคิดว่าเราคงอยากได้ไปงั้นแหละเห่อไปงั้นอะ..จนวันสุดท้ายที่เราฝึกงานจบเขาก็ไม่มา.. แต่เพื่อนเราที่เป็นผช.บังเอิญรู้จักกับเขาติดต่อให้เรา "เขาโทหาเรา"เราฝึกงานจบไปจะ2อาทิตย์ได้)ความรู้สึกตอนนั้นเราดีใจมากเราคุยกันวันเดียววันต่อมาเราก็ไปเที่ยวด้วยกันเลย(แรดเนอะ)เราไม่คิดเลยด้วยซ้ำว่ามันจะเป็นไปได้..
...มีพี่คนนึ่งน่าจะรู้จักกับเขา(ตอนนั้นเรายังไม่ได้เป็นแฟนกัน)พี่คนนั้นพูดกับเราว่า"อันตรายนะผู้ชายคนนี้"เราก็ไม่ได้ใส่ใจพอเรากับรู้จักกันจริงๆเราก็ว่ามันhappyดีอะ จนวันนึ่งเราได้อยู่กับเขาสองต่อสองเราจำประโยคนั้นได้ดีมากเลยเขาพูดกับเราว่า "ถ้าข้าทิ้งเอ็งอะเอ็งจะทำไง" ตอนนั้นเราก็ตอบไปว่า "ทิ้งก็ทิ้งดิซีเรียสไรวะ"ในใจเราก็หวั่นๆแหละแต่อีกใจนึงก็คิดว่าอยากได้ก็ได้สมใจแล้วนิ)พอเราแยกกัน..เราไม่เป็นคนโทไปหาก่อนเราอยากรู้ว่าเขาจะทำแบบที่พูดจิงมั้ย.."เขาโทหาเรา"หลังจากนั้นเราก็เจอกันบ่อยเขามารับ-ส่งไปเรียนทุกวันไม่ว่าเช้าแค่ไหนสภาพอากาศเป็นยังไงเขามารับได้ตลอด.....จนเวลาผ่านไปสักพักเราก็เริ่มรักเขาแล้วรักมากขึ้น เขาก็เริ่มแสดงนิสัยของตัวเองออกมาทีละนิดๆเขาเริ่มติดเพื่อน(แต่เขาเคยบอกเขาเป็นคนรักเพื่อนมาก เพื่อนก็เพื่อน,แฟนก็แฟน)จนเราเริ่มไม่โอเค เราเลยมีคนอื่น..เราทิ้งเขาไปหาคนใหม่ เราตัดสินใจไวมากเราอยากทำไรเราทำ..ตอนนั้นเราก็มาเริ่มคิดว่าเราอาจจะยังไม่ได้รักเรามันแค่ช่วงแรกเราอาจหลงเขา..แต่ไม่เป็นแบบนั้นเรามีแฟนใหม่เราเจอกันทุกวันกินข้าวด้วยกันทุกมื้อเขาคอยจะไปส่งเราเขาดีกับเรามาก..เวลาเราอยู่กับคนนี้เราคิดถึงเขาตลอดเราเป็นห่วงเราอยากรู้เรื่องของเขา เวลาที่ผ่านมาที่เราไปมีคนอื่นเราไม่เคยลืมเขาเลย.. เราไม่เคยรักคนนี้เลยเราคบเขาเพราะเราแค่อยากลืม เราขอโทษแกนะ..
