ทำถูกไหมที่จะเดินออกจากคนที่เรารัก

ผมกับแฟนคบกันมาได้เกือบจะสามปี ช่วงแรกๆเราอาจจะไม่ได้จริงจังอะไรมากมายและเขาก็อาจจะคิดถึงแฟนเก่าด้วยแต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรเนื่องจากการคุยของเขากับแฟนเก่าไม่ได้มีความสัมพันธ์ฉันท์แฟนแต่ผมก็ทะเลาะกับเธอเล็กน้อยแล้วชีวิตคู่ของเราก็ดำเนินมาเรื่อยๆ ผมพาเธอไปเที่ยวในที่ต่างๆ ทั้งชมดอกซากุระ ไปดอยบ้าง ไปร้านอาหารที่วิวดีๆบ้าง ผมก็พาเธอไปเที่ยวบ่อย จนแม่เธอบ่นนิดๆ 555 เรารักกันดี ผมเป็นคนที่ได้เดินทางบ่อยทั้งในและต่างประเทศ เราเข้าใจกันดีมาโดยตลอด ตอนอยู่ไทยผมเป็นคนไม่ค่อยไปเที่ยวร้านเหล้าเพราะกลัวแฟนจะระแวง ไม่ใช่ไม่ไปเลยนะ อาจจะทะเทาะบ้างเล็กน้อยตามประสาคนเป็นแฟน แต่สิ่งที่สำคัญมากที่สุดคือความรักถ้าเรายังรักกันเราก็จะอยู่ด้วยกันได้(เพ้อนิดๆ) จนช่วงหลังๆสองเดือนผ่านมาเธอเริ่มมีปากเสียกับผมบ่อยขึ้น ทะเลาะกันบ่อยขึ้น เราก็กลับมาดีกันเหมือนเดิม แต่ที่เพิ่มเติมคือ เธอบอกเลิกผมบ่อยขึ้น บางครั้งอยู่ดีๆเธอก็บอกว่า "เราไม่ควรที่จะมาคู่กัน ผมดีเกินไป" ผมคุ้นประโยคนี้นะ เชื่อว่าหลายคนคงจะคุ้นเคยเหมือนกัน ผมมาคิดว่ามันละครไปไหม (ถ้ารู้อย่างนี้กูเลวตั้งแต่แรกให้ก็ด้ายยย!!!) เธอยังบอกอีกว่าเธออึดอัดที่จะต้องให้ผมตอบคำถามผมเวลาจะทำอะไร คือเราไม่มีความลับต่อกันเราจะให้รหัสแอพต่างๆให้กัน ช่วงนี้แหละที่เธอบอกว่า เธอขอสักแอพได้ไหมที่จะเอาไว้คุยเป็นส่วนตัวผมก็โอเคไม่มีปัญหา หลังๆมาผมก็เห็นเธอโพสถึงใครไม่รู้และคุยกับใครไม่รู้โดยที่น้องผมบอกมาว่าเธอคุยกับคนๆหนึ่ง ผมถามว่าผู้ชายนี่ใคร เธอบอกว่า ช่างถ่ายรูป ผมถามต่อว่า คุยกับเขาทำไม ก็จะเอามาทำรูปคู่ให้ผมตอนวันเกิดเพราะวันเกิดไม่ได้ให้อะไรกับผม ผมก็ปล่อยไปด้วยความที่เราไม่มีหลักฐานว่าเขาคบกัน เขาโพสหากับตลอด เช่น คิดถึงนะ, จูปๆ, รูปที่ผู้ชายทำสัญญาลักษณ์ I Love You แล้วมีชื่อแฟนผม, ถ่ายรูปคู่ด้วยกัน แต่ทำลางๆ ซึ่งแน่นอนผมก็จำได้ สองสามอาทิตย์หลังมานี่เธอไปเข้าค่ายบ่อยมาก เราก็ไม่ได้มีเวลาคุยกัน เธอไม่อยากที่จะโพสรูปคู่กับผม ทั้งที่ผมก็แซวไปว่า อยากให้โพสหาบ้าง ผมโพสหาตลอดเลย