"ไม่เคยมีความแน่นอนในความรัก" เพียงแค่เราไม่ยอมรับความจริง!!

วันที่ความรักแปลกไป

"ไม่เคยมีความแน่นอนในความรัก" คำพูดนี้ยังเป็นคำพูดอมตะเสมอ ตราบใดที่โลกยังหมุนให้ชีวิตของคนเราไปพบเจอเรื่องราวต่าง ๆ มากมายอยู่ทุกวัน ความเปลี่ยนแปลงก็จะกลายเป็นเรื่องธรรมดาที่ธรรมชาติมอบไว้ให้ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกได้พบเจอ โดยเฉพาะมนุษย์ที่เราเชื่อกันว่าเป็นสัตว์ที่ไวต่อความรู้สึกมากที่สุด ทุกนาทีที่โลกหมุนไปกระทบกับอะไรก็ตาม มนุษย์จึงง่ายที่จะรู้สึกและสัมผัสได้ เช่นนั้นแล้วมนุษย์จึงง่ายที่จะเปลี่ยนแปลงอย่างที่สุดเช่นกัน

ในความเป็นคนรักที่เคยรักใคร่กันมานาน วันคืนที่ได้เรียนรู้นิสัยใจคอกันมานั้น ย่อมทำให้รู้จักกันอย่างลึกซึ้ง รู้จักนิสัยใจคอกันเป็นอย่างดี หรือแม้แต่เรื่องเล็กน้อยที่เป็นสิ่งเข้าใจยากแต่ก็สามารถรับรู้และเข้าใจได้ด้วย Sense ของการเป็นคนใกล้ชิด ทุกอย่างย่อมสื่อถึงกันได้ จึงเป็นเรื่องยากที่ใครสักคนจะปกปิดความรู้สึก หรือเก็บงำอะไรบางอย่างให้อยู่ในใจเพียงอย่างเดียว

เมื่อฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเปลี่ยนไป อีกฝ่ายจึงสามารถรับรู้ได้ สัมผัสได้ก่อนใคร อาจไม่ต้องมีใครบอก ไม่ต้องมองเห็นด้วยตาเปล่า แต่ความเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ทุก ๆ คนจะสามารถรับรู้ได้ด้วยใจ สัมผัสได้ด้วยความรู้สึก บางครั้งคำตอบหรือข้อสรุปว่าความรักไม่เหมือนเดิมแล้ว ก็ไม่ต้องรอคำยืนยันจากใคร เพราะ Sense ของความรักจะช่วยเราหาคำตอบ

การรับรู้ว่ามีใครบางคนได้เปลี่ยนแปลงไปไม่ใช่เรื่องยาก เพราะความรักเป็นเรื่องของความรู้สึกล้วน ๆ ที่สามารถรับรู้ได้ด้วยความรู้สึกจริง ๆ เพียงแต่เราต้องรู้จักสังเกต และอย่าละเลยกับความผิดปกติบางอย่างที่เราอาจจะคิดว่าเล็กน้อย เพราะสิ่งที่เล็กน้อยอาจจะเป็นจุดเริ่มต้นของปัญหาใหญ่ที่เราไม่อาจรู้ก็ได้

ดวงตาที่มองกันและกันมีความว่างเปล่าและห่างเหิน มือที่จับกันอยู่เหมือนจะไม่อุ่นอีกต่อไป หากสังเกตดูดี ๆ จะทำให้เรารู้สึกได้ทั้งนั้น คำพูดจาที่ไม่เหมือนเคย จับได้ว่าเป็นคำโกหกแทบจะทั้งนั้น หลายครั้งที่ถูกละเลย บ่อยครั้งที่ถูกลืม ความผิดเล็กน้อยกลายเป็นความผิดใหญ่โต ทำอะไรก็ไม่เคยถูกใจ ดูเหมือนจะผิดไปหมด รู้สึกเหมือนตัวเราเกะกะ เป็นภาระในชีวิตเขา นั่นแหละที่เป็นความเปลี่ยนแปลงที่อาจจับต้องไม่ได้แต่ต้องรู้ด้วยใจ

เพราะคนบางคนเมื่อถึงเวลาที่หัวใจตัวเองเปลี่ยนแปลงไปแล้วก็ไม่เคยกล้าที่จะยอมรับ ยังกล้ายืนยันได้เต็มปากเต็มคำว่าเหมือนเดิม...เหมือนเดิมอย่างนั้น อย่างนี้ ทั้งที่การกระทำมันสวนทางกับคำพูด นั่นอาจเพราะเขายังไม่พร้อมที่จะเลิกรากับเรา เพราะยังเห็นเรามีประโยชน์อยู่บ้างนิดหน่อย หรือกลัวว่าจะกลายเป็นคนผิดที่เป็นฝ่ายทิ้งเราก่อน

หากเราจะต้องคอยถามว่า "ยังรักเราอยู่ไหม" จะไม่มีทางได้คำตอบที่แท้จริงหรอก สิ่งที่เราจะได้มีเพียงคำโกหกที่พันธนาการเราเอาไว้ ไม่ให้เราตัดสินใจอะไรได้แค่นั้นเอง เพราะบางคำถามเราอาจจะถามได้ แต่ต้องตอบคำถามนั้นด้วยตัวเอง

การยอมรับ...เป็นเรื่องยากยิ่งกว่าการรับรู้ เพราะหลายครั้งที่เรารู้แต่เราก็ไม่อาจจะยอมรับได้ เพราะความรักที่เรามีให้กับเขานั้นมากมาย เราจึงหาเหตุผลมากมายมาเข้าข้างเขา หรือปลอบใจตัวเอง หรือไม่ก็มาแก้ต่างให้เขาอยู่ตลอดเวลา ทุกอย่างจึงกลายเป็นความคาราคาซัง ยืดเยื้อ ไม่มีบทสรุปที่ชัดเจน เราก็จะต้องใช้ชีวิตวนเวียนอยู่แค่ตรงนั้น หลอกตัวเองว่าทุกอย่างยังเหมือนเดิม

แต่อย่าลืมว่าเขาหลอกเราว่ารักได้ เราหลอกคนอื่นว่าเขารักได้ แต่เราหลอกตัวเองว่าเขารักไม่ได้ จะมีประโยชน์อะไรที่มีความสุขอยู่บนความฝันที่เราสร้างขึ้นมา เพราะรู้อยู่แล้วว่าเมื่อตื่นขึ้นมาความฝันก็จะอันตรธานหายไป เหลือทิ้งไว้แค่ "ความจริง" ที่ยังคงต้องเป็นความจริงอยู่วันยังค่ำ ยอมรับและเชื่อเถอะว่าหลาย ๆ อย่างที่ดูเปลี่ยนไป ไม่ว่าจะเป็นการกระทำ ดวงตา หรือรอยยิ้ม ล้วนเกิดมาจากสิ่งเดียวที่เปลี่ยนไป นั่นคือ...หัวใจที่ไม่เหมือนเดิมแล้ว

ขอขอบคุณข้อมูลจาก

หนังสือ : ถ้าความรักทำให้เราต้องร้องไห้เขียนโดย : ลูกปัด