โดนหลอกแต่โกรธไม่ลง -งานฟินมาค่ะ-

Say Hi สวัสดีค่ะ เนื่องด้วยเรามีประสบการณ์ความฟินที่ในชีวิตนี้จะไม่มีวันลืมและรู้สึกขอบคุณสวรรค์ ก็เลยอยากจะขอเอามาแชร์ค่ะ โดยเราจะพูดถึง เอ็ลเดอร์D ที่เป็นผู้สอนศาสนาชาวออสเตรเลียคนหนึ่ง และเรา ซิสเตอร์A ชะนีไทยตัวบางคนนี้นะคะ

เมื่อวันที่ 1 เมษายน #AprilFoolDay นั้นเองงง เรามีเรียนกับผู้สอนศาสนาตามปกติในช่วงปิดเทอมค่ะ แต่ที่พิเศษนิดหน่อยคือวันนี้เอ็ลเดอร์เชิญซิสเตอร์Pเข้ามาร่วมการสอนครั้งนี้ด้วย เราสนุกมาก พี่Pให้คำตอบที่ดีแก่เรา จนเราอำเอ็ลเดอร์เล่นว่า'เปลี่ยนครูสอนได้มั้ย' 5555555 ทั้งห้องมีแต่เสียงหัวเราะ ช่วงนั้นสนุกมาก เอ็ลเดอร์Cกับเอ็ลเดอร์D บ่นๆว่าแบบ 'อ่า อะไรอ่ะ' และอื่นๆที่แสดงความน้อยใจ เราก็ตอบไปแค่ว่าล้อเล่นน่า เราล้อเล่นกับเอ็ลเดอร์ไปเพราะซิสเตอร์ให้คำตอบที่ดีกว่าจริงๆค่ะ พี่เขามีประสบการณ์แบบเรามันเลยทำให้เราเข้าใจโคตรๆ แต่เอ็ลเดอร์Dใช้คำพูดผิดไปหน่อยทำให้เราตีความผิด กว่าจะมานึกออกก็วันที่ 21 เมษายนแล้วค่ะ 555555 เอ็ลเดอร์Dพูดว่า'รู้สึกเจ็บใจ' เราขำใส่ตอนที่เขาพูดแบบนั้น ตอนนี้เราเข้าใจแล้ว เขาหมายถึง 'เสียใจ' ว่าแล้วนางก็เอามือลูบอกข้างซ้าย ง่า ซึ่งตอนนั้นเราคิดว่าเขาเจ็บใจที่เราพูดแบบนั้นมากกว่า... อร๊ากกก อย่าใช้ภาษาไทยผิดๆถูกๆเดะ -o-

และในความคิด ในความรู้สึก ทั้งสมอง หัวใจ ร่างกาย... อารมณ์ที่ไร้ซึ่งคำบรรยายใดๆ ในหัวที่ปิดกั้นเสียงจากเอ็ลเดอร์ที่สอนอยู่มันกำลังคิดบางอย่าง บางอย่างที่เรียกว่าความคุ้นเคย ทำไมถึงรู้สึกแบบนี้กันนะ รู้สึกว่าเรารู้จักกันมานานมากๆแล้ว ทั้งๆที่พึ่งเคยเจอกัน... วันนี้โคตรมีความสุขเลยยยยย >_<

หลังจากกลับไปที่บ้าน เราก็นึกถึงเมื่อตอนเริ่มเรียน เอ็ลเดอร์Dถามว่า จะโกหกอะไรซึ่งวันนั้นเรายังไม่ได้โกหกอะไรกับใครแม้แต่คนเดียว เลยส่งข้อความไปว่า[ ฉันอยากเปลี่ยนครูสอนแล้วล่ะ #AprilFoolDay ]เขาตอบกลับมาว่า[ ตกใจหมดเลย หัวใจหยุดเมื่อกี้นี้ ] การเรียบเรียงภาษาของนายคืออะไร อะไรคือหัวใจหยุด? หยุดที่เราหรือเปล่า 555555555 และมันกลับกลายเป็นว่าเรื่องราวที่สุดจะยากเย็นและมีความสุขที่สุดในชีวิตกำลังตามมาติดๆ ในวันเสาร์ที่2เมษาเรากำลังจะอาบน้ำตอนสายๆหลังจากทำงานบ้านเสร็จแล้ว จู่ๆก็นึกถึงนายตะวันโทรศัพท์ที่ถือเล่นอยู่ก็โชว์เบอร์ที่คุ้นตาพอดิบพอดี เขาสอบถามว่าเราจะไปที่โบสถ์ไหมและพูดบางอย่าง'ซิสเตอร์? ในวันพรุ่งนี้เอ็ลเดอร์จะย้ายไปต่างจังหวัด และเราอาจไม่ได้เจอกันอีก จะมีคนอื่นมาสอนแทน''?''?''ค่ะ''ไม่ดีใจหรอ?' ดีใจกับผีอะดิ'? ทำไมต้องดีใจละ?' สิ้นเสียงเราเขาหัวเราะอะไรบางอย่างกับคำตอบเรา เสียงหัวเราะนั้นดูไร้ความหมายไปทันที คำตอบของเราที่ไม่ว่าเขาจะถามอะไรก็มีเพียงคำสั้นๆทั้งสายว่า 'ค่ะ' เราสับสนกับสิ่งที่เขาพูด สิ่งที่เกิดขึ้น อะไรคือไม่ได้เจอกันอีกอ่ะ? เราส่งข้อความกลับไปหลังจากนั้นหลายนาที เพราะเรากำลังอึน มึนยิ่งว่านั่งสอบคณิตวิชาแรกของวัน[ ไม่อยากให้คนอื่นสอน ไม่ดีใจด้วย ฉันเสียใจจริงๆนะ :'( ]

