คบกับแฟนมา5ปี จับได้ว่าแฟนแอบไปมีอะไรกับน้องในออฟฟิต

คือเรากับแฟนคบกันมา 5 ปีล่ะ อยู่ด้วยกันบ้าง แยกกันอยู่บ้างเพราะงานที่เราทำ เราเป็นพวกฟรีแลนซ์ ทำงานไม่เป็นที่ ออกต่างจังหวัดบ้าง เรื่องมันเริ่มมาจากว่า เราดันได้โปรเจกต์งานต่างจังหวัด 3เดือน จึงต้องแยกกันอยู่ เพราะเหตุการณ์นี้แหละ ทำให้เขา2 คนได้เริ่มความสัมพันธ์กัน เราไม่รู้หรอกว่าเริ่มตั้งแต่ตอนไหน แต่วันที่จับได้นี่คือ เรากับแฟนคุยกันไว้ว่าเราจะไปดูคอนเสิร์ตนักร้องคนนึง แฟนเราเขาจึงถามเพื่อนเขา..ที่ทำงานที่นั้น เพื่อที่จะจองโต๊ะ เพื่อนเขาก็ส่งรูปโปรโมชั่นให้ดู แฟนเราก็ได้แคปหน้าจอโปรฯนั้นให้ดูแต่ลืมดูตรงหัวมุมว่ามันแคปติด ผญ.คนนึงส่งแชทมาหาว่า "ให้ไปหาเลยป่ะ" เราเห็นรูปนั้น เรานี่เดือดเลย ระยะเวลาที่แฟนเราส่งรูปมาให้กับที่เราโทรกลับไป ไม่ถึงนาที แต่นางไม่รับโทรศัพย์ โทรไป2สายไม่รับ รับสายที่3 เราเลยถามไปว่าเรา : ทำไมเอ๋ (เอ๋คือชื่อแทน ผญ.คนนั่นที่เราสมมุติขึ้นมา) ส่งข้อความแบบนั่นมาบอย(คือชื่อแทนแฟนเราที่ราสมมุติขึ้นมา : ข้อความอะไร ไม่เห็นมีนิเรา : ส่งมาว่า "ให้ไปหาเลยป่ะ" ทำไมเอ๋ต้องส่งแบบนั้นมา คืออะไรบอย : อ่อๆ มันจะมาขอยา เลยทักมาจะมาเอายาเรา : ไหนเดินไปที่ห้องเอ๋ดิ๊ (เอ๋ อยู่หอเดียวกับเรา ชั้นเดียวกัน แต่คนล่ะฝากฝั่งบอย : เดินไปเคาะห้องเอ๋เพื่อนเอ๋เปิดประตูมา บอยถามเพื่อนเอ๋ว่าเอ๋อะไปไหน เพื่อนเอ๋บอก ไม่อยุ่ ไม่รู้ไปไหนเรา : โทรไปหาเอ๋ดิ๊ ประชุมสายด้วยน่ะบอย : หายไป 2 นาที แล้วค่อยโทรออกหาเอ๋ พอเอ๋รับสาย บอยถามเอ๋ว่าอยู่ไหน เอ๋บอก ห้องเพื่อน บอยเลยถามไปว่าไหนว่าจะมาเอายาปวดหัวไม่ใช่หรอ เอ๋บอก อืมแต่ไม่เอาล่ะ บอยเลยบอกไปว่า แฟนบอยให้ถามว่า ทำไมเอ๋ส่งข้อความแบบนั้นมาว่า "ให้ไปหาเลยป่ะ"คืออะไร เอ๋บอก อ่อๆ นู๋ปวดหัวเลยจะไปขอยาพี่บอย เราซึ้งอยู่ในสายเราเลยอืมๆๆไป พาวางสายจากเอ๋ เราก็ทะเลาะกันใหญ่ ไม่เข้าใจในประโยคนั้น ว่ามันสื่อถึงจะมาเอายังไง เราเลยบอกให้บอยแคปหน้าจอที่สนทนากับเอ๋มาดูดิ๊บอย :หายไปอีก แต่ยังไม่วางสายน่ะ แต่เงียบเรา : บอย ไหนอ่ะ แคปมาให้ดูดิ๊บอย : ก็กำลังแคปอยู่เนี้ยไงเรา : กำลังแคป แล้วที่หายไปยังไม่แคป ทำอะไรอยู่บอย : เงียบ... สักพักส่งรูปมาให้เราดูทางไลน์ แต่จากข้อความเราอ่านเรารู้เลยว่ามันมีการลบข้อความ คุยไปทะเลาะไป บอยบอกไม่มีอะไร บอกเราเข้าใจผิด แต่เรานี่คือ มั่นใจมากว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านี้ คืนนั้นเราทะเลาะกันถึงเที่ยงคืนกว่าบอย : จะวางได้ยัง พรุ่งนี้ทำงานเช้าน่ะ มีอะไรค่อยคุยพรุ่งนี้ได้ไหม๊เรา : จำใจต้องวาง

