เส้นบางๆ กั้นกลางความรู้สึก

ตอนนั้นเราเป็นเด็กมัธยมปลาย แต่ตอนนี้เราพึ่งขึ้นปี1..ที่เขาเคยพูดกันว่าความรักไม่ผิด เพราะความรักเป็นเรื่องธรรมชาติที่ทำให้คนรักกันแต่เราเเอบชอบครูคนหนึ่ง เขาเป็นครูสอนภาษาอังกฤษ ตอนนั้นเหมือนเขากับเราสนิทกันมากเขาทำดีกับเรามากๆ เวลาเดินสวนกันก็ยิ้มให้ ทักบ้าง ก็เพราะอย่างงี้ไงถึงทำไห้ชอบเขามากขึ้นกว่าเก่าแต่เราก็เก็บความรู้สึกนั้นเอา ไว้น่ะ เพราะเราเองก็เป็นผู้หญิง เก็บมาตลอด เพราะไม่กล้าที่จะบอกเขา กลัวว่าถ้าบอกไปแล้วเขาจะไม่เหมือนเดิม จนถึงวันที่เราจบม.6 ทาง รร ก็จัด งานวันปัจฉิมให้กับเด็ก ม.3 และ ม.6เราคิดว่าเราอยากจะบอกกับเขาวันนั้น แต่ เขากับไม่ได้มางานในวันนั้น เพราะเขาไม่สบายนอน แอดมิด อยู่ที่ รพพอเรารู้ เราเป็นห่วงเขามาก อยาก1ให้เขามาในวันนั้นที่สุด เพราะอยากบอกความรู้สึกที่เรามีต่อเขา แต่ก็แห้วว......

จนมาถึงตอนนี้เราอยากให้เขารู้ว่าเรารู้สึกยังไง อยากให้รู้ว่าเรารักเขา เอาง่ายๆ เรายังไม่คิดที่จะลืมเขาอยากจะพูดแต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง ก็กลัวความรู้สึกเดิมอ่ะ กลัวว่าเขาจะเปลี่ยนไป ...สิ้นสุดการสนทนา