คุณกำลังคิดอะไรอยู่นะ.... รู้สึกเหมือนเราบ้างรึเปล่า เสียใจเหมือนเราบ้างไหม ทำไมต้องจากกันเร็วขนาดนี้อ่ะ สติเรามันโหวงจนไม่อยากจะยืน ทั้งหัวว่างเปล่าหนักกว่าเดิม ปกติจะไม่มีสมองอยู่แล้วยังจะมาเจออะไรแบบนี้อีก... มันกลายเป็นฉากนางเอกในMVโดนหักอกแล้วมานั่งใต้ฝักบัวให้น้ำท่วมหัวพลางร้องไห้ บอกตามตรงเรางง ทำไมต้องร้อง นี่เรากลายเป็นคนขี้แยตั้งแต่เมื่อไหร่ เราเป็นอะไรกันแน่ แกมันคนใจง่าย ร้องไห้ให้ผู้ชายที่เจอกันแค่4ครั้งใช่มั้ยยยย (กรี๊ดดดด แม่จ๋า หนูขอโทษ T///T)เรารอทั้งวัน เผื่อว่าเอ็ลเดอร์Dจะตอบกลับมา ถามคนนู่นคนนี้ว่าใครจะมาแทนเอ็ลเดอร์Dกับเอ็ลเดอร์C คำตอบคือ 'เราอาจติดเอ็ลเดอร์ได้แต่ ไม่ควรทำให้เขาทำงานไม่ได้' วินาทีนั้นสะอึกสุด จุกอยู่ในใจ จู่ๆก็ร้องไห้ออกมา เราร้องไม่หนักถึงขั้นสะอื้นจะเป็นจะตาย แต่ทุกครั้งที่เรานึกถึงเรากลับร้องออกมาเหมือนเสียอะไรบางอย่างที่ไม่อาจกลับมาแล้ว

เราไปโบสถ์ในวันอาทิตย์ที่3เมษายน ครั้งแรกของการเข้าโบสถ์ที่นั้นดีมาก เราแทบกลั้นความดีใจไม่อยู่แอบเศร้าและดีใจพร้อมกันตอนเข้าไปในห้องพิธีถึงขั้นลืมความเชื่อที่มีมาตลอดทั้งชีวิตว่าเข้าโบสถ์ครั้งแรกจะสามารถขอพรได้หนึ่งข้อ มันกระเจิงไปแล้วค่ะ เราไม่เจอคนที่เรามองหา แต่เราเจอเอ็ลเดอร์Cหันมายิ้มให้เหมือนดีใจที่เรามาครั้งนี้ เรายิ้มตอบนายC บ่อน้ำตาเรามันตื้นซะยิ่งกว่าแอ่งน้ำหลังฝนตกซะอีก เกือบร้องไห้ในพิธีหลายครั้งเพราะความปลื้มปิติบวกกับเศร้า

หลังจากพิธีจบเราพูดคุยกับสมาชิกในโบสถ์แล้วเข้าห้องเรียนที่ดันเป็นคู่เอ็ลเดอร์สองคนนี้ขอมาสอน เราตั้งใจเรียนและแนะนำตัว เราไม่เคยรู้สึกว่าเราสวยอะไรมากมายอะนะ แต่กลับได้คำชมจากซิสเตอร์Bชมว่าหน้าสวย(ง้อวว มาได้555) ปกติจะดีใจจนออกนอกหน้าไปเลย แต่ตอนนี้กลับรู้สึกว่า ฉันจะสวยพอสำหรับนายมั้ย? พลางมองไปที่เอ็ลเดอร์D แล้วยังไงล่ะ.. ความสวยคงไม่สามารถช่วยให้คุณยังอยู่ที่นี้ แงงงง TTไม่เคยถูกชมแล้วเศร้าขนาดนี้มาก่อนเลย บ้าไปล้าวววว ;^;

