อยากแชร์ความรักของเด็กมหาลัยคนนึงค่ะ

นี่เป็นการสมัครสมาชิกใหม่เพื่อ log in เข้ามาพูดความในใจเลยค่ะ เราเคยมีความรักครั้งแรกตอน ปี 2 ค่ะ กับรุ่นพี่ที่อายุห่างกัน 2 ปี สุดท้ายเค้าก็นอกใจ ไปตั้งสถานะคบกับคนใหม่ เราเองก็ไม่รู้ค่ะ เพราะเราลบเค้าออกจากเพื่อนใน fb เนื่องจากไม่อยากทะเลาะกัน เลยให้พื้นที่ส่วนตัวเค้า แต่ก็มารู้ที่หลังว่าโดนนอกใจ จากนั้นไม่นานก็ได้รู้จักกับพี่คนนึงค่ะ อายุห่างกัน 3 ปี รู้จักจากกรุ๊ปไลน์กรุ๊ปนึง เราคุยกันมาเรื่อยๆจนพี่เค้าบอกว่าเค้าชอบเราและอยากลองคบกัน แต่ตอนนั้นเป็นระยะเวลาไม่เกินหนึ่งเดือนค่ะ แล้วเราค่อนข้างมั่นใจว่าเรายังไม่ลืมแฟนเก่า เราจึงบอกไปว่าเราลองคุยกันแบบนี้ไปก่อน ถ้าเรามีคนที่เราอยากคุยด้วยกว่าเราจะไม่โกรธกัน เราคุยกันมาเรื่อยๆเป็นระยะเวลา 2 ปีค่ะ ระหว่างนั้นเราทำเหมือนแฟนแทบทุกอย่าง เราไปทานข้าว ดูหนัง เราไปนั่งรถเล่น เราโทรศัพท์หากัน เราเฟซไทม์บ้าง เค้าโทรมาร้องเพลงให้เราฟัง บางทีเราก็บอกว่าคิดถึง ทุกอย่างดีมากจริงๆค่ะ

เราผ่านเรื่องอะไรมาด้วยกัน เรามีทะเลาะกัน เราไม่คุยกันแต่เราก็ขอโทษและกลับมาคุยกันใหม่ ตลอดระยะเวลานั้นเค้าบอกว่าเค้าไม่ได้มีใครเลย เราเองก็ไม่ได้มีใคร มีคนผ่านเข้ามาแต่เราก็บอกไปว่าเรามีแฟนแล้ว หรือบางทีเค้าก็ถามว่าไม่ชอบคนที่มาคุยละ เรายังบอกเลยว่าเรามีเธอแล้วไง เค้าเป็นคนที่ค่อนข้างชอบท้อแท้กับชีวิตนะคะ เป็นคนเศร้าบ่อย เราคิดมาตลอดเลยว่าถ้าเราไป เค้าจะบ่นกับใคร เวลาเค้าเครียด เหนื่อย เค้าอยู่กับแม่แค่สองคนค่ะ เค้าเคยบอกว่าในชีวิตเค้าก็มีแค่แม่ ยาย และเราค่ะที่ดีกับเค้า เค้าขอบคุณเราบ่อยมากที่อยู่กับเค้ามาตลอด

ตลอดระยะเวลาสองปีที่รู้จักกันมา เค้ากลายมาเป็นส่วนหนึ่งในการตัดสินใจอะไรหลายๆอย่างในชีวิตเราค่ะ เราเคยได้ทุนระยะสั้นไปเรียนที่อังกฤษ ตลอดระยะเวลานั้น ไม่ค่อยได้คุยอะไรกันมากเพระาเวลาต่างกันหลายชั่วโมง แต่เราก็พยายามตื่นตี 4 นะคะ มาพิมพ์ไลน์ เราคิดถึงเค้านะคะ ตอนเราเป็นเด็กเราเคยอยากไปต่างประเทศมาก อยากสอบชิงทุน แต่พอมาเจอเค้าแฟนเราเปลี่ยนเลยค่ะ เราไม่อยากไปไหนทั้งนั้น เราอยากอยู่ที่นี่อยู่ที่ไทย อยู่ดูแลเค้าเวลาเค้าเครียด หรือเค้ารู้สึกว่าเค้าไม่เหลือใคร คุณแม่เรายังถามเลยค่ะว่าไม่คิดจะสอบทุนอีกหรอ เราก็บอกแม่ไปตรงๆว่าเราอยากอยู่ที่นี่ แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไร เหมือนแม่เห็นว่าเรารักเค้ามาก แม่เลยไม่ได้พูดอะไรไปมากกว่านั้น