ผมก็เลยพยายามทำงานหนักไม่อยู่นิ่งเพื่อที่จะได้ลืมเรื่องราวของเขาสองคน แต่เวลาที่เขาบอกว่าไปเข้าค่าย เธอเสร็จกิจกรรม 21.30ทุกวัน แต่เธอโทรหาผม 4 ทุ่มเกือบ5 ทุ่ม เธอให้เหตุผลว่า เธอต้องเอาเวลาไปเตรียมตัวอาบน้ำจัดของเพื่อวันต่อไป(ฟังขึ้นแฮะ) ผมก็ปล่อยไป จนมาถึงวันแตกหักเรานัดกินข้าวด้วยกันที่บ้านเธออยู่ๆเธอไล่ผมกลับเนื่องจากอ้างว่าจะอาบน้ำ ผมก็ถามว่าจะอาบน้ำแล้วจะให้กลับทำไม เธอบอกว่า เวลาอาบน้ำแล้วมีคนรอเธอรู้สึกไม่โอเค ผมเถียงเธอสักพักสุดท้ายผมก็กลับ พอมาถึงบ้านผมกลับมาทักแชทไปหาผู้ชายคนนั้นว่า พี่...เค้าเข้าไลน์ไม่ได้ พี่เปลี่ยนรหัสแอพไลน์เค้าเหรอ ผช.บอกว่า เค้าไม่ได้ทำอะไรเลย น้องให้คนอื่นอีกไหม ผมนี่ขึ้นเลยครับ ทนมาตั้งนานผมเลยตัดสินใจที่จะไม่ทน ขับรถไปบ้านเธอเดียวนั้นความเร็วไม่ต้องคิดกันเลยทีเดียว มันเป็นการดิฟรถครั้งแรกในชีวิตของผม ผมใช้เส้นทางผ่านทุ่งนาเลนล์เดียว แน่นอนนะครับว่าคนที่ทำนาอยู่เขาจะต้องหยุดเพื่อดูผม ที่ขับรถปิกอัพตามท้ายด้วยฝุ่นและดิฟหลายโค้งด้วย ผมพึ่งรู้ว่าเรามีพรสวรรค์ด้านนี้เหมือนกัน ผมไปหาเธอ เธอกำลังอาบน้ำอยู่และเอาโทรศัพท์เข้าไปด้วย ด้วยความโกรธผมเคาะประตูอย่างแรง แม่เธอก็ต้องเข้ามาหาผมถามว่าเกิดอะไรขึ้น ผมบอกออกไปว่า ผมจะรอเธอออกมาคุยพร้อมกัน เธอทำชักช้าอะไรไม่รู้ไม่ยอมออกมาก็อาจจะอาบน้ำ แต่ด้วยความใจร้อนก็บอกให้มาคุยกันก่อน สักพักใหญ่เธอออกมา แม่และพี่สาวของเธอก็บอกว่าค่อยๆคุยกันมีอะไรลูก ผมอธิบายไปทุกอย่าง รวมถึงบอกว่าเธอไปหาผช.คนนั้นที่เซนทรัลและไปมหาลัยเขาด้วย ไปถ่ายรูปกัน ซึ่งแน่นอนรูปคู่หัวชนกันที่ผมเห็นมันเข้ามาตบสมองผมอย่างแรง ผมทำอะไรไม่ถูกเลย ตลอดเวลาที่คบกันผมไม่เคยมีใครเลย ผมถามเธอว่า ทำแบบนี้ทำไมไม่รักกันหรอ เธอบอกว่ารักผม: แล้วทำๆไมเธอ: เอาตรงๆเลยไหมผม: อืมเธอ: ผมไม่เคยเข้าใจเธอไม่เคยรับฟังเธอ ไม่ค่อยง้อ ตามใจตัวเอง เถียงตลอด และที่สำคัญเลย "เราไม่ควรที่จะมาคู่กัน ผมดีเกินไป"ผมถามว่าคบกันนานยัง เธอบอกไม่รู้ไม่ได้คบ!!!ตะคอกใส่ผม ผมต่อสายไปหาผช.