มาแชร์ประสบการณ์ เรื่องความบังเอิญหรือพรหมลิขิต

สวัสดีค่ะ เราจะเล่าเรื่องราวของชีวิตเราให้ฟัง ช่วงชีวิตที่ผ่านมาเราไม่เคยมีแฟนหรือรู้สึกรักผู้ชายคนไหนที่เข้ามาคุยเลย ไม่ได้เล่นตัวนะแต่ถ้าคุยกันแล้วไม่ใช่เราจะไม่ให้ความหวังเขาค่ะ แล้วมีอยู่วันหนึ่งเราเดินสวนกับผู้ชายคนหนึ่ง แล้วเหมือนเราหันไปมองเขารู้สึกถูกชะตามากค่ะ เหมือนความรู้สึกที่เขาเรียกว่ารักแรกพบอะไรละมั้งตอนนั้นก็ไม่อะไรหลอกค่ะ ก็คิดว่าชอบบุคคลิกของเขามันตรงใจ แต่ก็แค่คนเดินสวนกันละนะ แต่มันยังมีต่อค่ะ ไม่อยากจะเชื่อว่าเราได้มาเจอกันอีกครั้ง เรากับเขาดันทำงานสายอาชีพเดียวกันแล้วเขาก็ดันเป็นน้องของพี่ที่เรารู้จักค่ะ โคตรจะบังเอิญ ตอนแรกเขาไม่มองเราเลย เราไม่สวยด้วยแหละพอผ่านไป เราเลยตั้งเป้าหมายว่า เราจะทำให้เขารู้จักเราให้ได้ และแล้วมีอยู่วันหนึ่ง เราไปออกงานแล้วพี่คนนี้เค้าก็เรียกเรา ชื่อจริง เต็มยศ ตอนแรกตกใจมาก แล้วก็รู้สึกดีใจ หลังจากนั้นเราก็ไปหาเฟส หาไลน์เราทักเขาไปค่ะ เราทักเขาทุกวันเลย ทักเขาไปเขาตอบบ้าง อ่านไม่ตอบบ้าง เราซื้อขนมไปฝากเขาเป็นประจำจนบางทีเขาอาจจะรำคาญ ฮ่าๆๆ ผ่านจากวันไปเป็นเดือน ผ่านจากเดือน กลายเป็นปี ทุกวันนี้เรายังคุยกับพี่เขาค่ะถึงไม่ใช่สถานะแฟน แต่เรารู้สึกได้ว่าเราเข้ากันดี เราไปเที่ยวด้วยกันบ้าง บางครั้งเราก็เจอกันโดยบังเอิญมีอยู่ครั้งหนึ่งเรากำลังคิดถึงเขานี้แหละ เดินก้มๆแล้วอยู่ๆเขาก็เดินสวนมาเจอที่ห้างแห่งหนึ่ง เราตกใจสิแล้วก็มีอีกนะ เราชอบเพลงเดียวกัน ดูหนังแนวเดียวกัน บางครั้งเราคิดอยู่ เขาก็พูดออกมาสะงั้น มันแปลกประหลาดดีแหละแล้วก็เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นบ่อย จนเราไม่รู้ว่ามันคือความบังเอิญหรือพรหมลิขิต คุณคิดดูสิ จากคนที่เดินสวนกัน ใครจะรู้ว่าจะได้รู้จักกัน ได้พูดคุยกัน เราสนิตกัน ได้รักเขามากมายขนาดนี้ มันช่างเหลือเชื่อจริงๆจนตอนนี้เรารู้สึกรักเขามาก และก็ไม่เปิดใจคุยกับใครหรือชอบใครเลย ประมาณว่าถ้าไม่ใช่เขา เราก็คงไม่รัก

ใครมีประสบการณ์แบบนี้มาเล่าให้ฟังบ้างนะ