ตลอดระยะเวลา 2 ปีที่รู้จักกันมา เราแชร์อะไรกันหลายอย่างค่ะ เรารับรู้ความสุขของกันและกัน และความเศร้าก็ด้วย แต่ส่วนใหญ่เป็นความเศร้านะคะ เค้าเป็นคนเครียดกับเรื่องงานค่อนข้างมาก พยายามอยากได้งานดีๆ พยายามเล่นหุ้น เค้าเคยบอกว่า เค้าอยากได้งานดีๆ เทรดได้เยอะๆจะได้มีตังค์พาเราไปกินของอร่อย เราได้ยินแบบนี้เราดีใจมากเลยนะคะ เรารู้สึกว่าเราอาจจะพิเศษ เวลาเค้าเครียด เค้าก็บอกว่า ป่ะเธอ เราหนีไปอยู่สิงคโปร์ด้วยกัน หาห้องเช่าสักห้อง แล้วเริ่มต้นการเดินทางของพวกเรา

หลายๆสิ่งหลายๆอย่างมันเหมือนเรามีอนาคตร่วมกัน เป็นเรื่องราวที่ดีมากค่ะ และต่อมาวันหนึ่ง เราไม่รู้นึกยังไงเราก็เข้าไปดูโปรไฟล์เค้าใน Fb เห็นมีผู้หญิงคนหนึ่งมาคอมเม้น เราก็ลองกดเข้าไปดูไม่ได้คิดอะไร แต่เห็นเค้าขึ้นว่าคบหาแบบไม่ผูกมัดเมื่อ 20 ชั่วโมงที่แล้ว ใจเราสั่นมาก มือชาไปหมด ตกใจ มึน งง ทำอะไรม่ถูกเลยค่ะ เลยไลน์ไปถามเค้า เค้าบอกว่าคุยๆกัน เราเลยถามว่านานแค่ไหน คุยกันตอนไหน เพราะคุยกับเราทุกวัน เอาเวลาไหนไปคุยกัน เค้าบอกแค่ว่าช่างมันเถอะ เราเลยถามไปว่าแล้วความรู้สึกเมื่อสองปีที่แล้วล่ะ ไม่ได้คิดกับเราเหมือนก่อนแล้วหรอ เค้าบอกว่าหลังจากที่เราพูดว่าให้คุยๆกันไป ถ้ามีใครเราจะไม่โกรธกัน หลังจากวันนั้นเค้าก็เริ่มถอยๆ จนเหลือแค่ความหวังดี ที่ผ่านมาก็คือหวังดี

