กลับไม่ได้ไปก็ไม่ถึง ไม่รู้ว่าควรจะอยู่หรือไป

หวัดดีชาวพันทิป วันนี้เป็นเซงๆ นอยด์ๆ ไม่รู้จะทำยังไงกับความสัมพันธ์ที่กำลังเจออยู่ในตอนนี้ขอแนะนำตัวเราชื่อ ก. ทำงานอิสระ เล่นดนตรีกลางคืน สัดส่วน เตี้ย ดำ ผมหยิก และจนมาก 5555+เรื่องมีอยู่ว่า วันนึงผมเล่นดนตรีอยู่ร้านชิลแห่งหนึ่ง แล้วจะมีโต๊ะทางซ้ายมือผมเสียงดังมาก แล้วก็ได้ยินแว่วๆ เหมือนกำลังนินทาผมอยู่(หรือผมคิดไปเองไม่รู้) แต่มันได้ยินจริงๆนะเล่นอยู่บนเวทีสักพักก็มีน้อง ข.เดินมาขอเพลง เห็นน้องเค้าแว๊บแรก ผมรู้สึกแปลกๆแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน มันสะดุดแบบบอกไม่ถูกแต่ช่างมันเถอะ แล้วต่อมาพอผมเล่นเสร็จผมก็เดินออกจากร้านกำลังจะกลับบ้าน แล้วก็มีผู้หญิง2คนเดินตามผมมา ได้ยินเสียงเรียกว่า 'พี่ๆ' ผมก็เลยหยุดเดินแล้วหันไปคุยกับผู้หญิงทั้ง2คน ...ปรากฏว่าเป็นน้อง ข. และก็เพื่อนของน้องเค้า เดินมาถามว่า ...เพื่อนน้อง : พี่คะ มีFacebookมั้ย ขอหน่อย น้องก็เอาโทรศัพท์มาให้ผมกดชื่อเฟสผม : ก็ใส่ชื่อเฟสไป แล้วน้องเขาก็แอดมาผมก็เข้าไปดูเฟสก็มีคนแอดมา ก็เลยเอะใจว่า "อ่าวเฟสน้องที่เดินมาขอเพลงหน้าเวทีนิ" คิดในใจว่า (สงสัยไม่กล้าขอเอง เลยให้เพื่อนพูดให้ 555+)แต่ผมมีแฟนอยู่แล้วตอนนั้น ก็ไม่ได้คิดไร รับๆแอด เข้าไปส่องนิดๆ 55555+ ก็น่ารักดีนะ เวลาผ่านไป ... นานพอสมควรจนผมมาเที่ยวและตั้งใจมาบวชที่ จ.ภูเก็ต วันนั้นหน้าฟีดข่าว เห็นเฟสน้อง ข.โพสต์สเตตัสพอดี เราก็เลยเข้าไปดู ไปกดไลค์ ไปส่อง แล้วสักพักก็เลยทักไปหาน้อง ข. ก็เลยได้คุยกันเรื่อยๆ ......ปกติเป็นคนไม่ค่อยชอบทักไปหาใครก่อนนะ ส่วนตัวผมไม่ชอบเข้าหาใครก่อน (สำคัญตัวเองไปมั้ย กูเนี่ย 5555+) แต่อะไรดลใจให้ทักไปไม่รู้คุยกันสักพัก น้องเค้ากำลังดราม่าอยู่ เหมือนทะเลาะกับแฟน เราก็ปลอบๆไป หาไรคุยไปเรื่อย ส่วนมากจะไร้สาระ 55555 คุยกันสัพเพเหระ ช่วงที่คุยกัน น้องเค้าจะชอบแท็กชื่อผมในเฟสแท็กพวกอะไรน่ารักๆ พวกสัตว์ หมูหมากาไก่ พวกอาหาร มันทำให้ผมแปลกใจมาก เพราะไม่เคยมีใครทำแบบนี้มาก่อน ก็แอบดีใจ ^^เราคุยกันมาเรื่อยๆจนผมบวช (ตอนบวชก็คุย แต่คุยแบบสำรวมๆ) ผมคิดอะไรอยู่ไม่รู้ ผมเลยตอบน้อยๆ ส่งแต่สติ๊กเก้อบ้าง บทสนทนาของเราเลยสั้นลง สั้นลง และสั้นล....