...แล้วเราก้กลับมาคบกัน เขาถามเราว่า"เอ็งทิ้งข้าทำไมวะ"เขาน้ำตาคลอ)เรารู้สึกผิดมากที่เราตัดสินใจแบบนั้นไปเราโกดตัวเองมากที่รู้สึกอะไรแล้วไม่พูดกับเขาตรงๆหลังจากนั้นมาจนถึง3ปีเราไม่เคยมีคนอื่นอีกเลย เพราะประโยคที่เขาพูดกับเราว่า"เป็นผู้หญิงอย่าง่ายดิ"วันที่เราตัดสินใจกลับมาคบกัน เราบอกตัวเองตลอดว่าต้องรับทุกอย่างที่เป็นเขาให้ได้ หลังจากนั้นเราไม่เคยทะเลาะกันเลย เขาทำหน้าที่แฟนดีมากเขาพาเราไปเจอกับที่บ้าน"ครอบครัวเขาโอเคกับเราเว่อร์" เขามารับมาส่งเราเหมือนเดิมพากันไปเที่ยวหาอะไรกินเขามีเวลาให้เรามากๆ เขาคอยอยู่ข้างเราเวลาเรามีปัญหาตลอดเราจะเห็นเขาคนแรกเขารับทุกอย่างเกี่ยวกับครอบครัวเราได้ เขาไม่รังเกียดว่าพ่อเราจะเป็นยังไงเราให้กำลังใจเราอยู่ข้างเราวันที่เราไม่เหลืออะไรก็เป็นเขาที่ยื่นมือมาช่วยเราเราไว้ใจเขามาก..ตอนนั้นเรามีความสุขถึงแม้เราจะเสียอะไรไป..เราตัดสินใจพาเขาไปเจอแม่ แม่เราก้ชอบเขา เขากับแม่เข้ากันได้ดีมาก เขารู้จักกับเพื่อนเราทุกคน แต่เขาไม่เคยพาเราไปรู้จักกับเพื่อนเขาเลย
..แล้วอยู่ๆวันนึ่งเขาเปลี่ยนไปทั้งๆที่เราเหมือนเดิมรักเขากว่าเดิมด้วยเขาเริ่มกลับมาติดเพื่อนแต่เป็นเพื่อนกลุ่มใหม่เขาเริ่มมาเจอเราน้อยลง คุยโทสับก็เริ่มน้อยลงเราก็ไม่ได้เอะใจไร..ก็งี้แหละผู้ชายเพราะเราก้มีเพื่อนเป็นผช.เยอะมันก็คล้ายๆในแบบที่แฟนเราเป็นเลย เราก็ใช้ชีวิตของเรา แต่เขาก็ไม่ได้เปลี่ยนไปมากจนทำให้เราสงสัย..ไม่ว่าวันครบรอบ วันเกิดหรือวันสำคัญตามปฏิทินเขาก็ให้ความสำคัญ..จนมาถึงวันลอยกระทงเช้าวันนั้นเราคุยกันดี๊ดีเขาบอกตอนเย้นอยากไปลอยทงที่ไหนเราบอกที่เดิมไหมสวยดีเค้าชอบอะ" เขาก็โอเคนะเขาบอกเราว่าแต่งตัวสวยๆรอเลยเดี๋ยวเลิกงานไปรับ..วันนั้นเราแต่งตัวสวยมากจน5โมงกว่าเขาโทมามีโอนะทำโอรอก่อนนะคนสวย เราก็รจบ3ทุ่มเขาส่งsmsมายังไม่เลิกงานเลยอ้วน..เราก้ไม่คิดไรจนจะ4ทุ่มเราก็โทไปเขาไม่รับเบอเรา เราเลยเอาเบอแม่โทไปเขาก็ไม่รับ..จนเราออกไปโทตู้เขารับ!!ได้ยินเสียงเราเขาวางแล้วปิดเครื่องเลย เราใจเต้นแรงมากว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับกูเรานั่งรอเขาถึงตี2เขาก็ไม่มา???พอตอนเช้าเราร้อนใจมากว่ามันเกิดอะไรขึ้นเราไปที่บ้านเขาไปปลุกเขามาคุยกันคำตอบที่เราได้วั้นนั้นคือ"เราเลิกกันเถอะเราเข้ากันไม่ได้หรอก" ตอนนั้นเราร้องไห้หนักมากขอความเห็นใจจากเขาหนักมากแต่เขาไม่สนใจเลยขับรถหนีเรา ตอนนั้นเรางงมากเราแทบจะไม่มีค่าเลยเรานั่งร้องไห้กับหมาน้อยของเขา เขาก็ไม่กลับมา.. แล้วเขาก็โทมาหาเราเราดีใจสุดแต่สิ่วที่ได้ยินคือ "ขอโทดจืงๆเค้ามันไม่ดีไปหาคนที่ดีกว่าเค้าเหอะ" เราอาการโคม่าอยู่นานเราคิดตลอดว่าเขาคงอยากอยู่กับเพื่อนวัยรุ่นอะติดเพื่อนเป็นธรรมดาเราไม่คิดว่าเขาจะมีคนอื่นเลยจิง เพราะที่คบมาตอนนั้นปีกว่าเขาไม่เคยมีเรื่องผญ.เลยเรายังมั่นใจในตัวเขาจนมีคนมาบอกเราว่าทำใจเหอะอย่ารอเลยมันมีคนอื่นแล้วมันจะตาย..เราไม่เชื่อจนวันนึ่งมีผญโทมาหาเราโทมาร้องไห้กับเราว่าไปจากชีวิตเขาได้ไหม(แฟนเรายังมีติดต่อมาหาเราบ้าง)เราขาดเขาไม่ได้เรารักเขามาก"เราเลยพูดกับไปอย่าที่มืงได้มันไปเพราะมืงจะฆ่าตัวตายไม่ใช่หรอทำไมยังไม่ตายอีกถ้ามันไม่เป็นคนใจอ่อนขี้สงสารมืงได้ตายสมใจละอีสัสอย่ามาพูดว่ามืงขาดมันไม่ได้มืงมันแค่ผญไม่กี่วันกูคบกันมาเท่าไหร่เช็คด้วยกูนิที่จะตายห่าไม่ใช่มืงแต่เป็นกูมืงเคยแย่งมันมาจากกูยังไงเดี๋ยวมืงก็เสียมันไปแบบนั่นแหละ"แล้วนางก็ร้องไห้หนักมากสุด..