เช้ามาเราตัดสินใจกลับไปหาบอยเลยทันที แต่เราก็บอกบอยน่ะว่าจะกลับ บอกก็หาตั๋วรถว่ามีรอบไหนบ้าง ทำตัวเหมือนอยากให้เรากลับไปนั้นแหละ แต่เรากลับไปครั้งนี้ เรามีแผนไว้ล่ะ เราจะไม่ถามอะไรใครทั้งนั้น เปิดกล้องวงจรปิดอย่างเดียวเท่านั้น กล้องวงจรปิดคือคำตอบทุกอย่าง ว่าที่เราคิด เรามโนไม่ใช่เรื่องจริง แต่เราก็ภาวนาน่ะขอให้เป็นเพียงสิ่งที่เรามโน ไม่อยากให้เป็นเรื่องจริง เพราะกลัวทำใจไม่ได้ ข้ามช๊อตเลยล่ะกัน พอมาถึงหอ เราได้คุยกับพี่เจ้าของหอไว้ล่ะว่าจะขอดูกล้องวงจรปิด พอเรามาถึงเราก็ชวนบอยไปดูพร้อมกัน ตอนนั้นใจเราเต้นไม่เป็นจังหวะเลย กลัวความจริงมากๆ และแล้ว ความจริงก็ปรากฎในภาพ...ภาพที่เราเห็นเอ๋เดินเข้าห้องของเราแบบไม่ต้องเคาะประตูเลย เพราะมีการนัดกันตั้งแต่ในไลน์ล่ะว่า "ให้ไปหาเลยป่ะ" แล้วบอยก็ตอบว่า " มาจิ" ในกล้องคือเดินเข้าห้องเลยเพราะเปิดประตูรอรับกันอยู่แล้วแล้วววววต่อไปนี้คือคำตอบสำหรับบทสนทนาข้างบน...1.ช๊อตที่เราโทรหาบอยแต่บอยไม่รับได้ม่ะ คือเวลาที่เราโทรนั้น บอยเดินมาเปิดประตูรอไว้ เราโทรไปพอดี เลยไม่ได้รับ (หอเราลูกบิดแบบคนข้างนอกบิดลูกบิดไม่ได้ต้องให้คนข้างในเดินมาเปิดให้ บอยเลยจำเป็นต้องมาเปิดรอ เพราะถ้าเคาะประตูกลัวเพื่อนเอ๋สงสัย)2.ช๊อตที่เราบอกให้บอยเดินไปเคาะห้องเอ๋ ...บอยก็เดินไปจริงน่ะ แต่ตอนนั้นเอ๋ได้อยู่ในห้องบอยล่ะ แต่แกล้งเดินไปเคาะประตูทำตามคำสั่งเราแต่มันจี๊ตตรงขากลับมาห้องของบอยเอง บอยปิดประตู แต่ก็ยังไม่ได้วางสายจากเรา แต่บอยปิดเสียงสนทนาแล้วเคาะเรียกให้เอ๋เปิดประตูให้3. ช๊อตที่เราบอกให้บอยประชุมสาย ที่บอยหายไป2นาทีที่ยังไม่โทรนั้นคือ บอยกำลังจัดฉากอยู่ให้เอ๋ออกไปคุยข้างนอกห้อง บอยอยู่ในห้อง แต่ระหว่าที่จัดฉากบอยก็ยังไม่ลืมที่จะปิดเสียงสนทนา เพื่อไม่ให้เราได้ยิน4.ช๊อตที่บอยบอกว่าง่วงนอน อยากนอน พรุ่งนี้ต้องทำงานเช้า ความจริงคือ บอยอยู่กับเอ๋ที่ห้องนั้นทั้งคืน พอตอนตี4 เอ๋ก็กลับห้องเอ๋เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นบทสรุปของเรื่องนี้ได้รู้ความจริงทั้งหมดเพราะแค่กล้องวงจรปิดแค่นั้น มันบอกหมดว่าแฟนเรามันตั้งใจหลอกเราแค่ไหน เราลืมเล่าให้ฟังว่า ระหว่างทางที่เรากำลังเดินทางมาหาบอย เอ๋ได้โทรมาหาเรา แล้วถามเราว่า พี่มีอะไรกับนู๋มากป่ะ นู๋ไม่เคยยุ่งอะไรกับพี่ พี่มายุ่งอะไรกับนู๋ คือตอนนั้นเรานั่งรถ เราโต้ตอบเถียงเสียงดังไม่ได้ ได้แค่ตอบแบบปกติแล้วรอเวลามาจัดหนักทีเดียว แต่คือคำพูดเอ๋แบบหยิ่งมากเราแกล้งพูดไปว่า)ทำไมต้องมาห้องพี่บอยแล้วกลับเช้าด้วยเอ๋ : ทำไมต้องไป ไปทำไม (น้ำเสียง flower gold มากอ่ะ )เรา : พี่มีภาพอย่ามาโกหกเอ๋ : ไหนภาพ อย่ามาว่าคนอื่นทั้งที่คนอื่นไม่ได้ทำได้ป่ะ (น้ำเสียงเหมือนเดิม flower gold มาก กอไก่ล้านตัว )เรา: มีแน่ เย็นนี้เจอกันเอ๋ : พี่ นู่ว่าพี่เชิญมโนอะไรไปเลยน่ะ นู่ไม่เคยคิดกับพี่บอยมากกว่าพี่น้อง ต่อไปนี้อยากมโนอะไรมโนไปเลย แค่นี้ ...แล้วมันก็วางสายไป ทิ้งให้เราอยู่แบบแค้น เราต้องไปดูกล้องหาหลักฐานมาให้ได้ แล้วอีกอย่างเอ๋ส่งไลไปหาบอยไว้ว่า ฝากบอกเราด้วยน่ะ อย่ามายุ่งกับมัน ถ้ามายุ่งมาก มีเรื่อง เราเอาโทรศัพย์ของบอยมาดูเรานี่อึ้งเลย แอบเอากับแฟนเรา แล้วยังมาพูดแบบนี้อีก อึ้มมมมมกลับมาช๊อตที่ต้องเคลียกันล่ะ กลับมาจากดูกล้อง เข้าห้องปุ๊บ เรานี่ตบแฟนเราเลย มันจุก มันเจ็บ แต่แปลก ไม่มีน้ำตา แต่ตอนนั้นบอยยังไม่สำนึก บอยยังโกหก บอกไม่เคยมีอะไรกับเอ๋ แค่มาเอายา แล้วต่างคนต่างนอนเล่นโทรศัพย์ เราด่า เราตบ นับครั้งไม่ถ้วน เรากำลังทะเลาะกันเลย เอ๋โทรเข้ามา เราเลยบอกบอยว่ารับไป แล้วให้มาหาที่ห้องบอยหน่อยแล้วอย่าบอกมันน่ะว่าเราอยู่ พอบอยรับสายบอย : อืมๆว่าไงเอ๋เอ๋ : อยู่ไหนบอย : อยู่ห้อง..เอ๋อยู่ไหนมาหาพี่ที่ห้องหน่อยสิเอ๋ : แล้วพี่ดาวล่ะ (ดาวคือชื่อสมมุติของเรา)บอย : ไม่อยู่ไปนอนบ้านเพื่อนเอ๋ :เครๆๆแล้ววางสายไป .... ไม่ถึงครึ่งชม. เอ๋มาเคาะห้อง เราเลยให้บอยไปเปิด บอยเปิดประตูให้เอ๋เข้ามา เรานั่งรออยู่ที่บนเตียงตรงหัวนอนเรา เอ๋นางมาถึง นางนั่งตรงปลายเตียง ตรงข้ามกับเราเราเลยเริ่มสนทนาแบบเมียหลวง คุยกับเมียน้อย แล้วมีอิต้นเหตุยืนอยุ่ตรงกลางเรา : ไหนว่าเมื่อคืนไม่ได้มานอนนี่เอ๋ : ไหนรูป (น้ำเสียงเหมือนเดิม )เรา : เอารูป รึเอาคลิปล่ะเอ๋ : แล้วแต่... (น้ำเสียงยังคงหยิ่งยโสเหมือนเดิม)เรา : เปิดรูปให้ดู ตาเราจ้องหน้ามัน แล้วถามมันว่าแล้วไหนล่ะ ไหนว่าไม่มานอนนี่เอ๋ : แล้วทำไมเรา : อ้าว แล้วมานอนทำไมเอ๋ : ถามพี่บอยดูเรา : ถามมรรึงงอ่ะ ตอบมาดิเอ๋ : อืมตามนั้นเรา : สรุปยอมรับว่าคือความจริงเอ๋ : อืมเรา : มีอะไรกันยังเอ๋ : มีแล้วเรา : อืมมมม ดีโน๊ะคือขอขั้นแปปนึง ระหว่างสนทนา เรานั่งคุยกันคนล่ะฝั่ง แต่สายตาที่เอ๋มันมองเราคือไม่สลด ไม่สำนึกผิด เรามรรึงงงจ้องมาได้ ตรูจ้องกลับแรงกว่า แต่นางไม่สลดเลยจริงๆ เราเลยพูดขึ้นไปอีกว่าเรา : ดีโน๊ะ แย่สามีคนอื่น แอบมีอะไรกับสามีคนอื่น ยังมามองหน้าเมียเค้าด้วยสายตาแบบนี้เอ๋ : อ่ะ!!!