คิดว่าสิ่งสมควรไหมกับสิ่งที่เราโดนตอนนี้

เราบอกก่อนนะ เราเป็นนึงที่เอาแต่ใจตัวเองมากจนน่าเบื่อ วันนึงเราได้เจอผู้ชายคนนึงเราว่าเขารักเรามากเขามักจะยอมทำทุกๆอย่างให้เรา ไม่ว่าเราจะด่าจะว่า จะโมโหใส่เขายังไงเขาก็มักง้อเราเสมอไม่ว่าเขาจะผิดหรือไม่ก็ตาม เราเรียนที่ กทม เขาทำงานที่ต่างจังหวัด วันหยุดสุดสัปดาห์เขาก็จะมารับกลับบ้านที่ยุดยา พอวันอาทิตย์เขาก็จะไปส่งเรากลับหอ เรามีโรคประจำตัวคือหอบ ภูมิแพ้อาหาร ปวดหัวบ่อย เรามักจะโทรไปหาเขาตอนกลางคืน ถ้าเขาไม่รับเราก็จะโกรธเขา ว่าถ้าเราป่วยละ ใครจะช่วยเรา เขาก็จะเงียบๆฟังเสมอ ตอนคบกันได้ปีแรกเรามีความสุขมากๆกับเขา ทั้งๆที่เขาไม่เป็นตัวเองเลย(เขาเคยบอก) พอเข้าปีที่สอง เขาเริ่มไม่ค่อยง้อเรา บางครั้งหายไปสองวันโดยไม่มีสาเหตุ ไม่บอกอะไรทั้งนั้น พักหลังเขาออกจากงานมาช่วยที่บ้านทำนา และให้เหตุผลกับเราว่าจะเอาเงินมาใช้หนี้และจะได้มีเวลาคุยกับเราเยอะๆ สุดท้ายเราทะเลาะกันทุกวัน เขาประชดประชันเรามากขึ้น เขาไปทำนาตั้งแต่ 7 โมงเช้าจนถึงทุ่มนึงทุกวัน เขาจะโทรมาบ้างช่วยเที่ยงแปปนึง แล้วก็จะวางไป ช่วงหลังทุ่มนึงไปแล้วเขาก็จะพักผ่อน มีได้คุยบ้างบางวัน เรางี่เง่าขึ้นทุกวัน เพราะเราอยากให้เขาโทรหาเราบ่อย เราคิดถึงเขามาก เมื่อก่อนเขาตามใจจะไปไหน ไปเมื่อไหร่ไปได้ตลอด ทุกวันนี้บางทีเราจะไปไหนต้องรอมืดๆ สองทุ่มไปแล้ว บางทีนัดแล้วเขาก็ไม่มาและหายไปเลยโดยที่ไม่ได้บอกอะไร เราเคยซื้อแหวนทองให้เขาใส่นิ้วนาง แต่เขาจำนำไปส่งรถแล้ว และเขาเอาแหวนใหม่มาใส่ที่นิ้วนางโดยที่เขาบอกว่าของพ่อเขา เขาเคยจะเลิกจะเราครั้งนึงเพราะที่บ้านมีคู่ครองให้เขาแล้ว เราเลยไม่แน่ใจ ตอนนี้เราคิดว่าทำไมเราต้องด่าเขา โมโหร้าย เราเลยหาข้อมูลในเนต ทำแบบทดสอบ สรุปเราเป็นไบโพล่า หมอแนะนำให้ไปรักษา เพราะเราคุมอารมณ์ไม่ได้เลย เราบอกเขา เขาบอกคนบ้าไม่รุ้ตัวหรอกว่าบ้า เราบอกเราไม่ได้บ้า เราก็ด่าเขาไปอีก สุดท้ายเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย เขาหายไปเฉย เราคงเลวมากๆ คิดว่าเราควรปล่อยเขาไปใช้ชีวิตแบบมีความสุขไหม เรารู้ว่าเราเป็นตัวถ่วงเขา เรารักเขามาก ทุกวันนี้เกลียดตัวเองมาก ขอบคุณทุกคนที่อ่านมากๆค่ะ