น้ำตาของเราไม่เสียเปล่า...

ตอนนี้เรารู้สึกดีและสบายใจอย่างบอกไม่ถูกค่ะ เลยอยากจะพิมพ์เรื่องที่เกิดขึ้นของเราเอาไว้ เผื่อไว้ให้คู่รักคู่ไหนที่จากกันด้วยไม่ดี จะเป็นอีกหนึ่งมุมดี ๆ สำหรับน้ำตาที่เคยสูญเสียไปค่ะ...

ย้อนกลับไปประมาณ 10 ปีนิด ๆ สมัยเราอยู่มัธยมปลาย ได้คบกับผู้ชายคนนึงซึ่งเราทั้งคู่เป็นเพื่อนสมัยเรียนประถมมาด้วยกัน...ทุกอย่างราบรื่นดีค่ะ มีทะเลาะบ้าง งอนบ้าง ดีก็ดีใจหายตามประสาวัยรุ่นที่มีความรักทั่ว ๆ ไป จนเข้าสู่ช่วงชีวิตของการเป็นนักศึกษา "มหาลัย"...

เราทั้งคู่เรียนกันคนละมหาลัยค่ะ อยู่ไม่ไกลกันมากเลยยังได้เจอกันตามปกติ แต่เพราะสังคมใหม่ ๆ จึงทำให้ใจเค้าเริ่มเปลี่ยนไป ซึ่งเราไม่เคยรู้เลยว่าเค้ามีเพื่อนใหม่แบบไหน เป็นใครกันบ้าง เคยถามบ้างเอาที่พอไม่ล้ำความเป็นส่วนตัวกัน ก็ไม่ได้มีอะไรให้เรารู้สึกสะกิดใจ

จนวันนึงทุกอย่างก็ตู้มมาทีเดียว เมื่อ Hi5 ของแฟนเรากลับมีผู้หญิงคนนึงมาบอกรัก ลงรูปคู่กัน ใส่ชุดนักศึกษาสถาบันเดียวกัน เรางงไปหมด เลยรีบโทรไปถามแฟนว่าเกิดอะไรขึ้น แฟนก็ไม่พูดอะไรนอกจากบอกเราแค่ว่า "เค้ามีคนอื่น" เรากลายเป็นคนถูกทิ้งแบบไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้าอะไรไว้ให้ตั้งตัวก่อนได้เลย เลิกก็เลิกค่ะ... โดนทิ้งแบบงง ๆ เสียใจสุด ๆ เจ็บปวดสุด ๆ โกรธ เกลียด รวมถึงสงสัยว่าไปนอกใจกันตอนไหน?

เราตัดขาดกันทุกช่องทาง จนเพื่อนเก่าเราที่เรียนอยู่ห้องเดียวกันกับเราและแฟนกร่อยไปหมด เหมือนกลุ่มแตก ยากที่จะนัดมาเจอกันได้ใหม่

ทุกอย่างผ่านไปจนเราเรียนจบ... จู่ ๆ เราได้คุยกับเพื่อนเก่า จนได้รู้ว่าแฟนเก่าของเรากับผู้หญิงคนนั้นยังคบกันอยู่ ตอนนั้นเราก็เลยคิดว่ามันนานพอที่จะกลับมาเป็นเพื่อนกันได้ แม้ว่าเราจะเป็นฝ่ายถูกทิ้งก็ตาม และตอนที่รู้ว่าเค้าสองคนยังคบกัน เรากลับรู้สึกดีกว่าถ้าหากรู้ว่าพวกเค้าเลิกกันไปแล้ว มันเป็นความคิดเรียว ๆ ที่คิดได้ว่า เออ... อย่างน้อยการที่เราโดนทิ้ง มันก็ไม่เสียเปล่า... เราเลยตัดสินใจโทรไปและบอกเค้า ว่าเราอยากจบให้มันดี เพราะยังไงอดีตก็คือเพื่อนกัน...

เรารู้สึกว่าเราได้ทำตามความต้องการของตัวเองจริง ๆ หลังจากที่วางสาย แม้ว่าหลังจากนั้นทั้งเราและแฟนเก่าคนนี้จะไม่ได้มีโอกาสใดใดกลับมาพบเจอกันอีกเลย...

แต่ในเมื่อยังมีชีวิตอยู่บนโลกเดียวกัน เมืองเดียวกัน วันนึงก็ต้องได้กลับมาเจอกัน..

ผ่านไปนานเกือบ 3-4 ปี จนเมื่อไม่กี่วันก่อน เราได้รับข่าวร้ายจากคนในคณะ ว่ามีรุ่นพี่เสียชีวิตเนื่องจากประสบอุบัติเหตุ ซึ่งรุ่นพี่คนนั้นคือพี่ชายของแฟนเก่าเราคนนี้นี่เอง เราใช้เวลาคิดอยู่นาน และตัดสินใจไปร่วมสวดอภิธรรมในฐานะรุ่นน้องคณะ และเพื่อนของน้องผู้เสียชีวิต...

เราได้เจอแฟนเก่าอยู่กับผู้หญิงคนนั้นคนเดิม แรก ๆ ก็รู้สึกไม่รู้จะทำตัวยังไง กลัวจะเข้าใจผิดว่าเรายังอะไร ๆ อยู่ ความจริงคือเราลืมความรู้สึกที่เคยเกิดขึ้นจากเรื่องเก่า ๆ ไปหมดแล้ว มีแต่ความยินดีให้คู่นี้ที่จะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ แต่ถึงอย่านั้นเถอะ มันไม่ใช่ธุระของเราที่จะต้องไปพูดเพ้อเจ้อกับเรื่องที่มันนานโขขนาดนั้น

เราได้เจอแฟนเก่า คุยกันบ้างพอเป็นพิธี และได้รับคำขอบคุณที่เรารู้สึกได้ว่าเป็นคำจากเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมานาน และยังได้รู้ว่าพวกเค้ากำลังวางแผนจะแต่งงานกัน เป็นประโยคที่เราฟังแล้วยังรู้สึกดีใจมาจนถึงขณะนี้ แต่แม้ว่าตอนนี้เค้าอาจจะต้องเจอกับเรื่องที่เจ็บปวด เราก็ขอภาวนาให้เค้าผ่านเรื่องนี้ไปให้ได้...

น้ำตาของเราไม่เสียเปล่า...

แน่นอนว่าปัจจุบันนี้เราเองก็มีแฟนอยู่แล้วนะคะ และอยู่ในช่วงที่กำลังสร้างอนาคตร่วมกัน เป็นผู้ชายที่ดี ศีลเสมอกับเรา เรารู้สึกดีใจที่ยังได้เจอคนดี ๆ แบบนี้ จึงยิ่งทำให้รู้สึกว่าทุกอย่างที่มันเกิดขึ้น ให้มันเกิดขึ้นแบบนี้แหละดีแล้ว เพราะแฟนเก่าของเราก็ได้เจอคนที่เค้ารักอย่างตั้งใจจริง ๆ และเราเองก็ได้เจอคนที่รักเราอย่างตั้งใจจริง ๆ เช่นกัน

ยินดีด้วยนะแก...