แล้วจะให้อะไรก็บอกดิ (น้ำเสียงคือลำคาญล่ะ )(นี่คือใครหลวง ใครน้อยฟ่ะ)บอย : ขอโทษพี่เค้าเขาสะเอ๋ : พี่จะให้นู๋ขอโทษ ทั้งๆที่นู๋ไม่รู้ว่าพี่เค้าต้องการไหม๊น่ะหรอบอย : เราก็ขอโทษ แบบสำนึกผิดด้วยล่ะ พี่เขาต้องกาีแค่นั้นเอ๋ : (น้ำเสียงลดมาประมาณ 0.000001% )พี่ดาว นู๋ขอโทษ พี่ต้องการใหนู๋ทำอะไรอีกไหม๊!!!เรา : นี่หรอขอโทษ ขอโทษแต่ไม่สำนึกไม่ต่างกันหรอก หึ!!เอ๋ : แล้วต้องการไรอีกว้าาาาเรา : หันไปหาบอย บอกบอยว่า...คบกับมันม่ะ เราจะไปเองบอย : ไม่เอาเรา : ทำไมบอย : ไม่ได้รักเรา : ไม่รักแล้วเอากันได้ไงบอย : ยืนนิ่งสักพัก แล้วบอกว่า อารมชั่ววูบเรา : เห้ยยย เอาเขาต้องรับผิดชอบเขาดิบอย : ไม่อ่ะ ไม่ใช่แม่ของลูกพอบอยพูดจบประโยคนั้น หน้าเอ๋หันมาทางบอยแบบเร็วมาก คงอึ่งกับคำตอบที่บอยตอบมาเรา : ก็เหมือนที่พี่พูดในโทรศัพย์เมื่อเย็นอะโน๊ะ ถ้า ผญ.มันง่าย ผช.ที่ไหนก็เอาเอ๋ : เอออๆๆ นู๋ง่าย จบป่ะ!!!(น้ำเสียงยังคงไม่สลด )เรา : นั่งว่า นั่งด่ามัน เกี่ยวกับคำพูดที่มันพูดว่าเราในโทรศัพย์ ตอนนี้ น้ำเสียงเราหยิ่ง นิ่ง ตาเราจ้องมองมันแบบดุดัน ปากก็พูดจิกกัด บลาๆๆๆ ต่างๆนาๆที่มันว่าเราในโทรศัพย์ซึ้งตอนนั้นเราโต้ตอบไม่ได้ ตอนนี้เราเลยจัดหนัก จัดเต็ม ....แต่ระหว่างเราเริ่มเคลียกัน เราอัดเสียงไว้ตลอด เผื่อเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน เราจะได้มีหลักฐาน แต่เราสาบานเลย ตั้งแต่เริ่มคุยกัน ยันจบบทสนทนา เราไม่ตบอิเมียน้อยเลยสักแอะ นั่งนิ่งๆ ใช้สายตาตบ ใช้คำพูดด่าแบบผู้ดี แต่เจ็บ เรามานั่งย้อนคิดน่ะ ถ้าเป็นคนอื่น เขาจะใจเย็นขนาดนั้นม่ะ เห็นหน้าเมียน้อย ผญ.ที่แอบมีอะไรกับแฟนเรา แถมตอนคุย มันไม่สลด มันไม่สำนึกผิดอะไรเลย เป็นคนอื่น คงโดนตบไปฉาก2ฉากล่ะ แต่นี่!!เป็นเรา เราไม่ทำร้าย ผญ.เลย เพราะอะไรน่ะหรอ เราคิดมานานล่ะ ถ้าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เราจะไม่ทำ ผญ. เพราะตบมือข้างเดียวไม่ดัง ถ้าคนของเราไม่เล่นด้วย มันจะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นม่ะ อีกอย่าง ถ้าเราดีจริง แฟนเราจะไม่ทำแบบนี้ สรุปคือ มันก็ผิดกันทุกคนแหละ แต่ผิดกันคนล่ะแบบ...เอ๋กลับไป เพราะเราไล่มันเองแหละ คือ..บอยให้ขอโทษแบบสำนัก คือมันคงทำไม่ได้ ได้แต่นั่งนิ่ง

