กลุ้มใจค่ะ แฟนดี แต่ครอบครัวแฟนไม่ดี เราควรทำยังไง?

เรื่องมีอยู่ว่า .. เราคบกับแฟนมาได้ประมาณ 2 ปี เขาเป็นคนดี มีความเป็นผู้นำ รักครอบครัว เรารักกันมาก ทุกนาทีที่เราอยู่ด้วยกันคือช่วงเวลาแห่งความสุข เรามีแพลนจะแต่งงานกันในอีก 2-3 ปีข้างหน้านี้ค่ะ (จขกท.และแฟน อายุ 27 ปีเท่ากันค่ะ) ตอนนี้อยู่ในช่วงเก็บเงินแต่งงาน เรา 2 คนมีการงานที่มั่นคงพอสมควรค่ะ (อาชีพเดียวกัน) จขกท.รับราชการ เงินเดือน 20,+++ แฟนทำงานเอกชน เงินเดือน 28,+++ คิดไว้ว่าถ้าสร้างครอบครัวด้วยกัน คงจะเป็นครอบครัวที่มีความสุขสมบูรณ์พอสมควรค่ะ ถึงจะต้องอยู่คนละจังหวัดด้วยภาระหน้าที่การงานไม่สามารถย้ายติดตามกันได้ ระยะทางห่างกันประมาณ 130 กม. คิดว่าไม่ใช่ปัญหา เพราะเรามีวันหยุดเสาร์อาทิตย์และปิดเทอมไว้อยู่ด้วยกัน วางแผนไว้ว่าชีวิตบั้นปลายช่วงเกษียณเราจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันดูและกันและกันไปจนตราบสิ้นลมหายใจ ดูเหมือนชีวิตรักเราจะดูราบรื่น

แต่!!! ก็มีปัญหาครอบครัวของเขา น้องสาวเขามีลูกตั้งแต่วัยรุ่น คือเรียนไม่จบและท้องก่อนวัยอันควร และสามีน้องสาวก็ติดคุกคดียาเสพติด แม่เขาและน้องจะไปเอาเด็กออก แต่เขาขอไว้ไม่ให้เอาเด็กคนนี้ออก มันเป็นบาป ชีวิตคนทั้งชีวิต เด็กไม่ได้ผิดอะไร และเขาบอกว่าเขาจะดูแลเด็กคนนี้เอง ปัจจุบันเด็กคนนี้อายุ 2 ขวบแล้ว กำลังน่ารักค่ะ ขอเรียกเด็กว่า น้องบี นะคะ น้องสาวแฟนเรา (แม่ของน้องบี) มีแฟนใหม่มาเรื่อยๆ เปลี่ยนแฟนบ่อย ทำตัวเละเทะ ไม่เป็นโล้เป็นพาย และไม่ได้มีการงานที่มั่นคงพอที่จะเลี้ยงดูลูกได้ น้องเปลี่ยนงานบ่อย หนักไม่เอาเบาไม่สู้ จนมาคบกับแฟนคนปัจจุบันที่พอจะไปได้ดี หางานให้น้องทำจนน้องพอมีรายได้มาใช้จ่ายบ้าง แฟนน้องเป็นลูกเถ้าแก่มีเงิน แต่ก็ดันมาติดคุกไปซะอีก ภาระในบ้านก็ตกเป็นของแฟนเรา แม่เขาก็ไม่ได้ทำงานอะไร เลี้ยงหลานอย่างเดียว พ่อเขาเสียไปแล้ว แฟนเราจะแบ่งเงินเดือนส่วนหนึ่งไว้ให้แม่ไว้ใช้กับหลาน ส่วนน้องเขาตัดหางปล่อยวัด เพราะเอาไม่อยู่ แต่น้องก็มาขโมยเงินแม่ใช้อยู่ดี คือเหมือนกับแฟนเราแบกภาระในบ้านไว้คนเดียว เราสงสารแฟนนะ อยากให้น้องเขาเป็นหลักเป็นแหล่งช่วยพี่บ้าง หรืออย่างน้อยแค่เอาตัวเองให้รอดดูแลลูกให้ได้ก็พอ อันนี้แค่ปัญหาครอบครัวพอหอมปากหอมคอให้เห็นภาพกันค่ะ