คนนั้นผมบอกว่าลองคุยกันปกติสิ เธอตะโกนไปใส่โทรศัพท์ ผมก็เอามาคุยตามประสาลูกผู้ชาย ถามเขาไปเขาก็รู้ว่าผิด อืมมมน่ะ ผมถามไปคบกันนานยัง เขาบอกว่าคบจริงๆ 1 เดือนครับ ผมไม่อยากจะลงรายละเอียดมาก กลับมาที่เธอ บอกว่าไม่ได้คบ คุยกันเฉยๆ ทุกครั้งที่ทะเลาะกับผม เหมือนไม่กี่วันที่ผ่านมา ผมไปร้านข้างนอกกับเธอแต่เธอกลับโพสว่าคิดถึงนะแล้วก็มีสัญลักษณ์แทน ชื่อ ผช. ผมถามเธอไปเธอบอกว่าโพสให้ผม(กูอยู่กับน่ะ อืมมม) ผมก็ต่อสายคุยไปกับผช.คนนั้นแล้วถามว่าเธอจะเลือกใคร เธอตะโกนไปว่า ไม่เลือกใครสักคน เราคุยแบบนี้ซ้ำๆ จนผมคิดว่าผมต้องกลับ แม่เธอถามว่าเธอยังจะคบผมต่อไหม แล้วผมล่ะ? ผมตอบไปว่า ผมรักเธอมากแม่ก็เห็นผมทำทุกอย่างแม่ก็รู้ แม่ก็ตอบว่า อืมจริง แม่ก็ถามเธอด้วยคำถามเดียวกัน เธอตอบไปอย่างไม่ใยดีว่าเธอไม่อยากได้ผม อยากเลิกกับผมนานแล้วแต่ไม่อยากจะบอกยังไงเพราะเธออึดอัด โอเค แม่บอกว่างั้นจากกันด้วยดีนะลูก ผมเดินออกมาด้วยเรี่ยวแรงที่อ่อนล้า พอกลับมาถึงบ้านผมมานอนคิดนั่งคิด ก็โทรไปหาเธอปรับความเข้าใจกัน เธอถามผมว่าจะรับได้ไหมถ้าเป็นแบบนี้ ผมบอกว่ารับได้ผมให้อภัยทุกอย่าง แต่ผมขอห่างกันเธอสักพักโดยการอยู่ไกลกันซึ่งผมคิดว่าจะไปเข้าวัดในป่ากับไปทำงานต่างประเทศ เธอก็บอกว่าไม่อยากให้ไปเพราะไกลกันมาตลอด สถานะเราตอนนี้ยังเลือนลางไม่ชัดเจน ผมบอกเธอว่าถ้าจะคบกันจริงๆขอให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ว่า ในระหว่างที่ผมทำอย่างใดอย่างหนึ่ง เธอเจอคนที่ทำให้เธอมีความสุข ผมก็ยินดีแต่ถ้าจะรอผมก็ไม่ว่าอะไร แสดงว่าเรายังคู่กันอยู่จะรอไหม? เธอตอบว่าจะรอ ผมก็บอกไปว่า ผมจะไปครั้งนี้ผมไม่มีกำหนดกลับ ถ้ารอไหวก็จะกลับมาดูแลเธอเหมือนเดิม...ผมก็รอดูว่าเธอจะคิดยังไงกับผมต่อไป จนมาถึงตอนนี้ตี4 เกือบตี 5 ผมก็ยังนอนไม่หลับ ข้าวก็ไม่กิน เพราะความรู้สึกแบบนี้แหละครับ ที่ผมไม่ได้ไปบอกกับใครซึ่งต่างกับเธอที่มีเพื่อนสนิทรู้เรื่องของผมตลอดจนบางครั้งผมคิดว่านี่ชีวิตกูกับนี่เรียกว่า ชีวิตคู่หรือชีวิตคี่ว่ะ ถึงอย่างนั้นผมก็ยินดีที่เธอมีเพื่อนดี พาไปหา ผช.ด้วยกัน เอ้ยผมต้องขอโทษน้องเขาด้วยที่พูดความจริงไป ยังไงผมก็ยังไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร และจะจบอย่างไร ผมควรจะกลับไปดูแลเธอเหมือนเดิมหรือจะจากกันไปด้วยดี