"ผู้ชายบ้านรวยแต่ขี้เกียจใช้เงินไม่เป็นอีกหน่อยก็หมด" กับ "ผู้ชายบ้านจนแต่ขยันอีกหน่อยก็รวย" คิดว่าคำพูดนี้จริงหรือเปล่า
เท่าที่เห็นคนรวยส่วนมาก พ่อแม่เก่ง ความคิดดี สร้างต้นทุนชีวิตมาให้ลูกสูงอยู่แล้ว และมักจะปลูกฝังลูก ไม่ว่าจะเป็น การวางรากฐาน การลงทุน การทำงาน พูดง่ายๆ คือลูกก็น่าจะเก่ง มีต้นทุนและความรู้ด้านการบริหารเงินดีกว่าคนทั่วไป อาจจะมีบ้างที่หลงผิดในวัยรุ่น แต่ถึงจะผลาญยังไงก็ไม่น่าหมดง่ายๆ และถ้าโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ก็น่าจะเปลี่ยนตัวเองได้
ส่วนคนบ้านจนถึงธรรมดา พ่อแม่ไม่มีอะไรให้เลย บางคนติดลบ เป็นหนี้ ใช้หนี้ให้ที่บ้าน และไม่มีต้นทุนอะไรให้เลย ถึงคนๆ นั้นจะเก่งและขยันขนาดไหนก็น่าจะรวยยากถึงยากมาก เต็มที่ก็น่าจะเท่าทุน หรือสบายขึ้นบ้าง ถ้ารวยเลยได้ก็คงมีจำนวนน้อยมากๆ
ซึ่งมองว่าทั้ง 2 อย่างนี้ คือ phototype จริงของสังคม
แต่ผู้หญิงชอบบอกว่า "ถึงผู้ชายบ้านรวยมาก (มหาเศรษฐี) แต่ขี้เกียจ ใช้เงินเที่ยวเล่นไปวันๆ ดูไม่มีอนาคต ก็ไม่เอาทำแฟนหรอก"
แล้วบอกต่ออีกว่า "เลือกผู้ชายบ้านจนหรือฐานะธรรมดาแต่ขยันดีกว่า เพราะอีกหน่อยก็รวย"
ในชีวิตจริงคุณคิดว่ามันจะเป็นแบบนี้จริงๆ หรือเปล่า?