...จนมันไปกันไม่รอดเขากลับมาหาเรา เราก็เปิดอกรับเขากลับมาแบบเต็มใจมากเราไม่โกดไม่ถามอะไรเขาเลยไม่รู้ทำไมเรารู้แค่ว่าเรารักเขาอะ! เขาก็เป็นคนเดิมนะเขาเริ่มพาเราไปรู้จักกับเพื่อนๆของเขา ทั้งๆที่ไม่เคยคิดจะพามาเราถามว่าทำไมถึงกล้าให้เค้ามาเจอพวกเพื่อนๆตัวเองอะ.. เขาบอกว่าเค้าคิดว่าอ้วนจะเข้ากับเพื่อนเค้าไม่ได้เค้าคิดว่าอ้วนคงไม่ชอบอะไรพวกนี้เวลาอยู่กับเพื่อนถ้าแฟนงี่เง่ามันก็น่าเบื่อเค้าไม่น่าคิดแทนอ้วนเลย เค้าเคยพาอีนั่นมามันงี่เง่ามาก. เขาก็พาเราไปเจอกับเพื่อนเขาบ่อยขึ้นเวลาเขาจะไปไหนทำอะไรเขาไม่ปิดบังบอกเราทุกอย่างว่าเค้ากำลังทำอะไรเรารับรู้โอเคกับทุกอย่าง เราเข้ากับเพื่อนเขาได้ทุกคน เขาพาเราไปรู้จักกับแฟนเพื่อนชื่อหมิว'เราสนิทกันเฉยเรามีไลนมีเฟสกันเราคุยกันได้ทุกเรื่องเวลาเจอกันเม้าแตกตลอด(แต่ตอนนี้ไม่ได้เจอกันแล้ว) คือมันดีมากเรามีทั้งเพื่อนใหม่ทั้งเพื่อนเขามีไรคุยกันได้หมด
...จนวันนึ่งเขาไปเจอเพื่อนใหม่ที่พวกเพื่อนๆเขาแนะนำให้รู้จักเขาก็มาเล่าให้เราฟังตลอดว่าอ้วนเขามีเพื่อนเพิ่มมาอีกคนชื่อ..นะ พอมันสองคนรู้จักกันได้ไม่นานก็โครตสนิทกันเลย ไปทำงานที่เดียวกัน((((จิงๆงานที่เขาได้ทำเป็นงานของเรา เราเคยทำงานที่เดียวกันแต่เราลาออกก่อนเพราะพี่สาวท้องแต่แฟนเรายังทำอยู่ที่เดิมเราทำที่ร้านกาแฟมาก่อนเขา8เดือนพอกลับมาคบกันเราก้พาเขามาทำด้วยกันพี่ที่ร้านคนที่ร้านเรารู้จักหมดเขาก็ช่วยพฤติกรรมของแฟนเราตลอดอะไรผิดสังเกตุกคอยโทรายงานแฟนเรากับเพื่อนคนนี้พากันไปมีเรื่องจนโดนไล่ออกจากร้านกาแฟ แล้วเป็นจังหวะที่แฟนเราตกงานพอดีเรากำลังจะได้ทำงานที่นี่เราก็ให้เขาทำส่วนเราหางานใหม่แต่ก็ไม่คิดว่าจะเอาเพื่อนคนนี้มาทำด้วยเราอดเห็นเขากังวลใจไม่ได้ไหนจะค่ารถค่าใช้จ่ายนู้นนี้ของเขาทีมีเยอะ))))) ทำงานที่ใหม่ได้สักพีกเริ่มอยู่ตัวแฟนเราก็เริ่มเปลี่ยนไปอีกตั้งแต่รู้จักกับเพื่อนคนนี้..