งผมแค่อยากรู้นะว่าน้องเค้าจะทักผมมาก่อนมั้ย แต่ก็ไม่มี ผมเลยรู้สึกแปลกๆ ไม่รู้ว่าตัวเองเสียใจมั้ย แต่ช่างเถอะ น้องเค้าคงคุยแบบนี้กับหลายคน .... ต่อมาผมเลยตัดสินใจทักไปเอง เราก็ได้คุยกัน... มีคืนนึงน้องไม่รู้เป็นอะไรเหมือนดราม่าๆ อยากให้หลวงพี่สอน ข้อคิดอะไรต่างๆ ผมก็พูดเท่าที่ผมรู้ สอนนู้นนี่ ปลอบใจไป แต่ผมไม่เคยยุให้น้องกับแฟนเลิกกันนะผมบอกว่าถ้ายังรักกันก็ง้อเขาสิ เสียดายเวลาดีๆที่ใช้ร่วมกันนะ (พระเอกยิ้ม) แล้วก็คุยกันต่อมา ช่วงนึงน้องบอกว่าจะไปเที่ยวทะเล แต่ผมก็ไม่ได้ถามหรอกว่าไปกับใครอะไรยังไง น้องก็ไม่ค่อยได้ตอบเท่าไร(ถามคำตอบคำ) ผมก็แอบเซงๆ มีแค่บอกว่ากำลังไปเที่ยวทะเล ผมก็ไม่ตอบอะไรเลย สักพักน้องก็ส่งรูปตอนที่อยู่บนรถกำลังดื่มสมายนอฟ เป็นรถสีขาว ผมเคยแอบไปส่องเฟสแฟนของน้อง(เออกูยิ้ม แล้วไงล่ะ)ก็เห็นรถสีขาวเหมือนกัน ความรู้สึกตอนนั้นคือ เบื่อมากๆ ถามตัวเองว่านี่กูเป็นอะไรทำไมรู้สึกแบบนี้ กูเป็นบ้าหรอ จากนั้นผมก็ไม่เคยทักน้องไปอีกเลยผมยอมรับว่า ผมเข้าไปดูเฟส ไลน์ IG ของน้องเค้าทุกวัน วันนี้ก็ยังดูอยู่เหมือนเดิม พอผมสึกจากการบวช ผมก็กลับมาทำงานตามปกติพอกลับมาผมก็แพ้ใจตัวเองอีก ทักไปหาน้อง น้องก็คุยด้วย เราก็เลยได้คุยกันอีก น้องบ่นๆว่า อยากกินขนมจีนน้ำยาแกงไตปลาหาซื้อไม่มีขายเลย ผมก็เลยตอบ อ๋อๆๆสงสัยหายาก วันนั้นผมก็เลยตามล่าไอหน้าหนอน !! ถุ้ย !ตามล่าหาขนมจีนแกงไตปลา ขับรถหาซื้อรอบเมือง ไปตลาดแถวบ้านก็ไม่มี ไปตลาดในมอก็ไม่ขาย โต้รุ่งก็ไม่มี หายากสัด พอแวะผ่านตลาดนึงก็เลยลงไปซื้อ ปรากฏว่ามี (เหมาะเจาะจริงๆ) ก็เลยไลน์ไปถามน้องว่า หออยู่ไหน ?น้องก็บอกๆๆๆ ผมก็ไปรอหน้าหอ จังหวะที่รอ บอกเลยว่าใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ มันผิดปกติมาก ผมไม่เป็นแบบนี้นานมากแล้ว นี่ผมเป็นอะไร พอเห็นน้องเปิดประตูออกมาจากห้อง หัวใจก็ยิ่งเต้นแรงมากขึ้นทุกที ผมไม่รู้ว่าผมเป็นอะไรพอน้องเดินมาหา ผมก็เอาขนมจีนให้ น้องก็ขอบคุณ จากนั่นก็เห็นน้องโพสต์รูปขนมจีนที่ผมซื้อให้ลงเฟสบุ๊ค ก็แอบดีใจ ยิ้ม ผ่านมาสักพัก ก็เหมือนน้องดราม่า โพสต์คิดถึงแฟนเก่าอะไรประมาณนั้น ผมเห็นแล้วรู้สึกแบบ นอยด์มาก หงุดหงิดผมเลยเลิกทัก บอกกับตัวเองว่าจะไม่ทักไปอีก จะหยุดมันไว้แค่นี้สำหรับความรู้สึกดีๆ เราก็เลยไม่ได้คุยกันอีกเลย .........ทุกวันน้องเค้าก็ยังวนเวียนอยู่ในหัว ในความรู้สึกของผม นี่ผมเป็นอะไร? ผมรัก หรือ ผมหลง หรือผมชอบ ผมตอบตัวเองไม่ได้ !!! ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนรู้แค่ว่าคิดถึงเค้ามาก รู้สึกเหมือนอกหักตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มอะไรเลย ผมเลยเอารูปขนมจีนแกงไตปลาโพสต์ลงเฟสบุ๊ค แล้วแคปชั่นว่า "เห็นแล้วคิดถึงใครบางคน" โพสต์ลอยๆไปงั้นเราก็ไม่ได้คุยกัน ..