เรานั่งริมสุดแถวหน้าของชั้นเรียน เอ็ลเดอร์Dนั่งริมสุดแถวเดียวกันกับเราเช่นกัน เราแข็งใจเรียน ตอบคำถามเท่าที่ตัวเองจะตั้งใจได้ หัวใจเองก็สั่งการว่าจะอดทนจนถึงเมื่อไหร่ แต่ประโยคประโยคสุดท้ายของการเรียนทำเรารู้สึกเหมือนดิ่งพสุธาทันที...'เอ็ลเดอร์สอนดีเนอะ ห้องเงียบดีอยากให้มาสอนอีก เปลี่ยนคนสอนเลยนะ' ซิสเตอร์Lพูดขึ้น ทุกคนเฮฮายกเว้นเรา เราหุบยิ้มและได้แต่พูดในใจว่า 'ไม่มีหรอก ครั้งต่อไปน่ะ' ทุกคนลุกขึ้นแล้วเดินออกไปฉันคิดว่านี่ใช่มั้ยครั้งสุดท้าย เอ็ลเดอร์Cยกมือขึ้น HI five ครั้งสุดท้ายสำหรับเรา เขายิ้มทะเล้นพลางถามว่าเข้าใจมั้ย'เข้าใจ' เราพยักหน้าตอบเสียงสั่นๆ มืออีกข้างก็ปาดน้ำตา ไม่ไหวแล้ว โอ้ยให้ตายยัยอ่อนแอ...น้ำตาบ้า หนีแล้วโว้ยยยยย T__Tเราแอบมองหน้าเอ็ลเดอร์Dก่อนที่น้ำตาจะไหลมากกว่านี้แล้วรีบเดินออกไป ทุกคนถามและโอ๋ฉันว่าเป็นอะไรฉันออกมาจากตรงนั้น และบอกสิ่งที่นายเอ็ลเดอร์Dบอก เราสงบสติอารมณ์ สูดอากาศเข้าปอดรอบที่ร้อย แลซ้ายหันไปมองสองคนนั้นที่เหมือนจะเคลียร์กันจากตรงหน้าห้องที่เราจะเข้าไปเรียนประมาณห้าเมตรกว่าๆ น้ำตาทำให้เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาทำสีหน้าอะไรอยู่ เราทนเห็นใครก็ไม่รู้ที่รู้จักเพียงนามสกุล เจอกันเพียง5ครั้งกำลังจะหายไปตลอดกาล มันแย่มาก ยืนอยู่แบบไม่สดใสคงไม่ดี เลยเข้าไปล้างหน้าในห้องน้ำพลางรวบรวมสติ นายเป็นใครกันนะ ทำให้ฉันเสียน้ำตาแบบนี้ได้ยังไง แงงงงง บ้าที่สุดเลย T^T พอๆ พอเลย ออกมาจากห้องน้ำซะ

'เอ็ลเดอร์แกล้งซิสเตอร์หรอ' อึก... ชะงัก และอึน -___- ขณะที่กำลังจะเอื้อมมือไปเปิดประตูห้องน้ำ'ซิสเตอร์A' มีบางคนวิ่งเข้ามาพึบหมับซิสเตอร์หมวยเปิดประตูเข้ามาและจับข้อมือเราไว้พร้อมกับบอกความจริง'เอ็ลเดอร์โกหก เขาไม่ได้จะย้าย เขาอยากให้ซิสเตอร์มาโบสถ์' ห้ะ!!!!!! -____-กรี๊ดดดดด เอ็ลเดอร์ดียยยยยย นี่อยากให้ฉันมาโบสถ์ถึงขนาดนี้เลยหรอ ต้องโกหกขนาดนี้เลยหรอออออ ฉันจะด่าเอ็ลเดอร์ดีมั้ยเนี่ยวันนี้วันอาทิตย์นะทำไมต้องให้ฉันโกรธกันเนี่ย! อะไรของกันเนี่ย อร๊ากกกกก (-*-!!!!)ฟิวส์ขาด

'เอ็ลเดอร์คิดว่าเอพริลฟูลมีตลอดทั้งเดือน' ห้ะ.... เป็นฝรั่งยังไงของแกว่ะ

ปล.ความใสซื่อนี้ไม่ได้ให้อภัยกันง่ายๆนะ เรามีความเล่นตัวสู่ความฟินต่อๆไป