เพราะความคิดโง่ๆ ที่ทำให้ต้องเสียเค้าไป

เรากับแฟนคบกันเกือบจะ2ปี ช่วงเวลานี้เรากำลังมีความสุขกันมาก เราเจอคนที่รักเราและเราก็รักเค้ามากแต่เรารักษาไว้ไม่ได้ ทุกอย่างมันพังเพราะเราเองทั้งหมด ด้วยความคิดโง่ๆจากวันนั้น เราเห็นแฟนเราชอบและคุยกับผู้หญิงคนอื่น เราเลยถามๆๆ ด้วยความที่เราโมโหแฟนเรา จนเค้าก็รำคาญ โกรธเรา ในวันนั้นแฟนได้บอกเลิกเรา เราเหมือนอ้างว้าง หูอื้อ เหมือนจะเป็นบ้า แฟนทิ้งเราเราไม่เหลือใคร เราคิดว่าแฟนทิ้งเราไปมีคนอื่น ทั้งๆที่สัญญากันไว้ว่าจะไม่ทิ้งกัน ทั้งๆที่เราอุส่าห์รักอุส่าห์ซื่อสัตย์อุส่าห์ทำให้เค้าได้ทุกอย่าง แต่มาวันนั้นที่แฟนเราบอกเลิก ทุกอย่างมันหายเหมือนมันไม่มีค่าอะไรเลย เราทักไปเค้าก็อ่านไม่ตอบ มันทำให้เราเหมือนคนขาดสติอยากทำทุกทางให้เค้ากลับมาแต่ไม่ได้ผล จนวันที่เราเริ่มจะทำใจได้แฟนเราก็กลับมา เราคบกันอีกครั้งเพราะเราเฝ้ารอเค้าตลอด เรารักเค้ามากจริงๆ เหลือแต่ความมั่นใจกับสัญญาว่าจะไม่ทิ้งกัน ตอนนั้นมันได้หายไป เราไม่รู้ว่าแฟนจะไม่ทิ้งเราไปอีก จนทำให้เราเริ่มไม่ไว้ใจ และเริ่มไม่ซื่อสัตย์กับแฟนเราแต่เรายังไม่คิดที่จะนอกใจแฟน หลังจากนั้นเราก็ประคับประคองกันได้ จนมีช่วงนึงที่แฟนเราเริ่มไม่สนใจเรา จากที่คุยโทรศัพท์กันเกือบทุกคืน มันไม่มีเลย แฟนเราไม่ให้เราโทรหาเป็นอาทิตย์ๆ มันทำให้ความคิดโง่ๆของเราที่ว่าแฟนจะทิ้งเราไปตอนไหนอีกก็ไม่รู้เพิ่มขึ้นมามากหลายเท่า เราแทบจะไม่คุยกันเลย เราร้องไห้ทุกคืนที่ไม่ได้คุยโทรศัพท์กัน ไม่มีคืนไหนที่เราไม่ร้องไห้ จน4-5เดือนที่ผ่านมา เราเริ่มนอกใจแฟน เราทรยศแฟนเรา ไปคุยและถึงขั้นมีอะไรกับคนอื่น เรามีอะไรกับผชคนนั้น3ครั้งและใส่ถุงป้องกันทุกครั้ง ทั้งที่เราเคยสัญญาไว้กับตัวเองและกับแฟนว่าจะมีอะไรกับแฟนเป็นคนแรก แต่เรากลับลืมจำมันไม่ได้ เราถูกฝ่ายชั่วในตัวเราครอบงำเราทำไปโดยที่ไม่นึกถึงใจแฟนเราเลย แต่สาบานให้เราตายเราก็รักแฟนเราคนเดียวและรักมากกว่าตัวเราเอง ชีวิตเราเราให้แฟนเราได้ แต่เราเลือกที่จะทำร้ายจิตใจแฟน โดยที่ไม่นึกถึงผลที่จะทำให้แฟนเราต้องเจ็บปวด แฟนเราขอเลิกคบกับเรา แต่คุยกันเป็นเพื่อน จนกว่าเค้าจะทำใจรับได้ ความหวังของเราก็จะเป็นจริง เราหวังให้แฟนให้อภัย และรักเรา การนอกใจแฟนมันทำให้เราเสียสิ่งที่บอบบางในหัวใจที่เรารักที่สุดไป นั่นคือแฟนเรา เราจะเฝ้ารอให้ความหวังนั้นมันเป็นจริง เราจะไม่ทำให้แฟนเราต้องเสียใจอีก เราจะดูแลรักษาแฟนเราให้ดีที่สุด แต่ตอนนี้หวังนั้นมันน้อยนิดมาก