ภายใต้ความเชื่อใจ

กำลังจะตัดสินใจไปใช้ชีวิตใหม่ เพราะ แฟนที่คบกันมา 7 ปี แต่ต้องมาปัญหาและไม่ได้ไปต่อเพราะการที่ผู้ชายไปคบคนอื่นไปกินข้าวกัน คุยกัน ไปไหนด้วยกัน ซึ่งตรงนั้นควรจะเป็นเรา เจ็บมาก เสียใจ ผิดหวัง งง สับสน ว่าฉันทำอะไรผิด ถึงทำกันอย่างนี้หนึ่งเดือนที่ผ่านมา ทุกคำพูดที่บอกว่าติดธุระ ไม่ค่อยมีเวลามาหา แต่สามารถพาผู้หญิงคนนั้นไปกินข้าว ไปไหนด้วยกันได้เรารู้เรื่องนี้ได้เพราะรถเค้าประสบอุบัติเหตุเมื่อพฤหัสที่ผ่านมา หักหลบเลยล้มข้างทาง เค้าไม่เป็นไร แต่ผู้หญิงหัวแตกพอรู้เรื่องโทรไปหาเลย ถามเค้าว่ามีอะไรจะบอกกันไหม เค้าก็ไม่บอกคงเพราะคิดว่าเราไม่รู้เราก็พูดไปเรื่อยๆ จนเค้าพูดมาคำหนึ่งเราเลยเชื่อว่าเค้ามีคนอื่นจริงๆ เราเงียบเลย ไม่ตอบแชทอะไรทั้งนั้น ปิดเครื่อง หายแต่ได้แค่วันเดียว เปิดไปดูแชท เค้าอยากคุยอยากเคลียร์ ง้อ ก็เลยโอเคคุยกัน เราก็บอกเค้าเล่าทั้งหมดนะ ความจริงทั้งหมดในใจเราอะพร้อมให้อภัยเค้านะ เพราะเรื่องยังไม่เกินเลยเท่าไร และเค้าบอกเพิ่งคุยไม่กี่วัน โอเครให้อภัยแต่ไม่ใช่ตอนนี้เราก็บอกเค้าไปว่า ถ้าพิสูจน์ตัวได้ว่าสำนึกผิดจริง แต่ยังต้องการเราจริง ก็พร้อมจะกลับไปแต่มันคงไม่ง่าย ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์

เรื่องมันก็พอมีแววจะโอเครแต่เมื่อคืนแม่เราเอารูปที่สองคนนั้นไปกินข้าวให้เราดู เรามือสั่นเลยเพราะตอนแรกที่เราให้เค้าบอกเรามันไม่ใช่อย่างนี้ เค้าบอกแค่รู้จักกันไม่กี่วัน แต่ไม่ใช่เลย เดือนหนึ่งเต็มๆ ในใจตอนนั้นแบบสุดจะบรรยาย เจ็บปวดมากทั้งที่เราให้โอกาสเค้าบอกเราแล้วแต่ก็ยังโกหกกัน โทรศัพท์ไปหาเลยทนไม่ไหว ถามเลยทำไมๆๆๆๆๆ เพราะอะไร เค้าก็ได้แต่ขอโทษ ไม่อยากให้เรารู้มากกว่านั้นไม่อยกให้เราเสียใจมากกว่านี้ เรานี้แบบเคว้งมากอะ จุก เปิดโอกาสให้พูดแล้วนะ ยังจะหลอกกันอยู่อีก คือหนึงเดือนที่ผ่านมา ที่บอกไม่ค่อยมีเวลา ติดธุระ แต่สามารถไปกับผู้หญิงนั้นได้ คือสุดๆๆอะ แม่เราโกรธมากพิมพ์แชทไปด่าเลยว่าอย่ามายุ่งกับเราอีกเค้าก็ขอโทษเรา แล้วบอกว่ารักเรา แต่มันคงเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว เพราะเค้าทำให้ผิดหวัง แม่เราไม่โอเคกับเค้าแล้ว เราในตอนนั้นยอมรับเรื่องนี้ไม่ได้เลย และรับไม่ได้สุดๆที่ในชีวิตจะไม่มีเค้า ตลอดเวลาที่ผ่านมาตัวติดกันตลอด ไปไหนด้วยกันเสมอ ผ่านอะไรมาด้วยกัน มันเลยยากที่จะเชื่อว่าเราจะไม่มีเค้าและผิดหวังมาก จริงๆ นึกย้อนไปตอนที่ใช้เวลาด้วยกันแล้วมัน...............