จนเราทะเลาะกันบ่อยขึ้นจากที่ไม่ค่อยทะเลาะกันเลยเขาก็เริ่มปิดบังเราเริ่มหงุดหงิดใส่เราบ่อยกลับบ้านดึกแทบทุกคืนไม่ค่อยรับโทสับ ไปไหนมาไหนไม่บอกพากันปิด มันสองคนตัวติดกันมาก(เพื่อนคนนี้ของมันมีแฟนอยู่แล้วละแต่ค่อนข้างเจ้าชู้)จนมันพาไปมีหญิงอื่นเรามันก็ทิ้งเราอีก(เขาไม่เคยเลือกเราเลย)เขาหายไปแบบครั้งแรกที่เลิกกัน แต่ครั้งนี้มันกระชากใจเรามากเราไปหาเขาที่บ้านเราเข้าไปในห้องของเราที่รูปคู่เต็มไปหมดเขาดึงมันออกเหลือแต่รูปเดียวตอนเราไปเห็นเราใจสลายมากทั้งๆที่ยังไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีกเพราะไม่มีสัญญาณอะไรใดๆเตือนทั้งสิ้น ตอนนั้นเราคิดว่าที่หายไปคงจะรำคาญที่เราขี้บ่นขี้จุกจิกขึ้นช่วงที่มันติดเพื่อนคนนี้เราคิดงี้จิงๆ เราโทหาเขาเป็นสิบสายยี่สิบสายเขาไม่รับสายเราเลยรอสายบ้างปิดเครื่องบ้าง เราเสียใจมากเราไม่รู้ว่าเราทำอะไรผิดอะไรไปรึเปล่าได้ร้องไห้ภาวนาให้เขากลับมา กลับมาพูดอะไรสกอย่างก็ยังดี..และแล้วเขาไปมีคนอื่นจิงๆ(จิงๆไม่เกี่ยวกับเพื่อนหรอกมันอยู่สันดานคน)ครั้งนี้ที่เลิกกันเขาฝากรอยตีนไว้เต้มตัวเราเลย'เพียงแค่ประโยคนี้ "เป็นอะไรมีอะไรคุยกับเค้าก่อนคุยกันดีๆนะเค้าขัดใจอะไรไปเค้าขอโทษไม่เอาแบบนี้"
...เราเสียใจมากแต่เราก้ยังรอเขา คอยโทหาเขาคอยติดตามชีวิตเขาจากเพื่อนๆของเขารอแบบโง่ๆรอแบบคนไม่มีค่าเลย... (จนหลายอาทิตต่อมา)เขามาหาเราที่บ้านมากอดเรามาทำดีกับเราเราดีใจมากแล้วคิดว่าเค้าคงกลับมาเรารู้สึกมีหวัง....ผ่านไปสองวัน..แม่เขาโทมาหาเรา หนูโอเคขึ้นมั้ยลูก เราบอก จ้าแม่..หนูฟังแม่ดีๆนะ สองวันก่อนอะไอหนูมันพาผญมาบ้านทีแรกแม่คิดว่าเป็นหนูแต่เสียงกับรองเท้ามันไม่ใช่หนูแม่เลยเปิดประตูไปดูมันพาใครมาก้ไม่รุ่นอนอยู่บนที่นอน(แม่กำลังจะเล่าต่อ)เราได้ยินทีโทสับล่วงจากมือเลยพอรู้ว่ามันพาเขาเข้าบ้าน แล้วที่มาหาเราคืออะไร..(เรามารู้ทีหลัง)ตอนนั้นเราน่าชามากพอเราวางสายจากแม่เสร้จเขามาหาเราเฉย{บังเอิญมาก} ซื้อข้าวมาให้ทำนุ้นทำนี้ให้..เราเสียใจสุดตอนนั้น(มันยังไม่รู้ว่าเรารู้ที่มันพาญเข้าบ้าน)เราถามเขาทำงี้ทำไมอะ.."