รักครั้งแรก....

รักครั้งแรกของเราไม่ได้หมายถึงแฟนคนแรกหรอก รักครั้งแรกของเราเกิดขึ้นเมื่อเราเจอ ผญคนนึง เธอน่ารัก โตกว่าเรา เรามีความรู้สึกดีๆให้กัน จนคบกันแรกๆอะไรมันก็ดีไปหมดอ่ะ เราอยู่ด้วยกันบ่อย โทรหากันบ่อย แทบจะไม่ห่างกันเลยแหละ มีทะเลาะกันบ้างปกติ เรารักกันมากกกกกกกกกกๆๆๆๆ ผ่านอะไรด้วยกันมาก็เยอะ แต่ความรักมันไม่ได้สวยงามตลอดน่ะสิ ระหว่างที่คบกันก็มีเลิกกันทะเลาะกัน ที่สำคัญ เธอก็มีคนอื่นเข้ามา ตอนนั้นเราก็ไม่โกรธเธอนะ ก็ได้แต่โกรธตัวเองที่ดูแลเธอไม่ดี ไม่สนใจ ใส่ใจ เราก็ง้อ แล้วเราก็กลับมารักกันอีกรอบ ทุกอย่างมันก็เหมือนจะดีนะ แต่จู่ๆ เธอก็ทิ้งเราไปอีกรอบ ไปคบกับอีกคน ความรู้สึกตอนนั้นคือจุก มันตื้อไปหมด ก็ร้องไห้แหละด้วยความที่เสียใจ แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้ ก็ได้แต่มองเขารักกัน จนบังเอิญวันนึงเราเดินสวนกัน ก็เลยได้กลับมาคุยกัน เราก็ร้องไห้ฟูมฟายเหมือนเดิม ก็ตามตื้ออ่ะแหละ เราก็คิดนะ ตลอดเวลาที่คบกันเราก็มีผญอื่นเข้ามา แต่เราก็เลือกแฟนเรา แต่ต่างจากเธอ ที่เลือกคนอื่นตลอด และคิดถึงเราเป็นคนสุดท้ายทุกที แต่ด้วยความที่รักไง ก็กลับไปคบอีกอยู่ดี แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนเดิม ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเราหรือเพราะอะไร ? วันนึงพิมแชทคุยกัน2-3ประโยคได้ ไม่โทรหา ต่างจากเมื่อก่อน ที่แทบขาดกันไม่ได้ ตอนนี้เป็นเราที่เป็นฝ่ายวิ่งตามฝ่ายเดียว เวลาเธอโกรธหรืองอนเราก็จะรีบโทรไปง้อทุกครั้ง จนครั้งนึงเรานั่งรถ 6ชม ไปง้อ ไปเจอหน้าแค่5นาทีแล้วก็ต้องกลับ พยายามทำทุกอย่างให้มันดี แต่เปล่าเลยสิ่งที่ได้กลับมาคือความเฉยชา จนเราตัดสินใจเดินออกมา ตอนที่เดินออกมาก็ไม่เห็นเขาจะรั้งเราไว้เลย ต่างจากเราที่พยายามรั้งตลอดเพราะกลัวจะเสียไป ถามว่าเราอยากเลิกมั้ย เราไม่อยากเลิก ถามว่ารักมั้ย รักมาก แต่การที่มีกันอยู่ แล้วเราต้องเหงา จะต่างอะไรกับการอยู่คนเดียว เราเลยเดินออกมา เมื่อถึงเวลาต่อให้ไม่อยากไป ก็ต้องไปอ่ะ หลายๆคนอาจคิดว่า คนที่ปล่อยไม่เจ็บ คนที่เจ็บคือคนที่ไม่ปล่อย ไม่จริงหรอก คนที่รักมากกว่าอ่ะเจ็บสุดละ ... ยังไงก็ ไม่มีเราแล้วเนอะ ไม่มีเด็กดื้อๆแล้วนะ ก็ดูแลตัวเองดีๆ ขอบคุณนะสำหรับทุกๆอย่างเลยที่ทำให้ ขอบคุณที่ทำให้รู้จักคำว่ารัก ขอบคุณสำหรับ 9 เดือนที่ผ่านมา แล้วก็ขอโทษด้วยนะที่ทำให้เสียใจตลอดๆ เป็นแฟนที่ดีให้ไม่ได้เลย ขอโทษที่อยู่ไกล ขอโทษที่ไปหาไม่ได้ ขอโทษที่เวลานอนไปนอนกอดไม่ได้ ขอโทษที่อยู่ได้แค่ในโทรสับ ดูแลตัวเองดีๆนะที่รัก