จากใจคนหัวล้าน ที่เป็นตัวตลกของคนรอบข้าง .....

เราชื่อ บี (นามสมมุติ) เราโดนทักว่าหัวล้านตั้งแต่อยู่ ม.ต้นทุกวัน เราจะเห็นผมของเราร่วงอยู่ทุกแผ่นกระเบื้องของในห้อง เวลากวาดห้องเราไม่เคยกวาดสะอาดเพราะผมเราก็ร่วงลงมาใหม่เวลาอาบน้ำ สระผม น้ำในห้องน้ำก็จะขังตลอด...ผมเราร่วง จนมันบางมาก..

ความฝันของเรา คือ การถักเปียก้างปลา2ข้างแล้วผูกโบว์ไปโรงเรียน แต่เราไม่เคยได้ทำเลย..เพราะถ้าแบ่งผมเป็นสองฝั่งจะเห็นหนังศรีษระเราชัดเจนมาก

เวลามัดผม เป็นจุกเดียวไว้กลางหัว ผมเราก็น้อยมาก จนเราตัดสินใจตัดผมสั้น แล้วหนีบให้ผมพองๆไปโรงเรียนมันก็โอเคเลยแหละ แต่แล้วเวลายืนกลางแดด มันก็เหมือนเดิมอยู่ดี เพราะหัวล้านของเรามันสะท้อนกับแสงแดดมากๆคุณครูก็ทักเราเสียงดังตอนเข้าแถว "เอ้า ! ณัชชา เธอหัวล้านหรอเนี่ย!" ทำให้นักเรียนคนอื่นหันมามอง เราอายมาก

พอเราอยู่มอปลาย ผมเราเริ่มยาว เราก็เลยลองมัดจุกเล็กๆ2ข้างไปเรียน แล้วรวบไว้ข้างหลังเป็นจุกเดียวแต่โชคร้ายหน่อยที่เรามัดจุกเล็กๆ2ข้างนั้นไปยันกลางหัว เลยเห็นหนังหัวเรา เพื่อนเราเลยตะโกนถามเราว่าไปทำไรมา "ทำไมหัวล้านจัง" แล้วก็หัวเราะเพื่อนคนอื่นก็ล้อ แต่ต่อหน้าเพื่อนๆ เราก็ทำเป็นยิ้มๆ ไม่ได้โกรธ แต่เพื่อนเราคงไม่รู้ว่าในใจเรารู้สึกแย่มากแค่ไหน

พอถึงขั้นมีแฟน แฟนเราก็พูดว่า " ถ้าหัวล้านกว่านี้มีเลิกนะ "

...เราจุก กับทุกการกระทำของทุกคน........

เราต้องแอบไปร้องไห้ เวลาเห็นผมตัวเองร่วงเยอะๆหัวล้านเป็นอะไรที่รักษาโดยใช้เงินสูงมาก จนเราถอดใจแล้วค่ะ เพราะตอนนี้อายุ18เอง ถ้าแก่กว่านี้คงไม่เหลือแล้ว คิดว่าต้องอยู่ให้ได้ ไม่มีแฟนก็ไม่เป็นไร ไม่มีใครรับได้ไม่เป็นไร ไม่มีเพื่อนก็ไม่เป็นไร...ครอบครัวเราก็ยังรักเรา

หรือใครมียาอะไรแนะนำ ไม่แพงมาก ฝากแนะนำเราทีนะคะแค่มาระบายให้ฟังค่ะ ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะคะ ^^