ก็เขารู้ไงว่าอ้วนยังไม่ได้กินไรข้าวหมูแดงกลางซอยเลยน้ากินเยอะๆนะ" ไม่พาคนอื่นเข้าบ้านทำไมห้องของเราที่นอนของเราที่เราทำมาด้วยกันมืงพาเขาไปนอนที่ของกูทำไมอะ ทำแบบนี้ทำไมอะเด่วก็มาทำดีกับกูเด่วก๋ไปเอ็นดูคนอื่น..(เขาอึ้งไปพักนึ่ง)ตอนนั้นความคิดของเราเราขยะแขยงเขามากเราจะไปจากเขาจิงๆเรานิ่งเราไร้ความรู้สึกมากเราไม่พูดไม่มองน่าไม่ให้เขาแตะตัวเราเลย ตอนนั้นโครตเสียใจเลย ..เขาขอโอกาสเราครั้งสุดท้ายเขาทำทุกอย่างเพื่อให้เรากลับไปทุกอย่างจิงๆเขาพิสูจตัวเองอยู่หลายวัน..จนเราใจอ่อน.....ยอมรับนะว่าโง่...แต่ลองรักใครสักคนดูเราจะไม่รู้ตัวเลยว่าเราโง่ตอนไหน เรารักเขามากกว่าตัวเอง เขากับเราเคมีเข้ากันได้เหมือนเดิม(เราไม่โกดเขากับเรื่องที่ผ่านแต่เราจช่วงแรกที่กับมาคบกันเราระแวงหนักมาจนจะเป็นประสาท) หลังจากที่กลับมาคบกันเราอยู่ด้วยกันตลอดเขาเริ่มติดเพื่อนน้อยลงเขาเริ่มลดละเลิกอะไรที่ไม่ดีเขาพาเราไปเจอเพื่อนๆเขาเหมือนเดิม แต่กลับมาครั้งนี้เขาดีขึ้นเขานิ่งขึ้นมากเขาใจเย้นขึ้นเขาเเคร์เรากว่าเดิมใส่ใจสนใจความรู้สึกเรามากขึ้นเขามีเหตุผลแต่ก้ยังมีใจร้อนบ้าง????แต่เพื่อนคนนั้นก็ยังไม่เลิกคบ..เขาบอกกับเราว่าเค้าขอโทษทุกอย่างจิงๆนะ เค้าคิดว่าเค้าใจร้ายกับอ้วนเกินไปขอบคุณนะที่ยังให้โอกาส เค้าคงไม่กล้าไปมีคนอื่นแล้วละ ความรู้สึกตอนที่เค้าจะเสียตัวเองไปตอนนั้นเค้าใจจะขาดมากเค้าเข้าใจแล้วว่าตัวเองรู้สึกยังไงขอโทษจืงๆที่เลือกทางผิด.. หลังจากนั้นถึงตอนนี้เขาก้ไม่มีคนอื่นอีกเลย
~ทุกครั้งที่เราโดนเขาหักหลังเราคิดเสมอมันคงเป็นเวรกรรมที่เราทำกับเขาไว้ทีแรก แล้วก็คงจะเป็นกรรมซ้อนที่เราคบคนใหม่ไว้ค่าเวลาลืมเขา~
...แต่เขาเป็นรักเพื่อนอย่างที่บอกตอนแรก เขาก้ไปมาหาสู่กับเพื่อนคนนั้นปกติเเต่เราจะไม่ไปด้วยเพราะเราไม่ถูกชะตากับเพื่อนของเขาคนนี้ นิสัยติดเพื่อนของเขาเป็นไม่หายจิงๆเราคิดนะว่าอายุขนาดนี้ยังต้องติดเพื่อนแบบนี้อีกหรอ เวลามีอะไรให้เขาตัดสินใจระหว่างเรากับเพื่อนเขาจะเลือกเพื่อนตลอดแล้วหาเหตุผลมาพูดกับเราทั้งๆที่มันฟังแทบไม่ขึ้น จนวันก่อนสิ้นปี1วันเขาไปก่อเรื่อง(ขอไม่บอกนะคะ) มีต่อน่ะคะ