เรื่องนี้ครอบครัวเรารู้หมด ที่ทำงานก็รู้ เรากับเค้าทำงานที่เดียวกัน แต่คนละแผนก ผู้หญิงนั้นก็เป็นเด็กฝึกงานในนั้น(เจ็บปวด) แผนกเค้ารู้เรื่อง แต่แผนกเราคงไม่ มั้ง ยอมรับนะว่าอาย และเค้าก็สมควรอาย ที่ทำอย่างนี้เค้าจะไปลาออก ก็อย่างว่าทนทำต่อไปก็สุดยอดคนถึงเกิดเรื่องนี้เราก็ยังเป็นห่วงเค้านะ เพราะนอกจากเรื่องนี้เค้าก็มีปัญหาในชีวิตที่ต้องจัดการอีกเยอะ คบกันมานานทุกย่างก้าวในชีวิตที่กันตลอดจะตัดใจง่ายๆก็ยาก

เราคิดมาทั้งคืนว่าจะย้ายไปทำงานกรุงเทพ เพราะอยู่ตรงนี้เราไม่โอเคเลย เราเคยเรียนมหาลัยอยู่ที่กรุงเทพ จบมากลับมาทำงานที่บ้านจนมีเรื่องนี้เราคิดว่ามันดีกว่าที่ออกจากตรงนี้ อยู่กับที่เดิมๆ ที่เคยมีกับเค้ามันปวดใจอะ มันรับไม่ได้ เลยอยากไปอยู่กทม.สนใจสิ่งที่จะไปเจอข้างหน้า งานใหม่ๆ กับเพื่อนชะนีที่ยังอยู่กรุงเทพ เพื่อมันจะทำให้เราดีขึ้นบ้างเรารู้นะ ว่าเราควรอยู่กับแม่ แต่เราไม่อยากเพิ่งพาแม่ตลอด เพราะที่กรุงเทพเราสามารถออกไปไหนได้เอง ไม่อยากอยู่บ้านก็ออกไปคนเดียวได้ด้วยการเดินทางที่สะดวกกว่า แต่อยู่นี้เราจะไปไหนก็ต้องเพิ่งน้อง แม่ เพราะเราขับรถไม่เป็น(เมื่อก่อนจะไปไหนจะเป็นแฟนที่พาไป) รถโดยสารก็ไม่ได้มีตลอด และมีแค่ตอนกลางวัน บวกกับงานที่อยากออกเป็นทุนเดิม พอมาเจอเรื่องนี้กูไม่อยู่ดีกว่า อย่างนั้นก็คิดว่ามันจะลดความคิดถึงและสร้างความแข็งแรงในชีวิตทั้งนี้ทั้งนั้นก็คืออยากหนีนั้นแหล่ะ กลัวใจตัวเองที่รับไม่ได้ว่าจะไม่มีเค้า แต่ยังไม่สิ้นใจไม่ได้ว่าจะยังไงเพราะกลัวการเริ่มต้นใหม่อยู่เหมือนกัน แต่ตรงนี้ก็ไม่โอเคแล้ว อยากลองดูเหมือนกัน

ในใจเรารักเค้าเหมือนเดิมนะ ไม่เกลียดแต่โกรษที่ทำร้ายความเชื่อใจที่มีให้ เอาคนอื่นมาแทนที่ แต่ยังไงเรารับไม่ได้จริงๆนั้นแหล่ะที่จะไม่มีเค้าในชีวิตเรา ยังไงที่ผ่านมาทุกย่างก้าวก็มีแต่เค้า เรื่องดีๆสำหรับเค้าก็มีเยอะ เยอะมาก เพียงแค่โกหกกันทั้งที่ให้โอกาสพูดแล้วและคนอื่นก้รู้กันเยอะมันเลยยากก็ได้แต่หวังว่าเวลาจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น เรากับเค้าากลับในแบบที่ไม่คนรักกันก็เพื่อนที่ดีได้ก็ยังดี (ยังจะหวังอยู่อีก) เพราะมันยากไงที่จะไม่มีเค้า ,เค้าก็เสียใจนะ ดูเสียใจจริงๆ เรากลับเค้าก็เคยมีเรื่องแบบนี้เมื่อหลายปีก่อนนะ ต่างคนต่างเคยคุยกับคนอื่น แต่ก็สามารถเปิดใจและกับมารักกันได้ และเรื่องมันไม่ถึงกับคนอื่นรู้เยอะไง ครอบครัวเรา พ่อแม่เค้าก็รู้ มันเลยใหญ่ เค้าละอายใจอันนี้เรารู้สึกได้ และเเค้าไม่กล้าสู่หน้าแม่เราไปเลย เราบอกเค้าว่าถ้าเรากับเค้าคู่กันจริง ยังไงก็ต้องคู่กันแต่ถ้าไม่ใช่อะไรก็ช่วยไม่ได้ ในใจเรากลัวเค้าลืมเรามากเลย คงต้องปล่อยเป็นเรื่องของเวลาทำหน้าที่ของมัน

ใครจะไปรู้เรื่องของวันข้างหน้า เราอาจจะมีแฟนใหม่แล้วกับมาหัวเราะกับเรื่องนี้ก็ได้ เชื่อป่ะว่าตอนนี้ยังหวังว่าในอนาคตอาจจะมารักกันได้โดยดี 555 บ้าเนาะขอบคุณนะที่เสียเวลามาอ่านเรื่องของเรา แนะนำเราหน่อยนะว่าเราจะไปดีไหม แต่อย่าว่าเรานะแต่ไม่ต้องห่วงนะยังไงเราก็ต้องบอกแม่เราอยู่ดี แน่อยากฟังความคิดเห็นคนอื่นด้วย