เรื่องที่เรารู้สึกไม่สบายใจเลย ก็คือเรื่องหลานสาวของเขา (น้องบี) น้องบีก็เป็นเด็กน่ารัก เล่นซนไปตามประสาค่ะ เราก็เอ็นดูหลานนะ ไม่ได้รังเกียจแต่อย่างใด แต่แม่เขาหมายมาดอยากจะให้เรารับน้องบีเป็นลูกแท้ๆ สอนให้น้องบีเรียกเราว่าแม่ เรียกแฟนเราว่าพ่อ ชอบบอกว่า นี่ไงเห็นมั้ยออกมารอพ่อกับแม่ก่อนเลยรอไม่ไหว แฟนก็ชอบใจไปกับแม่ด้วย แม่แฟนเคยพูดกับเราว่านี่ถ้าหนูคบกับลูกแม่เร็วกว่านี้จะให้เรากับแฟนรับน้องบีเป็นลูกแท้ๆ เลย น้องบีจะได้มีสิทธ์เบิกได้ และแม่แฟนยังเคยพูดทำนองว่าต่อไปพอน้องบีโตขึ้นจะให้เรากู้เงินไว้ส่งเสียน้องบีด้วยนะ (เข้าใจค่ะว่าอยากให้ลูกสาวกับหลานสบาย แต่มันคือการผลักภาระมาให้ลูกชายกับลูกสะใภ้ค่ะ) โอ้ยยยย เราจะเป็นลม ได้แต่ฟังผ่านหูค่ะ ไม่ได้โต้ตอบใดๆ แฟนรักหลานมากค่ะ แฟนบอกเสมอว่า ถึงไม่ใช่ลูกก็เหมือนลูก เพราะเขาเป็นคนขอชีวิตน้องบีไว้ เราเปิดบัญชีคู่เก็บเงินไว้ด้วยกันไว้สำหรับลูกเราในอนาคต เขาบอกว่าเงินก้อนนี้ต้องแบ่งให้น้องบีด้วยนะ เขาตั้งใจจะส่งเสียน้องบีเรียนเอง เขาบอกว่าจะให้น้องบีดูแลน้อง (ลูกของเรา) และพอน้องบีเรียนจบจะซื้อรถให้น้องบี ส่วนลูกเราให้ใช้รถของเรา 2 คน (เรามีรถกันคนละคันค่ะ) คือเรารู้สึกว่า เห้ย!! ลูกเรานะ ทำไมเทอถึงให้สิ่งที่ดีที่สุดกับหลาน ทำไมเทอรักหลานมากกว่าลูก เราเข้าใจนะว่าเขาเป็นคนดี เขารักหลาน เขาอยากจะเติมเต็มในสิ่งที่หลานขาด เขาเป็นลุงที่ดีมาก แต่เรารู้สึกโชคร้ายที่ได้พ่อของลูกที่รักลูกไม่เต็มที่ ริดรอนสิ่งที่ลูกควรจะได้ไปให้หลาน เรารู้สึกแย่มาก รักเขาก็รัก แต่สิ่งที่เขาคิดเขาพูดออกมาแต่ละอย่าง คือเราต้องเข้าไปร่วมรับผิดชอบชีวิตเด็กคนนึงซึ่งเราไม่ได้ก่อ เราไม่ได้เป็นเด็กใจแตก ไม่ได้ท้องก่อนวัยอันควร เราเป็นลูกที่ดีของพ่อแม่มาตลอด ตั้งใจเรียนจนจบ มีการงานมั่นคง พ่อแม่ส่งเสียให้เรียนเหนื่อยแทบตาย เพื่อมาส่งเสียเลี้ยงดูเด็กที่เกิดมาจากเด็กวัยรุ่นใจแตกแบบนี้เหรอ ช้ำใจจริงๆ นะ เราทะเลาะกับแฟนค่ะเรื่องนี้ เขาบอกว่า เราเห็นแก้ตัวเองอย่างเดียว ก็คงจริง แต่เขาไม่ได้เห็นแก่เราเลย เขาเห็นแก่หลานเขาอย่างเดียว โดยไม่เห็นใจเรา คนที่ต้องมาร่วมรับผิดชอบภาระที่ไม่ได้ก่อ แค่สุดท้ายเขาก็ยอม บอกว่าเทออยากจะทำอะไรก็ทำเลย เรายอมเทอทุกอย่างอยู่แล้วหนิ เรารักเทอเราถึงยอมเทอทุกอย่าง คือยอมแบบไม่เต็มใจอ่ะค่ะ เราอัดอั้นตันใจจริงๆ นะ ตอนนี้เขาก็ยอมไปแบบนั้น อนาคตเขาก็คงดูแลหลานเต็มที่ของเขาแหละ เหนื่อยใจค่ะ เราช่วยเหลือหลานได้นะ พอเป็นน้ำใจ ช่วยได้เท่าที่พอมีกำลังไม่ให้เดือดร้อนครอบครัว อะไรที่เราจะให้หลานเรา (ลูกที่เกิดจากน้องเรา) ไม่ว่าจะเป็นทรัพย์สมบัติใดๆ เราก็จะให้น้องบีหลานเขาเท่ากับหลานเรา แต่ให้รับมาเป็นลูกเต็มตัวเรารับไม่ไหวจริงๆ

เพื่อนๆ มีความคิดเห็นอย่างไรกับเรื่องนี้บ้างคะ ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ ขอบคุณทุกความเห็นค่ะ ^^