เรา : รีบๆๆพูด แล้วก็ออกไปได้ล่ะบอย : พูดสะ ขอโทษพี่เค้าดีๆเอ๋ : นิ่ง ไม่พูดอะไรเงียบอยู่ นาทีนึงได้เรา : (น้ำเสียงเน้นคำ แบบจิกๆ) รีบๆพูดแล้วรีบๆออกไปจากห้องนี้เอ๋ : ขอโทษ (ไม่สลดเหมือนเดิม พูดแบบขอไปที) แล้วเดินออกจากห้องไปพออยู่กันสองคนเท่านั้นแหละ เราตบไม่ยั้งเลย มันได้แต่ขอโทษ ขอโอกาศ ขอให้เราให้อภัยมัน จนมันร้องไห้แบบคนจะตายเอา แต่เราก็เมิน ไม่สนใจ เราก็เก็บเสื้อผ้าจะไปจากที่นี่ บอยก็ห้ามไม่ให้เก็บ พร้อมกับร้องไห้แบบบ้าไปแล้ว สติหลุดไปแล้วอ่ะ แต่เราก้ไม่สนใจน่ะ จนมันเห็นว่าเราจะไปจริงๆมันดันพูดขึ้นมาว่า "ถ้าเค้าตายที่รักจะพอใจใช่ไหม๊" จบคำปุ๊บมันเดินไปที่ระเบียงจะกระโดดตึกตาย เราทิ้งทุกอย่างคว้าเสื้อจากด้านหลังแล้วกระชากเข้าห้องกลับมา พอเข้าห้องได้มันก็ก้มลงมาจะกราบเท้าเราบอก "ที่รัก เค้ายอมกราบเท้าล่ะ ขออย่างเดียว อย่าไปจากเค้าได้ไหม๊ ขอโอกาสให้เค้าเริ่มต้นใหม่อีกครั่งน่ะ "เรา : นิ่งไม่ตอบบอย : ก้มลงจะกราบเรา : เอาเท้าหนี..คือไม่ได้ต้องการขนาดนั้นป่ะ พ่อแม่ก็ไม่ใช่ จะให้มากราบเท้าเรา อีกอย่างบอยบวชมาแล้ว แล้วจะมาทำแบบนี้ เราอ่ะจะบาปแทนบอย : นั่งคุกเข่ากอดขาเราเอาไว้ แล้วบอกว่า " น่ะๆๆที่รักให้โอกาศเค้าอีกครั้ง เค้ารู้แล้วว่าการจะเสียของรัก ที่รักมากที่สุดไปมันเจ็บปวดทรมานยังไง น่ะๆๆที่รัก เรามาเริ่มต้นใหม่ " คือบอยพูดไปร้องไห้ไป ร้องแบบหมาบ้า น้ำลายยึด ขี้มูกโป่ง แล้วกางเกงเรานั้นแหละที่รองรับอะไรพวกนั้น แต่เราก็เลือกที่ตะให้อภัยน่ะ เพราะที่ผ่านมาบอยดีกับเรามาก มากถึงมากที่สุด บอยบอกว่ามันแค่หน้ามึดกับการทำแบบนี้ พลั้งเผลอทำผิดไป แต่มันจะพูดให้ดูดียัไง เราก็กลับไปยู่ดี เราก็เลือกที่จะให้อภัย แล้วให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์เอาว่า บอยจะทำตัวดีไหม๊ จะทำให้เราเสียใจในเรื่องแบบนี้อีกไหม๊ แต่บอยก็ให้ได้แค่คำพูด สัญญาว่าจะไม่ยอมเป็นแบบนี้อีกแล้ว ความผิดครั้งนี้ใหญ่หลวงมากนัก บอยไม่โง่ที่จะทำมันให้เกิดเรื่องแบบนี้อีกหรอก วันนี้บอยจะเสียคนที่บอยรักมากที่สุดไปเพียงเพราะแค่คำว่าพลั้งเผลอเท่านั้น เอง ครอบครัวจะพัง คนที่บอยรักต้องมาเสียใจ ร้องไห้กับพฤติกรรมแย่ๆของบอย แค่นี้บอยก็รู้แล้วว่าจะไม่ทำอีก บลาๆๆๆตอนนี้เรื่องเกิดมาได้แค่ 2 วัน สภาพจิตใจยังไม่โอเคเลย แต่เราต้องดีขึ้นกว่านี้ให้ได้ เราต้องแข้มแข็ง^^