เราเองก็พูดไม่ออก ได้แต่ถามตัวเองว่ามันคือเหตุผลนี้หรอ เราพูดเหมือนเดือนสองเดือนแรกที่รู้จักกัน แต่นี่ผ่านมาเป็นสองปีแล้ว และก็ทำตัวปกติเหมือนคบกัน แต่วันนี้มันคือเหตุผลนี้จริงๆหรอ เราเลยไม่ถามอะไรออกไปอีก ได้แต่บอกเค้าไปว่าขอให้โชคดีนะ เรายอมรับเลยนะคะว่าเราช๊อกมาก เค้าไม่ได้เป็นคนเจ้าชู้ 5555 แต่เค้าไม่ได้คุยกับเราคนเดียว ทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังบอกว่าเค้าไม่ได้มีใครหรืออะไร ทั้งที่เราเคยบอกว่าถ้ามีใครให้บอกเรานะ ถ้าอย่างน้อยบอกเรา เราจะได้เผื่อใจ แต่นี่คือแผนทุกอย่างในอนาคตมันมีเค้าอยู่ด้วยหมดเลย มันเป้นช่วงพีคของชีวิตเรามากค่ะ เป็นช่วงฝึกสอน เราคิดแผนการสอนไม่ออกเลย เราต้องทำงานพาร์ทไทม์ เราก็ขอลาเพราะเราทำไม่ไหว ความรู้สึกเหมือนเรายืนอยู่บนตึกร้างๆตึกนึง เรามั่นใจว่าตึกนี้ไม่มีคนอยู่ แต่อยู่ๆเราก็โดนผลักลงมา เราไม่ทันตั้งตัว ไม่ได้เตรียมใจเพระาก็คุยกันมาดีๆ เค้าพูดแค่ว่าขอโทษ เราเองก็ไม่รุ้จะพูดอะไรต่อ เค้าคงชอบอีกคนมากกว่า เราแค่คิดว่าการที่เราอยู่ข้างๆกันมาตลอดจะทำให้เราได้อยู่ด้วยกันไปตลอด แต่ไม่เลย

เรายังเปิดดูรุปที่เราถ่ายกัน ข้อความที่ว่า "เราหวังว่าสักวันเธอจะให้โอกาสเรานะ" เรายังแคปไว้ เพราะอีกไม่กี่เดือนจะเป็นวันเกิดเรา เราอยากส่งไปให้เค้าแล้วถามว่า ยังรู้สึกเหมือนเดิมไหม ถ้ายังรู้สึกเหมือนเดิม วันนี้เราพร้อมแล้วนะ แต่มันก็ไม่ทัน

เราไม่กล้าเจอหน้าเพื่อน เจอหน้าครอบครัว เพราะพวกเค้าต้องถามถึงแน่นอน อย่างแม่เราก็ถาม เราเลยบอกไปว่าเค้าจะไปเรียนต่อ เค้าไม่อยากให้รอเพราะเค้าไม่แน่ใจว่าจะกลับมาไหม เราไม่กล้าพูดเหตุผลจริงๆออกไป เพราะที่ผ่านมาเค้าเป็นคนดีมาก ดีจนถ้าเราเล่าไป คนที่เค้ารักเราเค้าต้องเข้าข้างเรา แล้วอาจจะมองพี่เค้าไม่ดี

มาอ่านๆดูเหมือนเป็นการเล่าเรื่องที่ไม่ได้มี main idea อะไรเลยนะคะ 555555555 เราแค่อยากจะบอกว่าถ้าใครมีความรัก ก็ถามกันให้แน่ๆไปเลยว่าเป็นอะไรกัน เพราะพอเป็นแบบนี้ เค้าไปได้ทุกเมื่อและเค้าไม่ผิด สุดท้ายนี้เราก็ต้องหันกลับมาอยู่กับตัวเอง พยายามทำใจ เข้มแข็งและรับผิดชอบหน้าที่ของเราให้ดี

สุดท้ายนี้ถ้าเธอได้มาอ่าน เราอยากบอกว่าสำหรับเราเธอคือคนที่ดีที่สุดอีกคนนึงในชีวิตเรา ไม่ว่าที่ผ่านมาและจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นอีก ความรู้สึกที่ว่าเธอเป็นคนดี และความรู้สึกที่ว่าเราโชคดีที่เคยรู้จักเธอ จะไม่มีวันเปลี่ยน

ถ้าที่ผ่านมาสิ่งที่เธอให้เราคือความรัก เราอยากบอกว่าที่ผ่านมาเรารู้สึกเหมือนเธอนะ

รัก

เด็กคนนึง