รักนี้ที่ซิดนี่

อ่าน 13,646

คงไม่มีใครลืมจูบแรกและรักแรกของเราได้หรอกค่ะ จริงไหม.....ทุกคนต่างก็ต้องมีช่วงเวลาและสิ่งที่เก็บเป็น

ความทรงจำเล็กในใจทุกคน วัยที่กำลังอยากรู้อยากลอง สิ่งต่างๆรอบตัวเรา เป็นวัยใสๆกุ๊กกิ๊กที่นึกทีไรแล้ว

หัวใจมันซาบซ่าทุกทีไป นึกทีไรก็อดอมยิ้มหรือขำตัวเองไม่ได้ ว่าตอนนั้นเราต๋องขนาดไหนหรือเป๋อแบบนั้นได้

ยังไง.......... ชีวิตวัยรุ่นของแบมเป็นชีวิตที่สนุกและมีรสชาติมากๆค่ะ ด้วยหน้าที่และความรับผิดชอบจึงทำให้

เราโตเร็วทั้งในแง่ความคิดและการดำเดินชีวิตกว่าเด็กรุ่นเดียวกัน .......แบมโชคดีกว่าคนอื่นๆอีกหลายคน ที่ได้

รับโอกาสดีดีจากผู้คนรอบข้างเสมอ Dady Roger และ Mom Kitty คือผู้ที่อุปการะ

แบมให้มาอยู่และเติบโตที่เมืองนี่ เมืองSyedny ใน ประเทศAustralia เมืองนี้เป็นเมืองที่

น่าอยู่นะค่ะ สิ่งแวดล้อมดี อากาศก็ดี หน้าหนาวหนาวไม่มาก ทุกๆฤดูกำลังสบายๆ ผู้คนใจดี แบมชอบนะค่ะที่นี่

ถ้ามีโอกาสก็อยากกลับไปใช้ชีวิตที่นี่เหมือนกัน .......... พอแบมอายุได้16ปี คุณโรเจอร์ก็ให้แบมทำงานพิเศษ

เพื่อเป็นค่าขนมสำหรับไปโรงเรียน เด็กที่นั้นส่วนใหญ่ก็จะใช้ชีวิตแบบนี้ล่ะค่ะ พอ15,16 ก็ต้องหาเงินใช้เอง

แล้วค่ะพ่อแม่ไม่มีค่าขนมให้ ส่งแต่ค่าเล่าเรียนอย่างเดียว......และการทำงานในsummer นี้ ก็ทำให้แบ

มเจอกับรักแรกพบ ......แบมขอใช้คำนี้นะค่ะ รักแรกพบจริงๆค่ะ แบมได้งานทำที่ร้านอาหารไทยแห่งนึ่งใน

China Town เป็นเด็กเสริฟ รอบงานของแบมคือมาทำงานตอน9โมงเช้าเลิก5โมงเย็น.....และ

ทุกๆวันจะมีลูกค้าหนุ่มคนนี้มาทานอาหารที่ร้านนี่ตอน11โมงเช้าของทุกวัน ...... หนุ่มฝรั่งตาสีเขียว คิ้วเข้ม

ปากแดง หน้าคมคนนี้มีนามว่า Joe ......ครั้งแรกที่แบมเห็นเค้า เราแอบมองเค้าแล้วอดเขิลไม่ได้ทุกทีไป

ก็ธรรมดาของเด็กสาวทั่วๆไปอ่ะค่ะ .......เห็นหนุ่มหล่อแล้วเขิล Joe เค้าเป็นหนุ่มแบงค์ Common

wealth banks ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของร้านอาหารที่แบมทำงาน......นางก็เลยจะมาทานข้าวที่นี่

ทุกๆวัน......... ทุกๆครั้งที่เค้ามาทานข้าวจะเป็นช่วงที่แบมเป็นคนรับออร์เดอร์เค้าทุกทีเลยค่ะรับไปหน้าก็แดง

ไปค่ะคุณขา.......ก็ไม่รู้ว่าหน้ามันจะร้อนอะไรหนักหนาสินะ 555 แล้วช่วงเวลาที่เราจดออร์เดอร์ก็เหมือนมีผีเสือ

บินวนอยู่ในท้องเราเป็นล้านๆตัวใจเต้นเหมือนเราไปวิ่งมาร้อยเมตร แค่มองร้อยยิ้มเค้าเราก็แทบละลายอยู่ตรง

นั้นแล้วค่ะ.........

แบม: ยินดีต้อนรับค่ะ.....วันนี้ยูต้องการรับอะไรดีค่ะ?

Joe: ผมขอ ผัดไทยไก่ และ น้ำชามะนาว *ยิ้มหวานให้เรา*ร้อยยิ้มที่มุมปากพร้อมลักยิ้มที่มีเขี้นว (โอ๊ยยย....คุณขาแค่ยิ้มของเค้าแบมก็ใจระรั่วแล้วค่ะ คนอะไรว่ะหล่อ

มากมาย )

แบม: ค่ะ ......ยูต้องการแค่นี้ใช้ไหม รอสักครู่นะค่ะ

พี่ๆที่ทำงานด้วยกันเริ่มแซวกันทันที .......เพราะหน้าทั้งแดงตัวแดงจริงๆค่ะ จนพี่ๆในครัวบอกว่าจะเขิลอะไร

หนักหนาขนาดนั้น แล้วก็หัวเราะทุกที.......

พี่ไวร์: ไงเรา ป่านี่เค้าไม่รู้เลยมั่งเราชอบเค้าอ่ะ

แบม: อ่า!.......เค้ารู้ได้ไงอ่ะพี่ไวร์ (จับหัวเรา)

พี่ไวร์: ก็เราตัวแดงหน้าแดงาะขนาดนั้น ( อมยิ้มใส่เรา)

แบม: โอ๊ยยย! จริงหรอพี่ไวร์ ทำไงดีอ่ะ (เอามือปิดหน้า)

ต๊ายๆอี๊แบมเอ๋ย....จะหน้าร้อนไปไหนนี่ พอเหมาะพอเราเอาอาหารไปส่งที่โต๊ะให้เค้า นางก็ถามเราทันทีจ้า

Joe: อยู่โอเครใช้ไหม?

แบม: เราสบายดี....ขอบคุณนะ ทำไมคุณถึงถามแบบนั้นล่ะ

Joe: เราเห็นเธอตัวแดงหน้าแดง เธอมีไข้ป่าว เป็นพนักงานใหม่หรอไม่เคยเห็น (ยิ้มอ่อยให้เราและคิ้ว