ความรักของเด็กหญิงโบ๋

KK Filmขอเสนอฉันโง่ หรือเขาเลว

แนะนำตัวละคร1.เด็กหญิงผู้อ่อนต่อโลกอันโหดร้าย ใสซื่อบริสุทธ์ ผู้ที่มีความมโนเป็นเลิศ (โบ๋)2.ท.ทหารอดทน ร.เรือพายไป ผู้เคยเจ็บช้ำจากความรักมาหลายหน (ดู๋) **ดู๋ในที่นี้เป็นภาษาอีสานแปลว่าขยัน3.พนักงานสาวออฟฟิศผู้เลอโฉมเห็นแล้วบาดใจ (ฟิต)

เรื่องมีอยู่ว่า... มันเริ่มจากที่โบ๋เล่นเกมแฮปปี้คนเลี้ยงหมูในเฟซบุ๊ค แล้วก็ด้วยความที่เป็นเด็กอยากมีเพื่อนในเกมเยอะๆ ก็เลยไปไล่แอดเฟรนด์คนที่เล่นเกมเหมือนกัน อยู่มาวันหนึ่งด้วยความคึกคะนองของโบ๋ ทำให้โบ๋อยากที่จะคุยอยากที่จะมีแฟน เลยทักเฟซชาวบ้านเขาไปทั่วไม่รู้ไปทำอิท่าไหนได้เจอกับนายดู๋ ซึ่งตอนนั้นดู๋ยังไม่มีแฟนแต่...เคยมีเมียแบบไม่ได้แต่งมาแล้ว ตอนนั้นไม่ทราบว่ามีมาแล้วกี่คน พี่ดู๋ก็ได้จีบน้องโบ๋ ด้วยความที่โบ๋ไม่เคยมีแฟนมาก่อนไม่เคยโดนจีบมาก่อนก็เลยหวั่นไหวหลงไหลในคารมคมคายของพี่ดู๋ หลังจากนั้นก็แลกเบอร์กันแต่ก็คุยกันเฉพาะทางเฟซบุ๊คเท่านั้น พี่ดู๋มารอน้องโบ๋ในเฟซทุกวัน และแล้ววันหนึ่งพี่ดู๋ก็ได้บอกความจริงกับน้องโบ๋ว่า "น้องโบ๋อะครับพี่มีอะไรจะบอก...คือว่า...พี่หน่ะเคยมีเมียมาแล้วนะ" ด้วยความไร้เดียงสาโบ๋เลยคิดว่าอุต๊ะ(แงแบบนี้ไม่เอาเรายังซิงเราไม่เอาคนไม่ซิง 5555) หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีก...4 ปีผ่านไป

โบ๋ก็ยังคงความซิงไว้ได้ 55555 และแล้วโบ๋ก็เป็นเด็กมัธยมปลายคนหนึ่งที่หาที่เรียนยังไม่ได้ด้วยความที่คาบว่างเยอะ ทำให้เกิดความหว้าเหว่ อยากจะมีใครสักคนให้กอด ห้าาาาา !!! โบ๋เลยลงมือทำเรื่องที่ไม่คาดฝันขึ้น โบ๋ไปจีบผู้ชายที่เป็นเพื่อนเคยเรียนด้วยกันสมัยมัธยมต้น (แรดเน้อ) จีบติดเฉย 555 ความสัมพันธ์ของเราดำเนินไปเร็วมาก เพราะเราคุยกันทุกวันวันละอย่างต่ำ 3 ชั่วโมง เจอหน้ากันทุกเสาร์อาทิตย์... และแล้ววันนั้นก็มาถึงเราเบื่อเขาที่เขาเฉยชาใส่เรา ตั้งแต่คบกันเขาแรกๆก็เป็นแบบนี้ แต่มีอยู่อย่างหนึ่งคือเขาไม่เคยคิดที่จะมีคนใหม่ (ว่าไปก็ดีนะที่เขาไม่คิดที่จะนอกใจเรา) พอเริ่มบ่นมากๆว่าเขาไม่ดีอย่างนู้นไม่ดีอย่างนี้ เขาก็ชอบบอกเราว่าไปหาคนใหม่ที่ถูกใจเรานู้น ตอนแรกก็ไม่คิดว่าจะมีใหม่หรอกนะ พอนานวันเข้าใจมันก็เริ่มที่จะอยากมี และแล้วน้องโบ๋ก็กลับไปคุยก็พี่ดู๋เหมือนเดิม โดยคุยกันผ่านไลน์เพราะว่าโบ๋ยังไม่เลิกกับแฟน คุยกันไปสักระยะหนึ่ง โบ๋ก็เริ่มรู้สึกผิดต่อคนรักก็เลยเลิกคุยกับพี่ดู๋โดยการเงียบไปแต่พี่ดู๋ก็ไม่มีท่าทีว่าจะตามเรากลับไป....หลายเดือนผ่านไปโบ๋ก็เริ่มเหงาเพราะแฟนออกฝึกงานไม่ค่อยมีเวลาให้กัน โบ๋จึงแอบกลับไปคุยกับพี่ดู๋อีกครั้งโดยครั้งนี้บอกเขาว่าเราเลิกกับแฟนแล้ว (ที่จริงยังไม่ได้เลิกแค่ทะเลาะกัน) และได้นัดกันให้พี่ดู๋พาไปเที่ยวทะเลด้วยกันสองคน(พี่ดู๋บอกเราว่ายังไม่มีแฟนถ่ายรูปขึ้นเฟซยังได้เลย) ความสัมพันธ์ของเราเกินเลยคำว่าพี่น้อง พี่ดู๋เขาดูแลเราดีมากเราเลยแบบที่แฟนเราไม่เคยทำให้ เราแอบมีใจให้เขา (Eแรด Eใจง่าย) หลังจากโบ๋กลับมาบ้านแล้วความสัมพันธ์ของเราก็ดำเนินต่อไปในทางที่ดี เขาวาดฝันอนาคตว่าเรากลับมาอยู่บ้านด้วยกันไปรับไปส่งเราทำงาน(แต่เรายังเรียนไม่จบนะ เอ้อเรากะเขาอยู่หมู่บ้านเดียวกัน) และแล้วก็เกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น !!! เราสังเกตเห็นว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาไลค์เขาบ่อยๆ(พี่ฟิต) หลังจากที่เขาโพสต์ว่ามีเพื่อนเอาหญิงมาแนะนำแต่เขาไม่เอาหรอก หลังจากนั้นเขาก็ไม่ค่อยตอบข้อความเรา ถ้าตอบก็น้อยไม่หวานเหมือนเดิม (ตอนนั้นเราตัดสินใจจะเลิกกับแฟนคนเก่าแล้วแต่ยังไม่ได้บอกยังลังเลใจไม่ใช่น้อย ช่วงนั้นไม่ได้ติดต่อกันสักพักแล้ว)

