การยอมรับความจริงทำให้เราปลดทุกข์ได้ใช่ไหม

ตอนนี้เรายอมแพ้และยอมรับความจริงว่าเขาไม่เหลือความรักให้เราแล้วเขามีคนข้างกายใหม่แล้ว ครั้งแรกที่รู้ว่าโดนสวมเขานั้นเจ็บและเสียใจมากและยิ่งแค้นกว่าคือผู้ชายไม่ยอมตัดสินใจเลือกใคร ส่วนผู้หญิงก็หน้าด้านสุดๆๆคือฉันอยากได้ เราเลยต้องถอยออกมา พอถอยออกมาผู้ชายก็กลับมารั้งไว้ ยอมรับว่าแค้นเลยอยากแก้แค้นก็แอบคบสิทำเหมือนที่ผู้หญิงคนนั้นทำ แต่สุดท้ายคนที่เจ็บก็คือเราเอง คราวนี้ผู้ใหญ่ฝ่ายเขาออกมาเองเลยเพราะเขาไม่ชอบผู้ใหญ่ฝ่ายเราอยู่แล้วและกลัวว่าลูกชายเขาจะกลับมาคบกับเราอีกเลยให้ฝ่ายชายหมั้นกับผู้หญิงคนนั้น ยอมรับว่าช๊อคสิคะ เราคบกันมาเกือบ 7 ปีแต่เขาคบกันไม่กี่เดือน เจ็บสิคะ แต่อีกความรู้สึกก็ดีนะจะได้ตัดกันขาดไปเลย ไม่เหลือแม้แต่ความเป็นเพื่อน ถึงแม้บ้านเราจะอยู่ใกล้กัน เคยเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็ก ความรู้สึกมีแต่ความเจ็บช้ำ มีแต่แรงแค้น มีแต่สาบแช่งให้เวรกรรมตามพวกเขาเร็วๆ ขอให้เลิกกัน ขอให้มีปัญหากัน ความคิดเหล่านี้กลับทำให้เราไม่มีความสุขเลย เพราะต้องคอยคิดถึงพวกเขาตลอดเวลา คิดในเรื่องไม่ดี เราได้ลองถาม ลองหาในสิ่งที่จะทำให้เราพ้นทุกข์และอยู่กับปัจจุบันอย่างมีความสุขเราต้องทำอย่างไรคะ. คิดว่าถ้าเรายอมรับความจริง และเมื่อเจอเขาเราสามารถยิ้มจากใจด้วยความยินดีเหมือนคนรู้จักคนหนึ่งจะได้ไหม เราไม่ต้องหลบ เราสามารถขับรถผ่านหน้าบ้านเขาได้โดยไม่ต้องสนใจอะไร ช่วยบอกวิธีที่ทำให้พ้นทุกข์ได้ไหมคะ เราควรอโหสิกรรมให้พวกเขาได้ไหม