เวรกรรมมีจริงนะ เรื่องไปแย่งคนรักเค้ามา มันเจ็บจริงๆนะ

สวัสดีนะคะเพื่อนๆทุกคน วันนี้เรามาตั้งทู้เพื่อเป็นข้อคิดสำหรับคนที่กำลังเป็นเมียน้อย หรือ เคยไปแย่งของเค้ามา อยากบอกว่า เวรกรรมมันมีจริงๆนะ

เราเชื่อทุกคนต้องมีบ้างแหละว่าแอบชอบแอบรักคนมีเจ้าของ เพราะเราก็เคย ตอนนี้เราอายุ23 ส่วนแฟนเราอายุ30 แฟนเราทำงานเก็บเงินกู้ ตอนเราคบกันเราก็รู้ว่าพี่เค้ามีลูกมีเมียแล้ว แต่ ณ.ตอนนั้นเรายอมรับได้นะ เพราะตอนนั้นเราก็ไม่ได้รู้สึกจริงใจ เราเห็นเค้าทำเงินกู้ มีเงินอะไรประมาณนี้ ตอนคบกันนะ ไปรับไปส่งโรงงานตลอด คือง่ายๆตามใจเราทุกอย่าง ซื้อโน้นซื้อนี้ให้เราตลอด พาไปกินข้าวทุกวัน เราคบกันได้สัก2เดือนได้เราก็ออกจากโรงงานมาอยู่บ้าน เค้าให้เงินเดือนเราใช้ เดือนละ6พัน แต่เราอยากได้อะไรให้หมด เราคบกันมาเรื่อยๆทะเลาะกันบ้าง งอลกันบ้างแต่เค้าง้อเราตลอด จนมาวันนึงเมียเค้าจับได้ว่าแอบมีเรา ตอนเมียเค้าจับได้เราคบกันได้ 6-7เดือนแล้ว เราก็คิดมากนะ ณ.ตอนนั้นเราร้องไห้ทุกวัน เรียกร้องทุกอย่าง เอาง่ายๆเรารักเค้าไปแล้วเนอะเราก็อยากได้เค้าเป็นธรรมดา จนสุดท้ายเค้าก็เลิกกับเมียเค้า มาเลือกเราแทน เราก็ไม่ได้รู้สึกดีใจ แต่มีเสียใจบ้าง เราไม่คิดว่าเราจะทำเค้าเลิกกันได้ แต่เราก็รักอะเนอะ เข้าใจนะ ช่วงนั้นเราก็ทะเลาะกันบ่อยขึ้น บ่อยขึ้น เพราะเราขี้ระแวง เรากลัวว่าสักวันเค้าจะมีคนอื่นแบบที่เรามี จนมีอยู่พักนึงเค้าไม่เข้ามาหาเราเลย 3 อาทิตย์ เราก็เราชวน เค้าก็อ้างตลอดว่าเครียดอย่างโน้นอย่างนี้ เราก็ไม่เข้าใจหรอก เราแค่ให้เค้าเข้ามาหา ทะเลาะกันจนเค้าขอห่างกับเรา สักเดือน 2เดือน เค้า เครียด เรื่องงาน เรื่องที่บ้าน หลายเรื่อง เก็บเงินไม่ได้บ้าง ลูกหนี้หนีไปบ้าง เราพยายามเข้าใจ เขาให้เราหางานทำ เราก้อหางานทำ ทำใจให้โปร่ง เชื่อไหมเราเครียดนะ เครียดมากเราตัดสิ้นใจไปซื้อยาแก้แพ้อากาศมากินเรากินยาแก้แพ้ไป20เม็ด ตอนนั้นเรารู้อย่างเดียวคือ เราอยากหลับเราไม่อยากมาเจอความรู้สึกแบบนี้ เราเขียนจนหมายลาตายแม่เลย แต่เราไม่ตายและไม่หลับ แต่ไม่คิดมากนะ เรานั่งร้องไห้ไปขอโทษแม่ที่เราคิดแบบนี้ แต่แม่ยังไม่รู้ว่าเรากินยาไปแล้ว ถ้ารู้คงเสียใจน่าดู (ขอโทษนะแม่ ในใจเราพูดแบบนี้ตลอด)เราเริ่มเข้มแข็ง จนอะไรไม่รู้ดลจิตดลใจให้เราไปเผือกเฟสเค้าเราสังหอนใจแปลกๆ เรายืมเฟสน้องเปิดเฟสเค้าดูเพราะเค้าบ็อกเฟสเจอผู้หญิงคนนึงเราเริ่มใจไม่ดี เราเข้า Messenger เราอึ้งกิมกี่เลย เราเอ๋อไปแปปนึงง่ะ ครั้งแรกที่เราเห็นคือ เราล้มทั้งยืนทำอะไรไม่ถูก เราเปลี่ยนเสื้อผ้า โทรหาให้เค้ามาหา เค้าก็มานะ เราก้อได้แต่ร้องไห้สักพัก เราก็เริ่มถามเลย "พี่มีคนใหม่ใช่ไหม" เค้าถามว่า "ใคร ไม่มี " เค้าหาว่าเราจับผิดเค้า สมองเราอย่างโน้นอย่างนี้ เราเอ่ยชื่อเลย เค้าบอกอ่อ "น้องเพื่อน" แต่คือตอนนั้นเรารู้หมดแล้ว เราเลยถาม "น้องเพื่อนหรอ น้องเพื่อนแต่ไปนอนด้วยกัน " (เราพูดถึงตอนนี้เราเจ็บมาก) คืนนั้นก็ทะเลาะกันได้สักพัก เค้าก็ยอมรับว่ามีจริง แต่ไม่ได้คิดจริงจังอะไร อีกอย่างทำเพื่อผลประโยชน์ เค้าต้องเก็บเงินตรงนั้นทุกวัน เอาโน้นนี่มาอ้างว่าญาติพี่น้องเค้าจะคืนเงินไหม ถ้าเลิกกับลูกกับหลานเค้าอย่างโน้นอย่างนี้ เรารู้นะมันคือข้อแก้ตัวนะ แต่เรายังรับฟังนะ เค้ามาขอเวลาเราครึ่งเดือนเคลียทุกอย่างให้จบ จะเริ่มห่างๆจากที่โน้น เราถามว่า "ทำไมมันเลิกยากนักหรอ ถ้าเลิกกับเค้าไม่ได้ เราเลิกเอง "เค้าก้อไม่เอา เค้าบอกรอเค้าได้ไหมเค้าจะเคลียให้จบจริงๆ แต่ให้เราอยู่เฉยๆไม่ต้องคิดมาก ทำใจสบายๆ ถามหน่อยวินาทีนั้นมีใครทำใจได้บ้าง ไม่มีหรอกทุกคนก็ต้องอยากได้ความชัดเจน จริงไหม คือแบบจะเลือกใครก็พูดมาเลย แล้วเราก็ต่างคนต่างกลับบ้านจะเลือกใครก็พูดมาเลย เรานอนได้สักพักความคิดมันฟุ้งอะเนอะ เราเลยตัดสินใจทักไปหาผู้หญิงคนนั้นเลยว่า " เรารู้หมดแล้ว หมดทุกเรื่อง เอากันน่ะ มันป่ะล่ะ งั้นเราไม่ขออะไรมากเราขอให้เธอเจอแบบเรา เธอจะได้รู้จักความเจ็บปวด " เราก็รู้ส่งข้อความไปเรื่องจะเป็นยังไง วินาทีนั้นคือเราไม่ไหวแล้ว เราตัดสินใจเลิกก็คือเลิกอะนะ ไม่มีใครอยากใช้สามีร่วมกับใครหรอก เชื่อไหมเราส่งข้อความได้แปป พี่เค้าโทรมาเราเลย แล้วบอกว่า "ที่พูดไม่ฟังกันเลยใช่ไหม งั้นเราเลิกกัน " เราเสียใจน่ะ แต่อีกใจก็ยังรักเค้า เราก็บอกว่าเราไม่เลิก เรารักเค้าอย่างโน้นอย่างนี้ เราไม่รู้จะเอาไงต่อดี คือ ใจเราอยากเลิกแต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้ เราคิดว่าจะไปอยู่บ้านพี่สักพัก ห่างๆไม่เจอกัน คงจะตัดใจได้ง่ายขึ้น เราคิดเสมอว่า ถ้าเค้ารักเราเค้าคงจะกลับมา แต่อย่ากลับมาในวันที่เราไม่รู้สึกอะไรแล้วก็พอ เราเชื่อน่ะเวรกรรมมีจริง เราเจอกับตัวแล้วจริง เราได้ลิ้มรสชาติของความเสียใจ ของความวางใจ ของความเชื่อใจ ในความรักเลย เราก็อยากจะเตือนสติคนที่กำลังอยู่สถานะแบบนี้ตัดใจเถอะ เพราะสุดท้ายแล้ว เค้าเลิกกับเมียเค้าได้ เค้ารักเราได้ เค้าก็เลิกกับเราได้และก็รักคนอื่นได้เหมือนกัน