คนเจ็บ"ไม่ลืม"....คนลืม"ไม่เจ็บ"

คนเราทุกคนมักมีเรื่องราวอยู่ในใจหรือใครบางคนที่ยังอยู่ในความทรงจำย้อนไปเมื่อ5ปีที่แล้ว ตอนนั้นเราเรียนอยู่ปี1 เราเรียนสายพาณิชค่ะก็เทียบเท่าม.4 แต่ตามจริงเราดรอปเรียนตามจริงเราต้องอยู่ม.5 แล้ว ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เกเรมากค่ะ ตบตีคนอื่นเขาไปทั่วไม่ค่อยเข้าเรียน พอเข้าเรียนก็ไม่สนใจเรียน ใช้ชีวิตไปวันๆ จนมาวันนึงเราได้เจอผู้ชายคนนึงค่ะ เราจีบเค้าก่อน5555 เราคุยกับได้ระยะนึงเราก็ตกลงเป็นแฟนกัน เค้าคนนั้นเป็นคนน่ารักค่ะ ขาว หล่อ บ้านรวย สูง เรียนโรงเรียนประจำจังหวัดเราก็คบกันมากเรื่อยๆ จนวันเกิดเค้าเราได้ไปเที่ยวด้วยกัน (ลืมบอก!! เรากับเค้าเกิดเดือนเดียวกันปีเดียวกัน เค้าเกิดก่อนเรา3วัน)จนวันนั้นเราได้มีอะไรกัน หลังจากนั้นเราก็คบกับเหมือนเด็กวัยรุ่นทั่วไปเราเจอกันบ่อย จนมาวันนึง ก็มีผู้หญิงคนนึงเข้ามา เค้าบอกว่าเป็นแค่เพื่อนกัน แต่เราว่าแปลกๆเราเรยระแวงมาตลอด จนเราได้รู้ว่าผู้หญิงคนนี้ตามจีบแฟนเราแต่แฟนเราไม่เล่นด้วย เราเลยเชื่อใจแฟนเรา แต่อยู่มาไม่นานแฟนเราก็ไม่ค่อยโทหาไม่ค่อยมาเจอ สุดท้ายเค้าก็บอกเลิกเรา เราก็ตามง้อๆ จนได้กลับมาคบกัน สาเหตุที่เลิกกันตอนนั้นเพราะเพื่อนเค้ายุให้เลิกกับเราเพราะเราเป็นเด็กช่าง (คือเด็กช่างกับเด็กพาณิชไม่เหมือนกันนะ)เราไม่ได้เป็นเด็กช่าง เรากลับมาคบกันได้2เดือน เค้าก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่โทหา ไม่มาหา ไม่สนใจ แต่ช่วงนั้นประจำเดือนเราไม่มาเค้าเคยบอกเค้าไปแล้วจนสุดท้ายก็เลิกกัน แต่หลังจากนั้นเรามาพบว่าเราท้อง เราไม่กล้าบอกเค้าเพราะตอนนั้นเราก็กลัวหลังจากที่เค้าเลิกกับเราไปได้เดือนกว่าๆ ในวันปีใหม่เค้าขึ้นสถานะกับผู้หญิงคนนั้นคนที่เค้าบอกว่าเพื่อนคนที่ตามจีบเค้านั้นแหละ แต่เพื่อนเราทนไม่ไหว เรยไปบอกเพื่อนของเค้าว่าเราท้อง เค้าตกใจมากโทมาหาเรา เราไม่ยอมรับ ตอนนั่นที่บ้านเราไม่รู้สุดท้ายเราก็รับสาย เค้าพูดกับเราว่า"เอาออก แล้วกูขะกลับไปหา" เราร้องไห้แล้วพูดกับเค้าไปว่า"เค้าทนไม่ได้หรอก ที่จะไม่มีแกและลูก" แฟนเราตกลงจะกลับมาคบกับเรา เราเรยตัดสินใจไปเอาออก วันที่เราไปเอาออก แฟนเราไม่โทมาหาเรยจนเราโทไปแล้วเค้าถามว่า "เป็นอะไรมากไหม เจ็บไหม" หลังจากนั้นก็เหมือนจะไปได้ดีแต่เหมือนเค้าหมดรักเราไปนานแล้ว และวันสุดท้ายก็มาถึง เราไม่ได้คุยกัน3วันจนเค้าส่งของความมาหาเราแล้วบอกว่า" เค้าว่าเราเลิกกันเถอะ เค้าไม่ไหวว่ะ เค้าไม่มีความสุข เค้าเบื่อ" หลังจากได้ข้อความนั้น เราก็มานั่งคิดกับตัวเองทั้งคืนจนเช้า เราเลยยอมเรยกับเค้า หลังจากนั้นได้2เดือนเค้ามีแฟนใหม่ สุดท้ายเราก็คิดว่าเราทำใจได้แต่ไม่เรย เรายังคงร้องไห้ทุกวัน ย้ำ!!นะค่ะว่าทุกวัน เราไม่มีแฟนใหม่ ไม่เล่นเฟส ปิดกลั่นตัวเองทุกอย่าง เป็นปีที่เรากินเหล้าทุกวัน บ้านไม่กลับจนกระทั่งวันนึง เราเห็นเค้าเข้ามหาลัยที่เค้าอยากเข้า นั่นคือจุดเปลี่ยน เราทำเรื่องย้ายโรงเรียน มาโรงเรียนที่เป็นศาสนาคริสที่เป็นสายอาชีพ ดูไฮโซ ขึ้น คือพื้นฐาน บ้านเราก็ไม่ได้จนหรอกแต่ทำตัวเหมือนเด็กมีปัญหา เราตั้งใจเรียนขึ้น สนใจแต่เรื่องเรียน ไม่เที่ยว ไม่กินเหล้าพอเลิกเรียนก็รอคนที่บ้านมารับกลับบ้าน เป็นลูกคุณหนูไปเรียน เราอยากทำให้พ่อเราภูมิใจ ลืมบอก!! แม่ของแฟนเก่าเราเขาเคยดูถูกแค่ว่า เราเรียนสายอาชีพ เรายังจำคำพูดได้" ไปเอามาได้ไง" เราเรยพัฒนาตัวเองทั้งเรื่องเรียนและแฟชั่น เราอยากเรียนมหาลัยแต่มันติดที่ว่า สายอาชีพสอบติดทหาลัยยากมาก เพราะเราไม่ได้เรียนสามัญมา เราเรยไม่รู้อย่างเด็กสายนั้น จบเราเรียนจบ เราไปสอบมหาลัยที่เราอยากเข้าสุดท้ายเราสอบติด เราอยากขอบคุณผู้ชายคนนั้นที่เป็นแรงผลักดันให้เรา จนมาถึงวันนี้