แต่ก็ยังแอบส่องน้องเค้าอยู่เหมือนเดิม แล้วอยู่ๆน้องก็เอารูปที่ผมเคยวาดส่งให้น้องเป็นรูปน้องนั่งเล่นกีต้าร์ .... ผมรู้สึกหวิวๆ ในใจคิดว่า น้องเค้าคิดถึงเรารึป่าวเลยเอารูปขึ้นโปรไฟล์อีกใจก็คิดว่า คงไม่หรอก คงไม่มีรูปเอาขึ้น เลยเอาขึ้นเล่นๆ ผมก็เลยเม้นใต้รูปว่า "คุ้นๆ" น้องก็มาตอบ ไม่คุ้นสิแปลกผมก็เลยตัดสินใจทักน้องเค้าไปอีกครั้ง ว่าสบายดีมั้ย .. ฯลฯ บลาๆ คืนนึง ... ผมก็ทักไปตามปกติน้องก็ตอบแบบส่งๆว่าน้อง ข. : นอนแล้ว ฝันดีผม : ผมก็เลยแบบไม่รู้จะว่าไง ก็เลยตอบว่า "ก็ได้"สงสัยน้องไม่อยากคุยมั้ง คุยมีคนคุยด้วยแล้ว (คิดในใจ) แต่เราก็ได้คุยกันเรื่อยๆ จนปิดเทอมน้องกลับไปอยู่บ้านที่ ตจว. แล้วมีคืนนึงผมไปดื่มมา ไม่เมาเท่าไหร่ รู้สติดี ผมพิมพ์ไปหาน้องว่ามาลองคุยกันแบบจริงจังมั้ย ถ้ายังไม่มีใคร แต่ถ้ายังไม่พร้อมก็ไม่เป็นไรนะ "แค่อยากรู้" เช้ามาน้องก็มาตอบว่า"จริงจังแค่ไหน แค่ไหนเรียกจริงจัง" ผมก็บอกไปว่า ลืมๆไปซะช่างมัน แค่นี้ผมก็รู้คำตอบแล้วแหละ ว่าไม่ ยิ้ม แต่เราก็ยังคุยกันเรื่อยๆ ^^ ผมรู้สึกดีนะที่คุยกับน้อง น้องเป็นคนน่ารัก ติ๊งต๊อง ชอบอะไรตลกๆ กินก็เก่ง ชอบบ่นว่า หิวๆๆ ง่วงๆๆชอบแอบหนีไปนอน จากผมเป็นคนไม่ชอบเข้าหาคนก่อน ไม่จีบใครก่อน ไม่ขอโทรหา ขอคอลไลน์หา มีคนนี้แหละที่ผมยอมแพ้ใจตัวเอง ยอมรับเลยว่าไม่เคยเป็นแบบนี้มีวันนึง .. ผมได้พิมพ์ข้อความนึงไปหาน้องว่า คบกันมั้ย ? .. น้องก็พิมพ์ 55555 ส่งสติ๊กเกอร์ นู้นนั่นนี่ แล้วก็เปลี่ยนเรื่องคุย ผมก็โอเค ได้คำตอบแล้ว 55555+ เป็นครั้งแรกที่เข้าหาแล้วโดนปฏิเสธแบบอ้อมๆ มันรู้สึกใจหวิวๆ พูดไม่ออกได้แต่บอกตัวเองว่าไม่เป็นไรนะ ๆๆ น้องเค้าคงมีเหตุผลของเค้าแหละ อาจจะมีคนคุยที่จริงจังอยู่ก็ได้ แต่ไม่เป็นไรผมก็ยังคุยกับน้องมาเรื่อยๆ จนวันนี้เกมส์โปเกม่อนออก น้องเค้าก็ชอบเกมส์นี้มาก ตามไปจับโปเกม่อนตั้งหลายที่ เราก็คุยกัน ..... น้อยลง แต่ไม่เป็นไรผมก็เลยถามว่า ดูหนังมั้ย เพื่อนมันบอกว่าสนุกนะเรื่องนี้ ๆๆ น้องก็คุยนู้นนั่นนี่ แต่ไม่ใช่เรื่องหนัง ผมก็โอเค .. คงไม่อยากไปดูด้วย ตอนนี้ผมบอกกับตัวเองว่า ผมจะไม่ถามคำถามอะไรแบบนี้อีก จะไม่มีครั้งที่2 ผมงี่เง่าผมยอมรับผมงี่เง่ามาก เอาแต่ใจตัวเอง ทั้งนอยด์ ทั้งเซง สุดท้ายผมก็ไปดูหนังคนเดียว แต่ไม่เป็นไร ผมไม่ชอบบังคับใจใคร ไม่ชอบฝืนใจใคร เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ทุกครั้งที่ผมหายไป ผมก็แพ้ใจตัวเองเป็นฝ่ายทักไปหาก่อนทุกครั้งผมคงต้องหยุดจริงๆแล้วใช่มั้ย ผมไม่รู้ว่าต้องทำยังไงต่อไป น้องคงไมได้รู้สึกแบบที่ผมรู้สึก ผมคงคิดไปเองคนเดียว ผมไม่รู้จะระบายอะไรยังไงกับใคร เลยมาลงในนี้แหละ ทุกคำถามที่ผมถามน้องเค้า มันก็คงเป็นทุกคำตอบที่ชัดเจนแล้วความรู้สึกมันเบลอไปหมด ผมหวังว่าสักวันความรู้สึกของผมจะจางหายไปเอง ผมคงไม่ถามคำถามเดิม ไม่กล้าชวนไปไหนอีกแล้ว กลัวที่จะโดนคำปฏิเสธ