......จุดพีค

วันนั้นเขาบอกว่าไปเที่ยวสัตหีบกับเพื่อนนะไปทำบุญด้วยกลับมาก็จะมาเข้าเวรวันจันทร์ ไอ้เราก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะไม่ค่อยสบาย แต่แล้วยังไงไม่รู้วันนั้นมันใจหวิวๆ นอนไม่หลับ เลยตื่นมาเช็คเฟสดู ก็เห็นพี่ฟิต เช็คอินที่เดียวกัน ไปดำน้ำดูปลาการ์ตูนเหมือนกัน ค้นไปค้นมาเจอพี่ฟิตถ่ายติดพี่ดู๋นั่นมันความจริงเหรอ ร้องไห้ เพื่อความชัวร์เราเลยก็อปปี้รูปพี่ฟิตไปถามพี่ดู๋ว่านี่ใครคะ ตอนนั้นทำใจมากภาวนาขอให้ไม่ใช่อย่างที่คิดทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเขาไปที่ที่เดียวกันเขาต้องไปด้วยกันแน่ๆ

คำตอบที่ได้กลับมาคือ...

"แฟนพี่ ... ขอโทษนะที่ผ่านมาพี่มีเหตุผล"

ณ ตอนนั้นทำอะไรไม่ถูกพูดอะไรไม่ออกน้ำตาก็ไม่ไหล หน้าชาไปหมดได้แต่นั่งนิ่งๆเป็นชั่วโมงกว่าจะตั้งสติกลับมาได้ในหัวมันมีร้อยล้านคำถามที่อยากจะถามคำพูดแรกที่พูดออกไป "ไหนว่าจะไม่โกหกกัน" (เราจำได้เขาบอกจริงจังและจริงใจไม่โกหก บอกเราหลายครั้งด้วย) ในความโมโหเคียดแค้นทำกับเราอย่างงี้ได้ยังไงมันไม่แฟร์เลยทั้งที่เราอุส่าห์เลิกกับแฟนเพื่อมาคบกับมึ_ !@#$%^&*(!@#$%^&*&^%!@# (ปกติเราเป็นคนปากร้ายถ้าใครพูดให้เราเจ็บทำให้เราเจ็บ เราจะพูดเราจะทำให้เขาเจ็บกว่าเป็นสองเท่า) เราทำอะไรผิดนักหนาเหรอทั้งที่เรามาก่อนทำไมเราไม่ได้ใจเขา ไม่จริงจังทำไมไม่บอกมาบอกว่าจริงจังทำไม แล้วที่ผ่านมาหล่ะ แค่ขอโทษมันพอเหรอเราเสียอะไรไปบ้าง เราทุ่มเทเราหวังกับรักครั้งนี้มากสุดท้ายเราก็ไม่เหลือใครเลยไม่รู้จะหันหน้าไปหาใครได้ เราเป็นคนเพื่อนน้อย เป็นลูกคนโตไม่อยากร้องไห้ให้แม่เห็นไม่อยากร้องไห้ให้ใครๆเขาเห็นได้แต่เก็บเอาไว้คนเดียว ไม่รู้จะระบายให้ใครฟังถ้าไม่ได้พูดนี่คงอกแตกตายแน่ๆ เลยมาระบายในพันทิปนี่แหละอยากให้เขาเห็นด้วยว่าเราเป็นยังไงหลังจากวันนั้นเขาไม่เคยจะหันมามองเราเลย

ขอบคุณนะคะที่อ่านจนจบตอนนี้รู้สึกดีขึ้นมากแล้วทำใจได้แล้วไม่เอาอีกแล้วผู้ชายแบบนั้น